Παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις της
αμερικανικής κυβέρνησης ότι στόχος της πολιτικής της παραμένει ένα ενωμένο, αδιαίρετο Ιράκ, ο απευθείας εξοπλισμός των κουρδικών
στρατιωτικών δυνάμεων, αποτελεί καθοριστική εξέλιξη στην πορεία
ανεξαρτητοποίησης του κουρδικού κράτους, υποστηρίζει ο Eli Lake
σε άρθρο γνώμης στο BLOOMBERG με τίτλο «Kurds Get Closer to a State of Their Own».
Σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι η Ουάσιγκτον δεν θα ήθελε να θεωρηθεί από τις γειτονικές χώρες του Ιράκ ότι ενθαρρύνει την διάλυσή του, καθώς αυτό θα προκαλούσε την απομάκρυνση της Τουρκίας και των κρατών του Περσικού Κόλπου από τη συμμαχία κατά του Ισλαμικού Κράτους.
Ο αρθρογράφος υπενθυμίζει τις πρόσφατες νίκες των Κούρδων Πεσμεργκά κατά του Ισλαμικού Κράτους, που οδήγησαν στην απελευθέρωση μεγάλης έκτασης του βόρειου Ιράκ, ενώ σηματοδοτούν την μεταβολή στην αμερικανική πολιτική, καθώς από το 2015 ο αμερικανικός στρατός θα εκπαιδεύει τρεις ταξιαρχίες των Πεσμεργκά και θα δαπανήσει πάνω από 350 εκ. δολάρια για τον εξοπλισμό τους. Μολονότι οι Κούρδοι διαθέτουν καθεστώς ημιανεξαρτησίας από το 1991 με τη δική τους κυβέρνηση, τη δική τους πολιτοφυλακή και την δική τους εξωτερική πολιτική, οι πρόσφατες εξελίξεις αποτελούν το σημαντικότερο βήμα στην κατεύθυνση της ανεξαρτησίας τους με την έγκριση της Ουάσιγκτον.
Σύμφωνα με το άρθρο γνώμης, ο κίνδυνος του Ισλαμικού Κράτους μετέβαλε την αμερικανική πολιτική στο Ιράκ. Όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά μετά την πτώση της Μοσούλης στα χέρια των τζιχαντιστών, τον περασμένο Ιούνιο, χρησιμοποιώντας οχήματα και όπλα που είχαν δώσει οι ΗΠΑ στον ιρακινό στρατό, ο Πρόεδρος Ομπάμα συνειδητοποίησε ότι οι Κούρδοι είναι οι μόνοι ικανοί φίλοι που απέμειναν στο Ιράκ.
Η εξάρτηση από τους Κούρδους για την απώθηση των τζιχαντιστών δυσχεράνει ωστόσο εξαιρετικά την αμερικανική εξωτερική πολιτική, καθώς η Ουάσιγκτον δεν θα ήθελε να θεωρηθεί από τις γειτονικές χώρες του Ιράκ ότι ενθαρρύνει την διάλυσή του, γιατί αυτό θα προκαλούσε την απομάκρυνση της Τουρκίας και των κρατών του Περσικού Κόλπου από τη συμμαχία κατά του Ισλαμικού Κράτους. Το ζήτημα ωστόσο της δημιουργίας ενός κουρδικού κράτους δεν μπορεί εύκολα να αποφευχθεί τώρα. Τον Ιούλιο, ο πρόεδρος της κουρδικής επαρχίας, Massoud Barzani, ζήτησε την διενέργεια δημοψηφίσματος για την ανεξαρτητοποίηση του Κουρδιστάν από το Ιράκ, ενώ έναν μηνα πριν οι Κούρδοι μαχητές είχαν καταλάβει θέσεις στο Κιρκούκ, μια στρατηγικής σημασίας πόλη, που βρίσκεται στο επίκεντρο της διένεξης μεταξύ της Βαγδάτης και της κουρδικής περιοχής.
Κατά την επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον, τον προηγούμενο μήνα, ο Fuad Hussein, επικεφαλής του Γραφείου του Προέδρου Barzani, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι η κυβέρνησή του αρχίζει τώρα τη διαδικασία δημιουργίας ενός κεντρικού κουρδικού στρατού. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο εάν οι Πεσμεργκά μετατραπούν από μια τοπική πολιτοφυλακή σε σύγχρονο στρατό τότε συμπληρώνεται το αναγκαίο κομμάτι του παζλ για ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος.
Σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι η Ουάσιγκτον δεν θα ήθελε να θεωρηθεί από τις γειτονικές χώρες του Ιράκ ότι ενθαρρύνει την διάλυσή του, καθώς αυτό θα προκαλούσε την απομάκρυνση της Τουρκίας και των κρατών του Περσικού Κόλπου από τη συμμαχία κατά του Ισλαμικού Κράτους.
Ο αρθρογράφος υπενθυμίζει τις πρόσφατες νίκες των Κούρδων Πεσμεργκά κατά του Ισλαμικού Κράτους, που οδήγησαν στην απελευθέρωση μεγάλης έκτασης του βόρειου Ιράκ, ενώ σηματοδοτούν την μεταβολή στην αμερικανική πολιτική, καθώς από το 2015 ο αμερικανικός στρατός θα εκπαιδεύει τρεις ταξιαρχίες των Πεσμεργκά και θα δαπανήσει πάνω από 350 εκ. δολάρια για τον εξοπλισμό τους. Μολονότι οι Κούρδοι διαθέτουν καθεστώς ημιανεξαρτησίας από το 1991 με τη δική τους κυβέρνηση, τη δική τους πολιτοφυλακή και την δική τους εξωτερική πολιτική, οι πρόσφατες εξελίξεις αποτελούν το σημαντικότερο βήμα στην κατεύθυνση της ανεξαρτησίας τους με την έγκριση της Ουάσιγκτον.
Σύμφωνα με το άρθρο γνώμης, ο κίνδυνος του Ισλαμικού Κράτους μετέβαλε την αμερικανική πολιτική στο Ιράκ. Όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά μετά την πτώση της Μοσούλης στα χέρια των τζιχαντιστών, τον περασμένο Ιούνιο, χρησιμοποιώντας οχήματα και όπλα που είχαν δώσει οι ΗΠΑ στον ιρακινό στρατό, ο Πρόεδρος Ομπάμα συνειδητοποίησε ότι οι Κούρδοι είναι οι μόνοι ικανοί φίλοι που απέμειναν στο Ιράκ.
Η εξάρτηση από τους Κούρδους για την απώθηση των τζιχαντιστών δυσχεράνει ωστόσο εξαιρετικά την αμερικανική εξωτερική πολιτική, καθώς η Ουάσιγκτον δεν θα ήθελε να θεωρηθεί από τις γειτονικές χώρες του Ιράκ ότι ενθαρρύνει την διάλυσή του, γιατί αυτό θα προκαλούσε την απομάκρυνση της Τουρκίας και των κρατών του Περσικού Κόλπου από τη συμμαχία κατά του Ισλαμικού Κράτους. Το ζήτημα ωστόσο της δημιουργίας ενός κουρδικού κράτους δεν μπορεί εύκολα να αποφευχθεί τώρα. Τον Ιούλιο, ο πρόεδρος της κουρδικής επαρχίας, Massoud Barzani, ζήτησε την διενέργεια δημοψηφίσματος για την ανεξαρτητοποίηση του Κουρδιστάν από το Ιράκ, ενώ έναν μηνα πριν οι Κούρδοι μαχητές είχαν καταλάβει θέσεις στο Κιρκούκ, μια στρατηγικής σημασίας πόλη, που βρίσκεται στο επίκεντρο της διένεξης μεταξύ της Βαγδάτης και της κουρδικής περιοχής.
Κατά την επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον, τον προηγούμενο μήνα, ο Fuad Hussein, επικεφαλής του Γραφείου του Προέδρου Barzani, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι η κυβέρνησή του αρχίζει τώρα τη διαδικασία δημιουργίας ενός κεντρικού κουρδικού στρατού. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο εάν οι Πεσμεργκά μετατραπούν από μια τοπική πολιτοφυλακή σε σύγχρονο στρατό τότε συμπληρώνεται το αναγκαίο κομμάτι του παζλ για ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος.
