Διευθυντής σε σχολείο του Μπέρμιγχαμ ανακοινώνει τη διεξαγωγή ερευνών
για το περιστατικό
Σοκαρισμένοι οι πολίτες του Μπέρμιγχαμ πληροφορήθηκαν τις προάλλες, ότι 6 δημόσια σχολεία της πόλης
λειτουργούσαν με τους νόμους της σαρίας, με χωρισμένα τα κορίτσια απ' τα αγόρια και με τον μουεζίνη να καλεί σε
προσευχή απ' τα μεγάφωνα του σχολείου…
Όπως αποκαλύφθηκε, ριζοσπαστικά μουσουλμανικά στοιχεία είχαν
εισχωρήσει στη διεύθυνση των σχολείων και είχαν θέσει μαθητές και δασκάλους υπό
αυστηρή επιτήρηση.
Ντέτεκτιβς
είχαν προσληφθεί για να παρακολουθούν τους μαθητές και να ειδοποιούν τους
γονείς για τα φλερτ των παιδιών τους, απαγορευόταν η διδασκαλία της μουσικής
και της ζωγραφικής, ενώ χρηματοδοτήθηκαν δύο ταξίδια προσκυνήματος στη Μέκκα
για μαθητές και δασκάλους μουσουλμάνους, με ένα κονδύλι 50.000 στερλινών από τα
λεφτά των βρετανών φορολογουμένων…
Το σχέδιο μουσουλμανικής διείσδυσης στα
αγγλικά σχολεία ήταν κωδικοποιημένο – ένα εγχειρίδιο υπό τον τίτλο «ο Δούρειος Ίππος» περιέγραφε πλήρως την
επιβολή της σαρίας σε σχολεία, όπου φοιτούσαν πολλά παιδιά μουσουλμάνων. Η εφαρμογή του εγχειριδίου γινόταν μέσα από τα συμβούλια διοίκησης,
όπου συμμετέχουν οι υπεύθυνοι των σχολείων, γονείς των μαθητών και μέλη της
κοινότητας.
Η επιλογή του Μπέρμιγχαμ
για το σχέδιο του «Δούρειου Ίππου»
προφανώς έγινε επειδή στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βρετανίας κατοικούν κατά 22% μουσουλμάνοι, ενώ 4 από τα 6 σχολεία
υπάγονταν στην κατηγορία «ακαδημίες»,
που σημαίνει ότι είχαν μια λειτουργία απολύτως
αυτόνομη από τις τοπικές αρχές, οι οποίες έχουν την ευθύνη εποπτείας
των δημόσιων σχολείων (“Monde”).
Μια «κουλτούρα φόβου κι εκφοβισμού» είχε περιβάλλει
αυτά τα σχολεία – οι δυτικόστροφες γυναίκες αποκαλούνταν «λευκές πουτάνες» και αντί
να διευρύνονται οι δραστηριότητες των μαθητών, αυτές περιορίζονταν. «Στα κορίτσια υποδεικνυόταν να μη
μιλούν στα αγόρια και να μη συμμετέχουν σε εξωσχολικές επισκέψεις και άλλες
δραστηριότητες» (“Guardian”), ενώ οι επιδόσεις των σχολείων είχαν
λάβει μια καθοδική τροχιά.
Φυσικά, το θέμα έλαβε πολιτικές διαστάσεις
– ο υπουργός Παιδείας, Μ. Γκόουβ, κατηγόρησε τη συνάδελφό του υπουργό Εσωτερικών, Θερέζα Μέι, (δημοφιλή στελέχη
αμφότεροι του Συντηρητικού κόμματος), ότι είχε επικεντρώσει την
προσοχή της στις δραστηριότητες των βρετανών που στρατολογούνταν από το
αντάρτικο κίνημα τζιχάντ της Συρίας κι έκλεινε
τα μάτια της στις κινήσεις των ακραίων μουσουλμάνων στα βρετανικά σχολεία,
μολονότι είχαν γίνει σχετικές καταγγελίες.
Φυσικά, η αποκάλυψη έγινε μετά από ανώνυμη
καταγγελία στο δημαρχείο της πόλης και κατά την έρευνα, σημειώνεται ότι «υπήρχε τόσο φόβος», που ένα ραντεβού
έγινε στο πάρκινγκ ενός σούπερ-μάρκετ…
Ο Ντ.
Κάμερον, υπό την πίεση των μετεκλογικών αποτελεσμάτων, αντέδρασε αμέσως
και τόνισε πως «η προώθηση
των θεμελιωδών βρετανικών αξιών σε όλα τα σχολεία της Βρετανίας, θα έχει την
υποστήριξη όλων μας», όμως ο απόηχος της ιστορίας είναι ακόμη
έντονος καθώς δεν έχει γίνει πλήρης καταγραφή σε όλα τα σχολεία της πόλης.
(Το «αυγό του φιδιού», που εν προκειμένω είχε τη
μορφή μιας μουσουλμανικής σεχταριστικής παράδοσης, εκκολάφθηκε στον ευαίσθητο
χώρο των σχολείων – στην πολυεθνική Βρετανία. Και για να μη δημιουργηθούν
παρεξηγήσεις σε τόσο λεπτά θέματα, ένα πράγμα είναι ο σεβασμός στις θρησκευτικές πεποιθήσεις και ένα δεύτερο,
εντελώς άλλο πράγμα, είναι η επιβολή ενός
θρησκόληπτου τρόπου ζωής με την επίκληση της «ιδεολογικής
πεποίθησης». Και ο «Δούρειος Ίππος» ήταν ένα πραγματικό σχέδιο εισοδισμού και υπονόμευσης
της βρετανικής κουλτούρας στην ίδια τη Βρετανία… Δύσκολη που έχει γίνει η ζωή
στις σύγχρονες κοινωνίες….)
