Της Νικολέττας Μπούκα
nikolettabouka@yahoo.gr
Σε… μεταφορικό μέσο τείνουν να μετατρέψουν τα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης οι ίδιοι οι πολίτες. Η κατάχρηση που γίνεται εκ μέρους αυτών που καλούν το τηλεφωνικό κέντρο «166» ζητώντας ασθενοφόρο ακόμη και για τα πιο… απίθανα πράγματα, έχει χειροτερέψει τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας και της οικονομικής κρίσης.
Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί από τους πολίτες που τηλεφωνούν, παραδέχονται ότι δεν έχουν χρήματα όχι για ταξί αλλά ούτε καν για ένα εισιτήριο λεωφορείου, προκειμένου να μπορέσουν να πάνε στο εφημερεύον νοσοκομείο.
Όπως εξηγούν στη «ΜτΚ» οι εργαζόμενοι και η διοίκηση του ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης, τα περιστατικά αυτά πληθαίνουν καθημερινά, κυρίως όταν εφημερεύουν νοσοκομεία που βρίσκονται μακριά από το κέντρο της πόλης, όπως για παράδειγμα το «Γ. Παπανικολάου». Βέβαια, υπάρχουν και ηλικιωμένοι που καλούν το ΕΚΑΒ μόνο και μόνο για να ρωτήσουν ποια είναι τα εφημερεύοντα νοσοκομεία ή τα διανυκτερεύοντα φαρμακεία, ενώ υπάρχουν κι αυτοί που τηλεφωνούν χωρίς λόγο, απλώς και μόνο γιατί έχουν ανάγκη να μιλήσουν σε κάποιον. Επιπλέον, δεν λείπουν και κλήσεις που δεν αφορούν επείγοντα περιστατικά αλλά απλές περιπτώσεις που δεν εγκυμονούν κινδύνους για τη ζωή των ασθενών. Ωστόσο, καμιά φορά στα μάτια των πανικόβλητων πολιτών, ακόμη κι ένα μικρό κόψιμο στο δάχτυλο, φαντάζει θανατηφόρο τραύμα.
«Δυστυχώς, γίνεται καταχρηστική χρήση των ασθενοφόρων, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται καθυστερήσεις στην εξυπηρέτηση των επειγόντων περιστατικών. Το ΕΚΑΒ είναι για το επείγον περιστατικό. Η κακή χρήση του κάνει κακό στους πολίτες», δηλώνει στη «ΜτΚ» ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων του ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης Ιερόθεος Γιαμουρίδης.
Παράλληλα, περιγράφει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση ασθενούς που κάλεσε το ΕΚΑΒ για να τον πάει στο νοσοκομείο. Εκεί έπρεπε να περιμένει για να εξεταστεί, καθώς οι γιατροί δεν τον έκριναν ως επείγον περιστατικό. Τελικώς, σηκώθηκε να φύγει, λέγοντας ότι είχε πάει και νωρίτερα στο νοσοκομείο, αλλά επέστρεψε σπίτι του και κάλεσε το ΕΚΑΒ να τον ξαναπάει μήπως και τον εξετάσουν νωρίτερα από τους άλλους ασθενείς.
Άλλο περιστατικό για γέλια και για κλάματα είναι μιας γυναίκας, η οποία έμενε στη Νεάπολη, και κάθε φορά που εφημέρευε το «Ιπποκράτειο» καλούσε το ΕΚΑΒ για να την πάει εκεί.
«Μας έκανε εντύπωση που καλούσε κάθε τέσσερις ημέρες, αλλά τελικώς δεν μπορούσαμε να αρνηθούμε όταν έλεγε ότι έχει πόνο στο στήθος ή μούδιασμα στο χέρι. Η κατάσταση είχε ξεφύγει και τελικώς την παρακολουθήσαμε και τι διαπιστώσαμε; Ότι εμείς την αφήναμε στα εξωτερικά ιατρεία κι εκείνη έφευγε από το ‘Ιπποκράτειο’, για να πάει στην κόρη της που έμενε στη γειτονιά», λέει ο κ. Γιαμουρίδης και επισημαίνει ότι «δυστυχώς κάποιοι συμπολίτες μας μόνο αν πάθουν θα μάθουν. Μόνο αν χρειαστεί ασθενοφόρο για σοβαρό κι επείγον περιστατικό, αλλά δεν θα υπάρχει, διότι θα έχει πάει για διακομιδή κάποιου που κάνει κατάχρηση, θα καταλάβουν όλοι ότι με το ΕΚΑΒ δεν παίζουμε».
«Με τον καιρό μαθαίνεις να είσαι ψύχραιμος»
Για τους διασώστες και τους γιατρούς του ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης πρωταρχικό μέλημα είναι να φτάσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στον τόπο ενός συμβάντος, προκειμένου να σώσουν τον συνάνθρωπό τους που κινδυνεύει. Άλλωστε, όπως ομολογούν, η ικανοποίηση που νιώθεις όταν σώζεις μια ανθρώπινη ζωή που κινδυνεύει δεν περιγράφεται. Το ίδιο συναίσθημα, όμως, σε κατακλύζει κι όταν βοηθάς κάποιον, είτε αυτό σημαίνει ένα ενθαρρυντικό χτύπημα στην πλάτη είτε δυο κουβέντες συμπάθειας.
«Τα μάτια των διασωστών βλέπουν πολλά καθημερινά. Με τον καιρό, όμως, μαθαίνεις να είσαι πιο ψύχραιμος. Αυτό που προέχει είναι να σώσεις μια ανθρώπινη ζωή και τίποτε άλλο. Πολλές φορές, βέβαια, οι διασώστες ταυτίζονται με τα περιστατικά, νιώθουν θλίψη και πόνο, τα σκέφτονται μετά ή τα συζητούν με τους συναδέλφους τους. Οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν εν ώρα εργασίας είναι πολλοί, είτε σε σοβαρά τροχαία είτε σε περιστατικά με ναρκομανείς ή μεθυσμένους. Το ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης δέχεται πολλά ευχαριστήρια για όσους έχει βοηθήσει. Έγγραφα που επαινούν τους διασώστες και για τη δουλειά και για τη συμπεριφορά τους», επισημαίνει ο κ. Γιαμουρίδης, ο οποίος μετρά 28 χρόνια σ’ αυτή τη δουλειά.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο χρόνος άφιξης σε ένα περιστατικό είναι καθοριστικός. Υπάρχουν περιπτώσεις που το ασθενοφόρο φτάνει σε δευτερόλεπτα ή και εντός πέντε λεπτών, ανάλογα με το πόσο κοντά είναι, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που καθυστερεί, ανάλογα με την απόσταση και την κίνηση στους δρόμους.
«Η καθυστέρηση άφιξης σε ένα περιστατικό εξαρτάται και από την κίνηση στους δρόμους, όπου άλλοι οδηγοί ΙΧ πανε αριστερά κι άλλοι δεξιά και τελικώς κλείνουν το δρόμο. Επίσης, πάμε σε ένα συμβάν και δεν υπάρχουν οδοί και αριθμοί, ούτε έχει κατέβει κάποιος στο δρόμο για να μας περιμένει, οπότε δεν βρίσκουμε τον ασθενή. Εξάλλου, οι πολίτες που μας καλούν συχνά δεν δίνουν σαφείς οδηγίες για τον τόπο του συμβάντος κι αυτό μας δυσκολεύει», εξηγεί ο κ. Γιαμουρίδης.
Από την πλευρά της, η κ. Ματσικούδη επισημαίνει ότι ο χρόνος άφιξης του ασθενοφόρου εξαρτάται από το περιστατικό. Για παράδειγμα, σε μια ανακοπή πρέπει να φτάσει σε 3-5 λεπτά.
«Δυστυχώς, ο κόσμος, μέσα στον πανικό του, δεν δίνει ακριβή στοιχεία από το τηλέφωνο. Τον ρωτάμε ‘αναπνέει ο ασθενής;’ κι απαντά ‘και πού να ξέρω εγώ; Γιατρός είμαι;’. Μπορείς να καταλάβεις, όμως, αν αναπνέει από το αν κινείται ο θώρακάς του. Ο γιατρός συντονιστής από το κέντρο του ΕΚΑΒ βοηθάει. Μερικοί ξαναπαίρνουν. Τα ακριβή στοιχεία για τον τόπο του συμβάντος βοηθούν, αλλά συνήθως είναι ασαφή. Τουλάχιστον με το σύστημα TETRA που έχουμε μπορούμε να εντοπίζουμε και να καθοδηγούμε τα ασθενοφόρα από το κέντρο συντονισμού», τονίζει η κ. Ματσικούδη.
Παράλληλα, εξηγεί ότι «το ΕΚΑΒ έχει επιφορτιστεί και με τα περιστατικά των νοσοκομείων. Μετά την ένταξη των οδηγών των νοσοκομείων στο ΕΚΑΒ, έχουμε επιβαρυνθεί με εξιτήρια, επανεξετάσεις, επιτροπές αναπηρίας. Παρά το γεγονός ότι βάσει νόμου άλλος είναι ο ρόλος του ΕΚΑΒ κι αυτός είναι να εξυπηρετεί το επείγον, αναγκαζόμαστε να κάνουμε και τις δευτερογενείς διακομιδές. Αφού δεν υπάρχει εντολή ότι το ΕΚΑΒ δεν κάνει αυτές τις διακομιδές, τις κάνουμε ως κοινωνική προσφορά. Με τον τρόπο αυτό, όμως, δεσμεύονται ασθενοφόρα κι αν συμβεί το επείγον περιστατικό, τι θα συμβεί;».
Χαλασμένα ασθενοφόρα
Την ίδια στιγμή, άλλα σοβαρά εμπόδια που συναντούν καθημερινά στη δουλειά τους οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης είναι τα πεπαλαιωμένα ασθενοφόρα.
Μόλις πριν από τρεις ημέρες παρέδωσαν στον υπουργό Μακεδονίας-Θράκης Γιώργο Ορφανό τα κλειδιά 7 ασθενοφόρων, τα οποία έχουν συμπληρώσει 500.000 χιλιόμετρα και είναι ακατάλληλα για τις διακομιδές των ασθενών. Σύντομα, μάλιστα, αναμένεται να ακολουθήσουν άλλα 8 ασθενοφόρα, τα οποία αυτήν τη στιγμή έχουν συμπληρώσει 470.000 χιλιόμετρα. Για το λόγο αυτό ζήτησαν τη συνδρομή του υπουργού προκειμένου να δοθεί λύση στο ζήτημα της ανανέωσης του στόλου των ασθενοφόρων.
«Καθημερινά ρισκάρουμε τη ζωή μας για να σώσουμε ανθρώπινες ζωές. Όμως σε καμία περίπτωση δεν θα επιτρέψουμε να συμβεί το μοιραίο για να συγκινηθούν οι αρμόδιοι. Αυτήν τη στιγμή το ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης έχει 60 ασθενοφόρα, αλλά σε κίνηση βγαίνουν μόνο τα 23, δύο κινητές μονάδες και δύο μηχανές. Από τα 23 ασθενοφόρα, βγήκαν εκτός λειτουργίας 7 ακατάλληλα, εκ των οποίων το ένα είχε συμπληρώσει 650.000 χιλιόμετρα. Θα προσπαθήσουμε να χρησιμοποιήσουμε εφεδρικά ασθενοφόρα για τα παλιά που παραδώσαμε, αλλά πάνω από 4 εφεδρικά δεν μπορούμε να βρούμε», επισημαίνει ο κ. Γιαμουρίδης.
Παράλληλα, εξηγεί ότι «στις 24 Οκτωβρίου είχαμε στείλει εξώδικο τόσο στο υπουργείο Υγείας όσο και στον πρόεδρο του δ.σ. του ΕΚΑΒ, ζητώντας λύση. Μας είχαν πει να κάνουμε υπομονή και να τους δώσουμε λίγο χρόνο. Έχει περάσει πάνω από ένας μήνας και η πίστωση χρόνου έληξε. Δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε άλλο, βγάζοντας στην κυκλοφορία ασθενοφόρα που χαλάνε στη μέση του δρόμου, ακόμη και την ώρα της διακομιδής ενός επείγοντος περιστατικού, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή ασθενών και διασωστών».
Το πρόβλημα με τα πεπαλαιωμένα ασθενοφόρα παραδέχεται και η κ. Ματσικούδη, η οποία τονίζει ότι τα νομικά κωλύματα που επιρρίπτει η μία εταιρεία στην άλλη, καθιστούν επί 7 χρόνια άγονο τον διαγωνισμό για την προμήθεια νέων οχημάτων.
«Αντικατάσταση χρειάζονται και οι δύο κινητές μονάδες του ΕΚΑΒ στη Θεσσαλονίκη, οι οποίες χρονολογούνται από το 1997», λέει η κ. Ματσικούδη και εξηγεί ότι η κατανομή των ασθενοφόρων μέσα στην πόλη αλλάζει συνεχώς, ανάλογα με τις ανάγκες. Χαριλάου, Λιμάνι και Φοίνικας είναι οι βασικές βάσεις. Από το Λιμάνι έως τη Χαριλάου δεν υπάρχει ενδιάμεσος σταθμός του ΕΚΑΒ, ενώ ο σταθμός στο Λιμάνι καλύπτει και τα δυτικά της πόλης. Σύντομα ο σταθμός του ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο «Άγιος Παύλος» θα φύγει, διότι το κτίριο όπου στεγάζεται είναι ακατάλληλο, ενώ στήνεται ένα λυόμενο box στην Καλαμαριά. Επίσης, υπάρχει ένα ασθενοφόρο στο Κορδελιό, ενώ στη Νεάπολη σταθμεύουν ένα ασθενοφόρο και μία κινητή μονάδα.
Ελλείψεις σε προσωπικό
Σοβαρές, όμως, είναι και οι ελλείψεις σε διασώστες και γιατρούς. Σύμφωνα με την κ. Ματσικούδη, αυτήν τη στιγμή στο ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης υπάρχουν 200 διασώστες και 30 οδηγοί που προήλθαν από τα νοσοκομεία, ενώ χρειάζονται επιπλέον 30 διασώστες.
«Οι γιατροί είναι 8, εκ των οποίων δύο επικουρικοί. Κάποτε ήμασταν 13 για να έχουμε καθημερινά σε λειτουργία δύο κινητές μονάδες για όλο το 24ωρο. Τώρα, 8-10 ημέρες το μήνα λειτουργεί μόνο μία μονάδα. Επίσης, έχουμε και δυο μηχανές που σηκώνουν μεγάλο βάρος και βγαίνει μία το πρωί και μία το απόγευμα στη βάρδια», λεει η κ. Ματσικούδη.
Την ανάγκη πρόσληψης διασωστών επισημαίνει και ο κ. Γιαμουρίδης, ο οποίος δηλώνει ότι «οι φωνές μας έχουν ενωθεί με όλων των πολιτών, των βουλευτών, των περιφερειαρχών, των δημάρχων και όλων όσοι φωνάζουν ότι το ΕΚΑΒ χρειάζεται ενίσχυση σε προσωπικό. Για να λειτουργήσει επί 24ώρου βάσεως ένα ασθενοφόρο χρειάζονται 11 διασώστες, αλλά σε πολλά τμήματα του ΕΚΑΒ πανελλαδικά υπάρχουν μόλις 4-7 άτομα».
ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ Καλούν το ΕΚΑΒ γιατί νιώθουν μοναξιά
Για κατάχρηση του ΕΚΑΒ κάνει λόγο στη «ΜτΚ» και η διευθύντρια του ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης Χρυσή Ματσικούδη, η οποία συμπληρώνει 22 χρόνια σ’ αυτήν τη δουλειά.
«Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, έχει αυξηθεί ο αριθμός των ανθρώπων που καλούν το ΕΚΑΒ, ακόμη κι αν δεν είναι επείγον. Αυτό είναι πιο έντονο όταν τα νοσοκομεία που εφημερεύουν είναι μακριά, όπως για παράδειγμα το ‘Γ. Παπανικολάου’ ή αν κάποιος πρέπει να πάει από τον Εύοσμο στο ‘Ιπποκράτειο’. Οι δικαιολογίες που λενε είναι ότι δεν έχουν χρήματα για να πάρουν ταξί, ούτε δικό τους αυτοκίνητο. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ούτε καν εισιτήριο για το λεωφορείο. Ανησυχούν και πιστεύουν ότι πρέπει να πάνε στο νοσοκομείο. Δεν μπορούμε να τους αφήσουμε έτσι. Πηγαίνουμε στα περιστατικά αυτά. Κι απλώς ελπίζουμε να μην τύχει κάτι πιο σοβαρό και δεν υπάρχει διαθέσιμο ασθενοφόρο», επισημαίνει η κ. Ματσικούδη.
Σύμφωνα με την ίδια, υπάρχουν και ηλικιωμένοι που καλούν το ΕΚΑΒ για να ρωτήσουν για εφημερεύοντα νοσοκομεία ή διανυκτερεύοντα φαρμακεία, ενώ είναι και κάποιοι που τηλεφωνούν χωρίς λόγο, αλλά σε καθημερινή βάση, διότι είναι μόνοι και νιώθουν την ανάγκη να μιλήσουν σε κάποιον.
Σε… μεταφορικό μέσο τείνουν να μετατρέψουν τα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης οι ίδιοι οι πολίτες. Η κατάχρηση που γίνεται εκ μέρους αυτών που καλούν το τηλεφωνικό κέντρο «166» ζητώντας ασθενοφόρο ακόμη και για τα πιο… απίθανα πράγματα, έχει χειροτερέψει τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας και της οικονομικής κρίσης.
Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί από τους πολίτες που τηλεφωνούν, παραδέχονται ότι δεν έχουν χρήματα όχι για ταξί αλλά ούτε καν για ένα εισιτήριο λεωφορείου, προκειμένου να μπορέσουν να πάνε στο εφημερεύον νοσοκομείο.
Όπως εξηγούν στη «ΜτΚ» οι εργαζόμενοι και η διοίκηση του ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης, τα περιστατικά αυτά πληθαίνουν καθημερινά, κυρίως όταν εφημερεύουν νοσοκομεία που βρίσκονται μακριά από το κέντρο της πόλης, όπως για παράδειγμα το «Γ. Παπανικολάου». Βέβαια, υπάρχουν και ηλικιωμένοι που καλούν το ΕΚΑΒ μόνο και μόνο για να ρωτήσουν ποια είναι τα εφημερεύοντα νοσοκομεία ή τα διανυκτερεύοντα φαρμακεία, ενώ υπάρχουν κι αυτοί που τηλεφωνούν χωρίς λόγο, απλώς και μόνο γιατί έχουν ανάγκη να μιλήσουν σε κάποιον. Επιπλέον, δεν λείπουν και κλήσεις που δεν αφορούν επείγοντα περιστατικά αλλά απλές περιπτώσεις που δεν εγκυμονούν κινδύνους για τη ζωή των ασθενών. Ωστόσο, καμιά φορά στα μάτια των πανικόβλητων πολιτών, ακόμη κι ένα μικρό κόψιμο στο δάχτυλο, φαντάζει θανατηφόρο τραύμα.
«Δυστυχώς, γίνεται καταχρηστική χρήση των ασθενοφόρων, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται καθυστερήσεις στην εξυπηρέτηση των επειγόντων περιστατικών. Το ΕΚΑΒ είναι για το επείγον περιστατικό. Η κακή χρήση του κάνει κακό στους πολίτες», δηλώνει στη «ΜτΚ» ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων του ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης Ιερόθεος Γιαμουρίδης.
Παράλληλα, περιγράφει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση ασθενούς που κάλεσε το ΕΚΑΒ για να τον πάει στο νοσοκομείο. Εκεί έπρεπε να περιμένει για να εξεταστεί, καθώς οι γιατροί δεν τον έκριναν ως επείγον περιστατικό. Τελικώς, σηκώθηκε να φύγει, λέγοντας ότι είχε πάει και νωρίτερα στο νοσοκομείο, αλλά επέστρεψε σπίτι του και κάλεσε το ΕΚΑΒ να τον ξαναπάει μήπως και τον εξετάσουν νωρίτερα από τους άλλους ασθενείς.
Άλλο περιστατικό για γέλια και για κλάματα είναι μιας γυναίκας, η οποία έμενε στη Νεάπολη, και κάθε φορά που εφημέρευε το «Ιπποκράτειο» καλούσε το ΕΚΑΒ για να την πάει εκεί.
«Μας έκανε εντύπωση που καλούσε κάθε τέσσερις ημέρες, αλλά τελικώς δεν μπορούσαμε να αρνηθούμε όταν έλεγε ότι έχει πόνο στο στήθος ή μούδιασμα στο χέρι. Η κατάσταση είχε ξεφύγει και τελικώς την παρακολουθήσαμε και τι διαπιστώσαμε; Ότι εμείς την αφήναμε στα εξωτερικά ιατρεία κι εκείνη έφευγε από το ‘Ιπποκράτειο’, για να πάει στην κόρη της που έμενε στη γειτονιά», λέει ο κ. Γιαμουρίδης και επισημαίνει ότι «δυστυχώς κάποιοι συμπολίτες μας μόνο αν πάθουν θα μάθουν. Μόνο αν χρειαστεί ασθενοφόρο για σοβαρό κι επείγον περιστατικό, αλλά δεν θα υπάρχει, διότι θα έχει πάει για διακομιδή κάποιου που κάνει κατάχρηση, θα καταλάβουν όλοι ότι με το ΕΚΑΒ δεν παίζουμε».
«Με τον καιρό μαθαίνεις να είσαι ψύχραιμος»
Για τους διασώστες και τους γιατρούς του ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης πρωταρχικό μέλημα είναι να φτάσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στον τόπο ενός συμβάντος, προκειμένου να σώσουν τον συνάνθρωπό τους που κινδυνεύει. Άλλωστε, όπως ομολογούν, η ικανοποίηση που νιώθεις όταν σώζεις μια ανθρώπινη ζωή που κινδυνεύει δεν περιγράφεται. Το ίδιο συναίσθημα, όμως, σε κατακλύζει κι όταν βοηθάς κάποιον, είτε αυτό σημαίνει ένα ενθαρρυντικό χτύπημα στην πλάτη είτε δυο κουβέντες συμπάθειας.
«Τα μάτια των διασωστών βλέπουν πολλά καθημερινά. Με τον καιρό, όμως, μαθαίνεις να είσαι πιο ψύχραιμος. Αυτό που προέχει είναι να σώσεις μια ανθρώπινη ζωή και τίποτε άλλο. Πολλές φορές, βέβαια, οι διασώστες ταυτίζονται με τα περιστατικά, νιώθουν θλίψη και πόνο, τα σκέφτονται μετά ή τα συζητούν με τους συναδέλφους τους. Οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν εν ώρα εργασίας είναι πολλοί, είτε σε σοβαρά τροχαία είτε σε περιστατικά με ναρκομανείς ή μεθυσμένους. Το ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης δέχεται πολλά ευχαριστήρια για όσους έχει βοηθήσει. Έγγραφα που επαινούν τους διασώστες και για τη δουλειά και για τη συμπεριφορά τους», επισημαίνει ο κ. Γιαμουρίδης, ο οποίος μετρά 28 χρόνια σ’ αυτή τη δουλειά.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο χρόνος άφιξης σε ένα περιστατικό είναι καθοριστικός. Υπάρχουν περιπτώσεις που το ασθενοφόρο φτάνει σε δευτερόλεπτα ή και εντός πέντε λεπτών, ανάλογα με το πόσο κοντά είναι, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που καθυστερεί, ανάλογα με την απόσταση και την κίνηση στους δρόμους.
«Η καθυστέρηση άφιξης σε ένα περιστατικό εξαρτάται και από την κίνηση στους δρόμους, όπου άλλοι οδηγοί ΙΧ πανε αριστερά κι άλλοι δεξιά και τελικώς κλείνουν το δρόμο. Επίσης, πάμε σε ένα συμβάν και δεν υπάρχουν οδοί και αριθμοί, ούτε έχει κατέβει κάποιος στο δρόμο για να μας περιμένει, οπότε δεν βρίσκουμε τον ασθενή. Εξάλλου, οι πολίτες που μας καλούν συχνά δεν δίνουν σαφείς οδηγίες για τον τόπο του συμβάντος κι αυτό μας δυσκολεύει», εξηγεί ο κ. Γιαμουρίδης.
Από την πλευρά της, η κ. Ματσικούδη επισημαίνει ότι ο χρόνος άφιξης του ασθενοφόρου εξαρτάται από το περιστατικό. Για παράδειγμα, σε μια ανακοπή πρέπει να φτάσει σε 3-5 λεπτά.
«Δυστυχώς, ο κόσμος, μέσα στον πανικό του, δεν δίνει ακριβή στοιχεία από το τηλέφωνο. Τον ρωτάμε ‘αναπνέει ο ασθενής;’ κι απαντά ‘και πού να ξέρω εγώ; Γιατρός είμαι;’. Μπορείς να καταλάβεις, όμως, αν αναπνέει από το αν κινείται ο θώρακάς του. Ο γιατρός συντονιστής από το κέντρο του ΕΚΑΒ βοηθάει. Μερικοί ξαναπαίρνουν. Τα ακριβή στοιχεία για τον τόπο του συμβάντος βοηθούν, αλλά συνήθως είναι ασαφή. Τουλάχιστον με το σύστημα TETRA που έχουμε μπορούμε να εντοπίζουμε και να καθοδηγούμε τα ασθενοφόρα από το κέντρο συντονισμού», τονίζει η κ. Ματσικούδη.
Παράλληλα, εξηγεί ότι «το ΕΚΑΒ έχει επιφορτιστεί και με τα περιστατικά των νοσοκομείων. Μετά την ένταξη των οδηγών των νοσοκομείων στο ΕΚΑΒ, έχουμε επιβαρυνθεί με εξιτήρια, επανεξετάσεις, επιτροπές αναπηρίας. Παρά το γεγονός ότι βάσει νόμου άλλος είναι ο ρόλος του ΕΚΑΒ κι αυτός είναι να εξυπηρετεί το επείγον, αναγκαζόμαστε να κάνουμε και τις δευτερογενείς διακομιδές. Αφού δεν υπάρχει εντολή ότι το ΕΚΑΒ δεν κάνει αυτές τις διακομιδές, τις κάνουμε ως κοινωνική προσφορά. Με τον τρόπο αυτό, όμως, δεσμεύονται ασθενοφόρα κι αν συμβεί το επείγον περιστατικό, τι θα συμβεί;».
Χαλασμένα ασθενοφόρα
Την ίδια στιγμή, άλλα σοβαρά εμπόδια που συναντούν καθημερινά στη δουλειά τους οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης είναι τα πεπαλαιωμένα ασθενοφόρα.
Μόλις πριν από τρεις ημέρες παρέδωσαν στον υπουργό Μακεδονίας-Θράκης Γιώργο Ορφανό τα κλειδιά 7 ασθενοφόρων, τα οποία έχουν συμπληρώσει 500.000 χιλιόμετρα και είναι ακατάλληλα για τις διακομιδές των ασθενών. Σύντομα, μάλιστα, αναμένεται να ακολουθήσουν άλλα 8 ασθενοφόρα, τα οποία αυτήν τη στιγμή έχουν συμπληρώσει 470.000 χιλιόμετρα. Για το λόγο αυτό ζήτησαν τη συνδρομή του υπουργού προκειμένου να δοθεί λύση στο ζήτημα της ανανέωσης του στόλου των ασθενοφόρων.
«Καθημερινά ρισκάρουμε τη ζωή μας για να σώσουμε ανθρώπινες ζωές. Όμως σε καμία περίπτωση δεν θα επιτρέψουμε να συμβεί το μοιραίο για να συγκινηθούν οι αρμόδιοι. Αυτήν τη στιγμή το ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης έχει 60 ασθενοφόρα, αλλά σε κίνηση βγαίνουν μόνο τα 23, δύο κινητές μονάδες και δύο μηχανές. Από τα 23 ασθενοφόρα, βγήκαν εκτός λειτουργίας 7 ακατάλληλα, εκ των οποίων το ένα είχε συμπληρώσει 650.000 χιλιόμετρα. Θα προσπαθήσουμε να χρησιμοποιήσουμε εφεδρικά ασθενοφόρα για τα παλιά που παραδώσαμε, αλλά πάνω από 4 εφεδρικά δεν μπορούμε να βρούμε», επισημαίνει ο κ. Γιαμουρίδης.
Παράλληλα, εξηγεί ότι «στις 24 Οκτωβρίου είχαμε στείλει εξώδικο τόσο στο υπουργείο Υγείας όσο και στον πρόεδρο του δ.σ. του ΕΚΑΒ, ζητώντας λύση. Μας είχαν πει να κάνουμε υπομονή και να τους δώσουμε λίγο χρόνο. Έχει περάσει πάνω από ένας μήνας και η πίστωση χρόνου έληξε. Δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε άλλο, βγάζοντας στην κυκλοφορία ασθενοφόρα που χαλάνε στη μέση του δρόμου, ακόμη και την ώρα της διακομιδής ενός επείγοντος περιστατικού, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή ασθενών και διασωστών».
Το πρόβλημα με τα πεπαλαιωμένα ασθενοφόρα παραδέχεται και η κ. Ματσικούδη, η οποία τονίζει ότι τα νομικά κωλύματα που επιρρίπτει η μία εταιρεία στην άλλη, καθιστούν επί 7 χρόνια άγονο τον διαγωνισμό για την προμήθεια νέων οχημάτων.
«Αντικατάσταση χρειάζονται και οι δύο κινητές μονάδες του ΕΚΑΒ στη Θεσσαλονίκη, οι οποίες χρονολογούνται από το 1997», λέει η κ. Ματσικούδη και εξηγεί ότι η κατανομή των ασθενοφόρων μέσα στην πόλη αλλάζει συνεχώς, ανάλογα με τις ανάγκες. Χαριλάου, Λιμάνι και Φοίνικας είναι οι βασικές βάσεις. Από το Λιμάνι έως τη Χαριλάου δεν υπάρχει ενδιάμεσος σταθμός του ΕΚΑΒ, ενώ ο σταθμός στο Λιμάνι καλύπτει και τα δυτικά της πόλης. Σύντομα ο σταθμός του ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο «Άγιος Παύλος» θα φύγει, διότι το κτίριο όπου στεγάζεται είναι ακατάλληλο, ενώ στήνεται ένα λυόμενο box στην Καλαμαριά. Επίσης, υπάρχει ένα ασθενοφόρο στο Κορδελιό, ενώ στη Νεάπολη σταθμεύουν ένα ασθενοφόρο και μία κινητή μονάδα.
Ελλείψεις σε προσωπικό
Σοβαρές, όμως, είναι και οι ελλείψεις σε διασώστες και γιατρούς. Σύμφωνα με την κ. Ματσικούδη, αυτήν τη στιγμή στο ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης υπάρχουν 200 διασώστες και 30 οδηγοί που προήλθαν από τα νοσοκομεία, ενώ χρειάζονται επιπλέον 30 διασώστες.
«Οι γιατροί είναι 8, εκ των οποίων δύο επικουρικοί. Κάποτε ήμασταν 13 για να έχουμε καθημερινά σε λειτουργία δύο κινητές μονάδες για όλο το 24ωρο. Τώρα, 8-10 ημέρες το μήνα λειτουργεί μόνο μία μονάδα. Επίσης, έχουμε και δυο μηχανές που σηκώνουν μεγάλο βάρος και βγαίνει μία το πρωί και μία το απόγευμα στη βάρδια», λεει η κ. Ματσικούδη.
Την ανάγκη πρόσληψης διασωστών επισημαίνει και ο κ. Γιαμουρίδης, ο οποίος δηλώνει ότι «οι φωνές μας έχουν ενωθεί με όλων των πολιτών, των βουλευτών, των περιφερειαρχών, των δημάρχων και όλων όσοι φωνάζουν ότι το ΕΚΑΒ χρειάζεται ενίσχυση σε προσωπικό. Για να λειτουργήσει επί 24ώρου βάσεως ένα ασθενοφόρο χρειάζονται 11 διασώστες, αλλά σε πολλά τμήματα του ΕΚΑΒ πανελλαδικά υπάρχουν μόλις 4-7 άτομα».
ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ Καλούν το ΕΚΑΒ γιατί νιώθουν μοναξιά
Για κατάχρηση του ΕΚΑΒ κάνει λόγο στη «ΜτΚ» και η διευθύντρια του ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης Χρυσή Ματσικούδη, η οποία συμπληρώνει 22 χρόνια σ’ αυτήν τη δουλειά.
«Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, έχει αυξηθεί ο αριθμός των ανθρώπων που καλούν το ΕΚΑΒ, ακόμη κι αν δεν είναι επείγον. Αυτό είναι πιο έντονο όταν τα νοσοκομεία που εφημερεύουν είναι μακριά, όπως για παράδειγμα το ‘Γ. Παπανικολάου’ ή αν κάποιος πρέπει να πάει από τον Εύοσμο στο ‘Ιπποκράτειο’. Οι δικαιολογίες που λενε είναι ότι δεν έχουν χρήματα για να πάρουν ταξί, ούτε δικό τους αυτοκίνητο. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ούτε καν εισιτήριο για το λεωφορείο. Ανησυχούν και πιστεύουν ότι πρέπει να πάνε στο νοσοκομείο. Δεν μπορούμε να τους αφήσουμε έτσι. Πηγαίνουμε στα περιστατικά αυτά. Κι απλώς ελπίζουμε να μην τύχει κάτι πιο σοβαρό και δεν υπάρχει διαθέσιμο ασθενοφόρο», επισημαίνει η κ. Ματσικούδη.
Σύμφωνα με την ίδια, υπάρχουν και ηλικιωμένοι που καλούν το ΕΚΑΒ για να ρωτήσουν για εφημερεύοντα νοσοκομεία ή διανυκτερεύοντα φαρμακεία, ενώ είναι και κάποιοι που τηλεφωνούν χωρίς λόγο, αλλά σε καθημερινή βάση, διότι είναι μόνοι και νιώθουν την ανάγκη να μιλήσουν σε κάποιον.
