Το έστειλε ο Γιάννης Ζάχος
Στα παλιά χρόνια, οι άνθρωποι ζούσαν με περισσότερη απλότητα.
Τότες μέναν σε σπίτια και όχι σε πολυκατοικίες στοιβαγμένοι σαν περιστέρια στα διαμερίσματά τους.
Είχανε αυλές και τα παιδιά
παίζανε πότε στην αυλή του ενός γείτονα και πότε στην αυλή του άλλου. Όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους.
Όταν πλησίαζαν τα Χριστούγεννα φρόντιζαν οι άνθρωποι να καθαρίσουν εκτός από τα σπίτια τους και την ψυχή τους. Κάνανε νηστείες
ολόκληρο 40ήμερο. Τις παραμονές των Χριστουγέννων
δεν έτρωγαν λάδι και δεν πίνανε οινοπνευματώδη ποτά. Από το πρωί τα παιδιά μετά
την λειτουργία, χαρούμενα γύριζαν από σπίτι σε σπίτι και λέγανε τα κάλαντα.
«Καλήν
ημέρα άρχοντες, αν είναι ορισμός σας,
Χριστού
τη Θεία Γέννηση να πω στ΄ αρχοντικό σας»
και όχι τα τερτίπια
των καθολικών με τα «τρίγωνα κάλαντα σκόρπισαν παντού...»
Την επομένη, στις 25 Δεκέμβρη
ανήμερα Χριστουγέννων, ξυπνούσαν από τα
χαράματα, γιατί η Εκκλησία ξεκινούσε
λειτουργία στις 5 το πρωί και τελείωνε κάπου στις 8 και κοινωνούσαν οι
άνθρωποι σύμφωνα με τις οδηγίες του Πνευματικού τους. Η Εκκλησία τότε ήταν γιορτή. Όλη η οικογένεια πήγαινε στην Εκκλησία φορώντας ότι καλύτερο είχε ο
καθένας. Τα καινούρια ρούχα και παπούτσια τα πρωτοφορούσαν στην Εκκλησία, σαν να ήθελαν έτσι να γίνουν
καλότυχα...
Αργότερα βέβαια, όταν ο κόσμος γιόμησε με
λεφτά τις τσέπες του, πήγαινε στην Εκκλησία
βάζοντας ό,τι πιο ακριβό και όμορφο είχε για επίδειξη. Οι κυρίες βάζαν τις πανάκριβες γούνες τους και
κάνανε πως ζεσταινόντουσαν ανοίγοντας το γουναρικό τους, για να δείξουν και την
ακριβή πουκαμίσα από μέσα... Τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων, οι νέοι δεν πηγαίνανε συχνά
στην Εκκλησία, παρά μόνο για κανένα
κερί, κι αυτό με το στανιό. Ωχ μωρέ,
λέγανε, και πού να βρίσκω παρκάρισμα εκεί κοντά
και άλλες τέτοιες δικαιολογίες... Αντιθέτως όμως, περίμεναν
με υπομονή έξω από τα μπουζούκια, τρώγοντας το Δεκεμβριανό κρύο, προκειμένου να
πιάσουν ένα τραπέζι και να φάνε 150 με 200 €, αναλόγως με τη μάρκα της φιάλης.
Για φιλανθρωπίες; ούτε συζήτηση. Κανένας δεν έδινε σημασία πουθενά.
Αυτά μας έφαγαν συμπατριώτες μου. Ο εγωισμός
και η καλοπέραση, μας έδιωξε μακριά από την Εκκλησία.
Την Εκκλησία την θεωρούσαμε παράδοση με
ξεθωριασμένες ιδέες. Διάβολος; τι λέτε ρε
παιδιά; υπάρχει κι απ΄αυτό; Χαχαχαχα!!! Γελούσαμε με την καρδιά μας. Χωρίς να
λογιζόμαστε ότι η μεγαλύτερη επιτυχία του διαβόλου είναι να μας
κάνει να πιστέψουμε ότι δεν υπάρχει!
Όταν λοιπόν ο άνθρωπος ταπεινωθεί, τότε θα
φύγει η οικονομική κρίση, η λύπη, η στενότητα που νιώθουμε και κάθε λογής
στεναχώρια.
Παλιότερα φίλοι μου, τις ημέρες των Χριστουγέννων, χαιρετιόντουσαν οι άνθρωποι
μεταξύ τους, λέγοντας «ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ» και απαντούσαν «ΑΛΗΘΩΣ ΕΤΕΧΘΗ»...
ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ λοιπόν
φίλοι μου. Χρόνια
πολλά & καλά, με υγεία, ειρήνη και αγάπη – ευτυχία.
