Νικόλαος
Ζαρκάδας Υποστράτηγος ε.α.
Τον μήνα Μάιο
ψηφίστηκε ο Ν.4387/2016
{ΦΕΚ 85 Α΄} με τις
διατάξεις του οποίου, εκτός από τα πολλαπλά θέματα που ρυθμίζονται,
καθορίζονται και οι προϋποθέσεις απονομής
σύνταξης λόγω θανάτου {άρθρο 12} στην
επιζούσα ή τον επιζώντα σύζυγο και τα τέκνα του θανόντα ασφαλισμένου ή
συνταξιούχου.
Κύρια, βασική και ουσιώδης προϋπόθεση
χορήγησης της σύνταξης λόγω θανάτου είναι η ηλικία της συζύγου ή των τέκνων.
Συγκεκριμένα έχουν προσδιορισθεί ως όρια ηλικίας για μεν την σύζυγο το 55ο έτος, για δε τα τέκνα το 18ο και
εφόσον σπουδάζουν το 24ο με τον δεσμευτικό και ειδικότερο περιορισμό
να είναι άγαμα.
Με την ηλιακή αυτή δέσμευση δημιουργείται
τεράστιο οικονομικό, κοινωνικό και δυσεπίλυτο πρόβλημα στην επιζώσα σύζυγο
μικρότερης ηλικίας. Είναι προφανής η αδυναμία να ανταποκριθεί στις οικονομικές
υποχρεώσεις και τις ανάγκες επιβίωσης της οικογένειας της λόγω των δυσκολιών
εύρεσης εργασίας και ιδιαίτερα από τις συζύγους των στρατιωτικών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι επί ενάμισι και
πλέον αιώνα, από την ισχύ του πρώτου, μετά την απελευθέρωση της πατρίδας μας,
συνταξιοδοτικού νόμου {ΣΕ΄/19.8.1852} “περί Στρατιωτικών Συντάξεων” η
Πολιτεία εξεδήλωσε για τις οικογένειες των στρατιωτικών διαφορετική μέριμνα
λόγω των ιδιαίτερων κινδύνων διαβίωσης και άσκησης των καθηκόντων τους.
Μια διαφορετική και ιδιαίτερη μέριμνα, η οποία συνέχισε και στην πληθώρα των
συνταξιοδοτικών νόμων, που ακολούθησαν, μέχρι τις ημέρες μας, ήτοι 12.05.2016.
Πλέον αυτών, ο μνημονευόμενος “Ασφαλιστικός νόμος” παρά την άκρα κοινωνικότητα του θεσμού των
συντάξεων, καταδικάζει και απογοητεύει τις άγαμες θυγατέρες, που διάγουν σήμερα
μια μέση ηλικία, είναι άνεργες και έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους επιβίωσης
στη σύνταξη του ασφαλισμένου γονέα. Η ισχύς του νόμου μεταβάλλει τις
προϋποθέσεις και αιφνιδιαστικά ρυθμίζει διαφορετικά το μέλλον τους, το οποίο
είχε προγραμματισθεί με βάση τη νομοθετική επιταγή ότι· “ακόμη και αν η
χήρα δεν δικαιούται σύνταξης {λόγω
διάζευξης} δικαιούνται τα παιδιά, τα μεν άρρενα ανήλικα ή ανάπηρα, τα δε θήλεα
μέχρις αποκατάστασης”.
Οι διατάξεις του άρθρου 12 του αναφερόμενου
νόμου είναι αφ’ ενός μεν άδικες και καταχρηστικές, αφ’ ετέρου δε
αντισυνταγματικές δεδομένου ότι θέτουν την οικογένεια “υπό διωγμόν” καταστρατηγώντας τον συνταγματικό κανόνα· “η
οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους….” {παρ. 1 άρθρου 21} και θίγουν ένα δικαίωμα,
που έχει γεννηθεί κατά το παρελθόν. Πλέον αυτών είναι αντίθετες προς το άρθρο
31 {χήρα σύζυγος και ορφανά} του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών
Συντάξεων {Π.Δ.169/2007
– ΦΕΚ 210 Α΄}, το
οποίον καταργείται {παρ. 7
άρθρου 12 Ν.4387/2016}.
Κατόπιν των παραπάνω π ρ ο τ ε ί ν ε τ α ι
όπως, με τις προγραμματιζόμενες προσφυγές από την Ε.Α.Α.Σ., η κατάργηση του άρθρου 12 του Ν.4387/2016 και σχετικά με την συνταξιοδότηση
των χηρών και άγαμων θυγατέρων να ισχύει ο Κώδικας Πολιτικών και Στρατιωτικών
Συντάξεων.
