Με αφορμή την προσωρινή μου (ελπίζω)
διαμονή στην Γερμανία, ανέσυρα από την
μνήμη μου ένα παλαιότερο γεγονός από την πρώτη περίοδο που έζησα και εργάστηκα
στην χώρα (1995-2003). Γεγονός το
οποίο συνέβη σε μια χώρα όπου ζουν και εργάζονται άνθρωποι πολλών εθνικών
κοινοτήτων, με κυριότερη (λόγω πληθυσμού) την τουρκική.
Η
αλλοίωση της θέλησης ενός λαού
Συνέβη στις εθνικές εκλογές του 2002, όταν ο υποψήφιος της Κεντροδεξιάς (CDU-CSU), Βαυαρός
Χριστιανοκοινωνιστής Έντμουντ Στόιμπερ,
έχασε για κάτι χιλιάδες ψήφους από τον σοσιαλιστή
(SPD) καγκελάριο Γκέρχαρντ
Σρέντερ. Το πως όμως έχει τεράστια σημασία. Δύο γεγονότα ανέτρεψαν όλες
τις δημοσκοπήσεις, που «έδειχναν» το
συνασπισμό των Χριστιανοκοινωνιστών της
Βαυαρίας (CSU) και των Χριστιανοδημοκρατών
(CDU) εταίρων τους, 10 ολόκληρες μονάδες μπροστά από τους Σοσιαλιστές (SPD), λίγες μόνο μέρες προ
των εκλογών. Το πρώτο, ήταν η φωτογραφία του καγκελαρίου Σρέντερ που τον εμφάνιζαν με λαστιχένιες μπότες ως τον καβάλο κι ένα φτυάρι
στο χέρι, να «βοηθάει» τους κατοίκους της Δρέσδης που είχε πληγεί από
πλημμύρες κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, να ανακόψουν την πορεία
του νερού. Δεν θυμάμαι εφημερίδα, τηλεοπτικό κανάλι και διαδικτυακό
τόπο που δεν δημοσίευσε αυτήν την φωτογραφία. Μια φυσική καταστροφή, λοιπόν,
ανέδειξε το «κοινωνικό» πρόσωπο του καγκελαρίου.
Έφτανε όμως αυτό; Μάλλον όχι. Χρειαζόταν
και κάτι άλλο ο καγκελάριος για να κερδίσει τις εκλογές. Αυτό το «κάτι άλλο», όμως δεν
τον ανησυχούσε: Το είχε λύσει λίγα χρόνια πριν, όταν χορηγούσε με νόμο, παρά την αντίδραση των
Χριστιανοδημοκρατών και Χριστιανοκοινωνιστών, γερμανικά διαβατήρια σε
περίπου 1.000.000 Τούρκους της Γερμανίας στα πλαίσια της «ελάφρυνσης» των κριτηρίων για την
Πολιτογράφηση αλλοδαπών. Να σημειωθεί εδώ ο δεδομένος φιλοτουρκισμός των Γερμανών σοσιαλιστών
καθώς και ότι οι δημοσκόποι ξεγελάστηκαν από τις αλλοπρόσαλλες ή ακόμα και τις μη-απαντήσεις των νέων Γερμανών υπηκόων τουρκικής
καταγωγής. Είναι πασίγνωστη η αντικοινωνικότητα των Τούρκων στην Γερμανία,
όταν πρόκειται να συναναστραφούν με Γερμανούς
και γενικά με μη-Τούρκους.
Παρ’ όλη βέβαια την «ελάφρυνση», οι Τούρκοι είχαν κατηγορήσει ακόμη και τους
σοσιαλιστές, ότι ο νόμος τους βάζει αυστηρά κριτήρια και σαν παράδειγμα έφερναν
μια παράγραφο του νομοσχεδίου που προέβλεπε ότι ο υποψήφιος για την κτίση της γερμανικής ιθαγένειας έπρεπε
να γνωρίζει την γερμανική γλώσσα επαρκώς (genug). Οι ...
αθεόφοβοι, ούτε εξετάσεις στην γλώσσα της χώρας που τους φιλοξενούσε
και τους έκανε την τιμή να τους πολιτογραφήσει, δεν θέλανε. Έτσι αντιλαμβανόταν
την φιλοξενία οι Τούρκοι! Έτσι και διαβατήρια πήραν και SPD ψήφισαν μαζικά κι έκαναν την διαφορά.
Υπολογίζεται ότι το 98% των Τούρκων
που ζουν στην Γερμανία ψήφισαν SPD. Άντε μετά ο καγκελάριος της
Γερμανίας κι
όχι των Γερμανών πλέον, να ασκήσει εθνική πολιτική στα θέματα που
αφορούν στις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Γερμανίας. Ο Δούρειος Ίππος είναι
εντός των τειχών και ο κάθε Γερμανός καγκελάριος θα πρέπει να έχει στο νου του
και τους «γερμανοποιημένους» Τούρκους όταν παίρνει αποφάσεις.
Ο αντίλογος που υπάρχει σε όσες συζητήσεις
έχω κάνει για το θέμα, είναι ο εξής: «Και που ξέρεις εσύ κ. Τζιόπα ότι οι Τούρκοι επηρέασαν το αποτέλεσμα;
Ήσουν μέσα στα παραβάν και ξέρεις τι ψήφισαν»; Αφελέστατο, για να
μην πω ηλιθιότατο
ερώτημα. Δηλαδή είναι κάποιος Τούρκος
της Γερμανίας και έχει να επιλέξει ανάμεσα σε ένα κόμμα που προσφέρει τα
πάντα σε αυτόν, την οικογένειά του και στην Μητέρα-Πατρίδα του κι απέναντί του
ακριβώς το αντίθετο. Θα πρέπει να είναι ή προδότης ή ηλίθιος για να επιλέξει το
δεύτερο. Οι Τούρκοι φημίζονται για πολλά άσχημα πράγματα ιστορικά,
όπως σφαγές και γενοκτονίες κατά συρροή. Προδότες
όμως και ηλίθιοι δεν υπήρξαν ποτέ. Πλην αυτού, οι τίτλοι των
γερμανικών M.M.E. την επομένη των εκλογών μετά από τις αναλύσεις των ειδικών
εκλογολόγων ήταν εντελώς κατατοπιστικοί για το τι είχε συμβεί: «Τούρκοι και Πλημμύρες έσωσαν το
Σρέντερ».
Η
ιθαγένεια μείζον εθνικό ζήτημα
Επειδή το διαβατήριο είναι ένα «χαρτί» το οποίο δεν συνοδεύεται απαραίτητα κι από εθνική συνείδηση,
είναι εύκολο να αντιληφθεί ο καθένας το πόσο «δημοκρατικά»
θα εκλέγονται οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα μια και ο νόμος για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας έρχεται.
Καθήκον όλων των δυνάμεων που επικαλούνται την διατήρηση της εθνικής μας
ανεξαρτησίας είναι να αναδείξουν το θέμα της ιθαγενείας σε μείζον
εθνικό ζήτημα. Κι αυτό πρέπει να γίνει άμεσα διότι σε συνδυασμό με την
διαφαινόμενη άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην
εξουσία, το μείγμα γίνεται εκρηκτικό και απειλείται ευθέως η βιολογική συνέχεια
του έθνους.
