Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Η φωνή μου δεν σ΄ αγγίζει πια
Χλωμή η χροιά στο άκουσμά της
Τα χείλη μου στέγνωσαν από φιλιά
Η μνήμη μέσα στα θολά της.
Η φωνή μου δεν σε φθάνει πια
Συναντά ένα τείχος στο πέρασμά της
Αναστεναγμοί μόνον χωρίς μιλιά
Κρύο της ψυχής το άπλωμα της.
Την ματιά σου αποζητώ και λυπάμαι που την
έχασα
Το κορμί σου το ερωτικό τους κραδασμούς
του ξέχασα.
Η φωνή μου δεν σου θυμίζει πια
Μια αγάπη μιας καρδιάς στο άνοιγμα της
Η σκέψη σου γι αλλού τραβά
Μέσα στη βαθιά ανάσα το θρόισμά της.
Η φωνή μου δεν σε ταξιδεύει πια
στο ψιθυριστό με στίχους άγγιγμά της
η σιωπή σου έρχεται πιο κοντά
άφησες την αγάπη στο κύλισμά της.
Την άνοιξη σου αποζητώ, σιωπηλά που
λουλουδίζει
Λυπάμαι που σ΄ έχασα. η φυγή σου, τα
όνειρα γκρεμίζει.
