Ένας χαλκιάς (μεταλλουργός) είχε ένα σκυλί. Όταν ο χαλκιάς
εργαζόταν με το σφυρί στο αμόνι, ο σκύλος κοιμόταν, δέν ενοχλούνταν καθόλου απο
τον θόρυβο του σφυροκοπήματος. Όταν ο χαλκιάς καθόταν να φάει, ο σκύλος
σηκωνόταν κι ερχόταν κοντά του κουνώντας την ουρά του.
Έτσι μιά φορά που ο χαλκιάς κάθισε και έτρωγε, ήρθε ο σκύλος κοντά του
και κουνούσε την ουρά του, σάν να έλεγε:
«δώσε μου να φάω!».
Ο
χαλκιάς του έδωσε ένα κόκκαλο και του είπε:
«Τί 'νούμερο'
που είσαι κι εσύ! όταν χτυπάω το σφυρί πάνω στο αμόνι με μεγάλο θόρυβο, εσύ
κοιμάσαι! και όταν μασήσω κάτι, εσύ ξυπνάς»..
Ελεύθερη απόδοση. Ανδρέας
Μελεζιάδης
***************************************************************
Χαλκεὺς καὶ κυνάριον
Ἦν δέ τις
χαλκεὺς κυνάριον κατέχων.
Ὁ δὲ χαλκεύων, ὁ κύων ἐκοιμᾶτο·
πάλιν ἐσθίων, ὁ κύων παρειστήκει.
Οὗτος ἐπέῤῥιψεν ὀστοῦν λαλῶν ταῦτα·
«Ὦ ταλαίπωρον κυνάριον ὑπνῶδες,
τί σοι ποιήσω ὄκνῳ κατεχομένῳ;
τῷ γὰρ ἄκμονι ἐμοῦ προσκεκρουκότος,
ἐπανακλίνεις σαυτὸ ἐπὶ κραββάτου,
μὴ θέλοντός σου ἀναστῆναι καθόλου·
ὅταν δὲ πάλιν τοὺς ὀδόντας κινήσω,
εὐθὺς ἐγείρῃ καὶ τὴν κέρκον μοι σείεις»...
Ὁ δὲ χαλκεύων, ὁ κύων ἐκοιμᾶτο·
πάλιν ἐσθίων, ὁ κύων παρειστήκει.
Οὗτος ἐπέῤῥιψεν ὀστοῦν λαλῶν ταῦτα·
«Ὦ ταλαίπωρον κυνάριον ὑπνῶδες,
τί σοι ποιήσω ὄκνῳ κατεχομένῳ;
τῷ γὰρ ἄκμονι ἐμοῦ προσκεκρουκότος,
ἐπανακλίνεις σαυτὸ ἐπὶ κραββάτου,
μὴ θέλοντός σου ἀναστῆναι καθόλου·
ὅταν δὲ πάλιν τοὺς ὀδόντας κινήσω,
εὐθὺς ἐγείρῃ καὶ τὴν κέρκον μοι σείεις»...
Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…
Τοὺς ὑπνώδεις
καὶ ἀργοὺς τοὺς ἐξ ἀλλοτρίων πόνων ἐφιεμένους ἐσθίειν ὁ μῦθος ἐλέγχει..