ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΟΔΗΣ-Η ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Τέλειωσα το Γυμνάσιο το 1967. Μέχρι την αποφοίτηση, σε όλες τις τάξεις, ελάχιστα πράγματα μάθαμε από την Ιστορία ( που πολύ μου άρεσε και την παρακολουθούσα ιδιαίτερα ) για τον Μακεδονικό Αγώνα, τους Μακεδονομάχους, τους Αγώνες της αρχής του Αιώνα. Πού ? ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!

Έπρεπε να έρθει το 1973, τότε που αφού ορκιστήκαμε Ανθυπολοχαγοί, φέυγοντας από τη σχολή, μας έδωσαν καμιά 20ριά βιβλία στον καθένα, με διάφορα θέματα.

Μεταξύ των βιβλίων αυτών, ήταν και 12 μεγέθους ΒΙΠΕΡ, του Γεωργίου Μόδη. Για τον Μακεδονικό Αγώνα.

Τα διάβασα, όπως ο διψασμένος πίνει το νερό. Και έμαθα επιτέλους ! Αυτά που δεν μας δίδαξαν ποτέ στα σχολεία.

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://eistorias.wordpress.com/

    Ὁ Μακεδονομάχος Γεώργιος Χρήστου Μόδης, εἶναι ὁ πιὸ αὐθεντικός διηγηματογράφος τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα, ἐξαιρετικός λογοτέχνης, καὶ ἡ πρώτη πηγὴ γιὰ τὰ γεγονότα ποὺ διαδραματίστηκαν στὸν μακεδονικὸ χώρο ἀπό τὶς ἀρχές τοῦ 20ου αἰῶνα.

    Ἔγραψε πάνω ἀπό 18 τόμους ἀφηγημάτων, στοὺς ὁποίους περιλαμβάνονται ὅσα εἶδε καὶ γνώρισε ὁ ἴδιος, ἤ τοῦ διηγήθηκαν. Μάλιστα ὁ ἴδιος εἶπε ὅτι ἔγραψε γιὰ τοὺς Μακεδονομάχους καὶ τὸν Ἀγῶνα τους, διότι εἶχε ἀντιληφθεῖ ὅτι μεγάλο μέρος τῶν Ἑλλήνων εἶχε ἄγνοια. Ἐνῷ οἱ βούλγαροι εἶχαν τεράστιες βιβλιοθήκες γιὰ τὸ θέμα.

    Ἔλαβε μέρος στὸν Μακεδονικὸ Ἀγῶνα, μόλις ἀποφοίτησε τὸ 1906 ἀπό τὸ Γυμνάσιο τοῦ Μοναστηρίου Πελαγονίας, σὲ ἡλικία 17 ἐτῶν, ὡς μέλος τοῦ ἀνταρτικοῦ σώματος τῶν Γ.Βολάνη καὶ Καραβίτη. Μάλιστα, σὲ μία μάχη μὲ τοὺς κομιτατζῆδες στὶς 5 Νοεμβρίου 1906, τραυματίσθηκε.

    Ὡς πολιτικὸς, διετέλεσε Νομάρχης Κερκύρας, βουλευτὴς Φλώρινας, Γενικὸς Διοικητὴς Ἠπείρου καὶ ἀργότερα Μακεδονίας, Ὑφυπουργός Ἐσωτερικῶν, Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων. Ὑπῆρξε ἐπί σειρὰ ἐτῶν πρόεδρος τῆς Ἐθνικῆς Ἐπιτροπῆς Ἀνεγέρσεως Ἀνδριάντων Μακεδονομάχων στὰ χωριὰ τους.

    Θείος του ἦταν ὁ Θεόδωρος Μόδης, ὁ ὁποῖος δολοφονήθηκε [4/15-9-1904], ἀπό βούργαρους, ἕνα μῆνα μετὰ τὸν ἡρωικό θάνατο τοῦ Παύλου Μελᾶ. Ὁ Ντέϊκιν ἔγραψε ὅτι «[ὁ Θεόδωρος Μόδης], ἦταν ὁ πλέον δραστήριος καὶ ἀνένδοτος ἀντίπαλος τῆς βουργάρικης προπαγάνδας». Ὁ θείος του, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Προξένου Πεζᾶ καὶ τοῦ Ἴωνος Δραγούμη, μαζὶ μὲ ἄλλους προκρίτους τοῦ Μοναστηρίου, εἶχαν ἰδρύσει τὴν ὀργάνωση «Ἐπιτροπή Ἄμυνας» καὶ τὴν «Φιλικὴ Ἐταιρεῖα Μοναστηρίου», γιὰ νὰ ἀναχαιτίσουν τὶς «εὐγενεῖς προσπάθειες» τῶν βούργαρων νὰ ἐκσλαβίσουν ὅλη τὴν Μακεδονία.

    Μεταξὺ τῆς «Ἄμυνας» καὶ τῆς ὀργανώσεως τοῦ Γερμανοῦ Καραβαγγέλη στὴν Καστοριᾶ, ὑπῆρχε συνεχὴς ἐπαφή καὶ συνεργασία. Μὲ ἀφορμή τὴν δολοφονία του, ὁ καπετάν Ζώης, μὲ τὴν βοήθεια τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀμύνης τοῦ Μοναστηρίου, δημιούργησε Σῶμα ἀπό παλληκάρια τῆς περιοχῆς, καὶ ἔδρασε γενναία ἔως τὸ τέλος τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα.

    Mέσα ἀπό τὶς ἱστορίες τοῦ Γεωργίου Μόδη, ποὺ ὅλες τους ἔχουν τὸν ἱστορικό τους πυρήνα, γνωρίζουμε τὸ ἔνδοξο Μοναστήρι, καὶ τοὺς γενναίους κατοίκους του.  

  Ὅπως γράφει ὁ ἴδιος στὸ βιβλίο του «Ἀναμνήσεις»: “Γεννήθηκα στὸ Μοναστήρι, ποὺ εἶναι σήμερα Γιουγκοσλαβικὸ, τὴν πρώτη τοῦ Μάη 1887. (…) Ἡ οἰκογένειά μας εἶχε τὶς ρίζες ἀπ’ τοὺς δύο κλάδους στὴ Μοσχόπολη, τὸν Ἀσπροπόταμο τῆς Θεσσαλίας, βλαχόφωνα κέντρα, καὶ στὸ ἀλβανόφωνο Μπιθκούκι τῆς Κορυτσᾶς. Μία προμάμη ἦταν ἀπ’ τὴν Ἀχρίδα. Ἔβαζα συχνὰ τὴν ἀπό μητέρα γιαγιᾶ μου, νὰ διηγεῖται τὰ φοβερὰ βάσανα τῶν ἄμοιρων ἐκείνων πληθυσμῶν ποὺ ἔφευγαν πανικόβλητοι ἀπό τοὺς διωγμοὺς τῶν τουρκαλβανῶν.”

    Στὸ ἴδιο βιβλίο περιγράφει τὴν ἀπογοήτευση τῶν Ἑλλήνων τοῦ Μοναστηρίου ὅταν, ἐνῷ στὸν Α’Βαλκανικὸ Πόλεμο τὸ 1912, περίμεναν τὸν προελαύνοντα Στρατὸ μας νὰ εἰσέλθει στὴν πόλη, ἔμαθαν ὅτι ὑποχώρησε, [θυσία στὸ διπλωματικὸ πεδίο] γιὰ νὰ εἰσέλθουν οἱ Σέρβοι.

     [Ὡς χρονολογία θανάτου τοῦ Γεωργίου Μόδη, ἀναφέρεται ἐκτὸς τοῦ 1975, τὸ 1974 καὶ τὸ 1976].