theaviationist.com
Η επιχείρηση των αμερικανικών δυνάμεων κατά
του Βιετνάμ ήταν η μεγαλύτερη μετά το Δεύτερο
Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκτός από τις χερσαίες επιχειρήσεις με τη βοήθεια
ενός τεράστιου στόλου ελικοπτέρων, έγιναν και εκτεταμένοι βομβαρδισμοί. Λέγεται
ότι στην τριετία 1965-1967 η αμερικανική αεροπορία έριξε περισσότερες βόμβες
από όσες είχε ρίξει σε όλα τα μέτωπα του Β” Παγκόσμιου Πόλεμου.
Μόνο τα Χριστούγεννα του 1972
περισσότερα από 700 αεροσκάφη πήραν μέρος στους βομβαρδισμούς επί 11
ημέρες.
Οι Βιετναμέζοι,
παρά τις τρομερές απώλειες, άντεξαν και στο τέλος πανηγύρισαν ότι κατάφεραν πρώτοι να καταρρίψουν αμερικανικά
Β-52. Αυτοί οι σφοδροί βομβαρδισμοί έφεραν σε διεθνή απομόνωση τον Νίξον, ο οποίος σταδιακά οδηγήθηκε σε
διαπραγματεύσεις και τελικά σε συμφωνία ειρήνης με το Βόρειο Βιετνάμ....
Τα πολεμικά τζετ διέθεταν εξωτερικές δεξαμενές καυσίμων που είχαν
αεροδυναμικό σχήμα. Αυτές διοχέτευαν καύσιμα στις εσωτερικές και παρέτειναν την
διάρκεια πτήσης των μαχητικών και των βομβαρδιστικών αεροσκαφών. Όταν άδειαζε
η δεξαμενή, ο πιλότος την αποδέσμευε με σκοπό να μειώσει το συνολικό βάρος του
αεροσκάφους, αλλά και να μπορεί να επιταχύνει ή να κάνει πιο εύκολα ελιγμούς
....
Χιλιάδες
δεξαμενές, έπεσαν από τον ουρανό στη Νοτιοανατολική Ασία κατά τη διάρκεια του
πολέμου του Βιετνάμ. Έτσι σε πολλές αγροτικές περιοχές οι χωρικοί τις μετέτρεψαν σε
υδροδυναμικές βάρκες. Τα όπλα του εχθρού, έγιναν αναπάντεχα δώρα για μια ειρηνική ζωή στα
χέρια των φτωχών ανθρώπων, που έκοψαν στη μέση τις δεξαμενές και απέκτησαν
δωρεάν μεταφορικό μέσο στα ποτάμια τους, που χρησιμοποιούν μέχρι σήμερα.
