Ιωάννης Μ. ΑσλανίδηςΑντιστράτηγος
ε.α.Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε.
Ο Ελληνικός λαός καίτοι έχει
συνηθίσει στα πακέτα απεργιών των διαφόρων κοινωνικών ομάδων, όμως, τις
παρακολουθεί με ιδιαίτερη προσοχή θλίψη και απελπισία, όταν αυτές οι
συγκρούσεις στους δρόμους γίνονται από τους πνευματικούς ταγούς της πατρίδος
μας και ακόμη από τους δημόσιους λειτουργούς προς την εκάστοτε Κυβέρνηση της Χώρας. Οι οποίοι δεν είναι και άμοιροι των ευθυνών
για την τριακονταετή αυτή καθεστωτική και αλαζονική εξουσία, μηδέ της σημερινής
εξαιρουμένης.
Είναι γραμμένο στα Δημοκρατικά
μανιφέστα ότι η απεργία, της οποίας γίνεται κατάχρηση από πάσης πλευράς, είναι
τα αναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτη. Από την άλλη όμως, υπάρχει η συνεχής
καταδυνάστευση και ταλαιπωρία των πολιτών της χώρας, από εκβιασμούς προς την
εκάστοτε Κυβέρνηση, των διαφόρων κοινωνικών ομάδων, προς επίτευξη και
ικανοποίηση κατά βάση, συντεχνιακών και οικονομικών συμφερόντων.
Λες! Και οι υπόλοιποι πολίτες δεν
έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα ν’ απολαμβάνουν τα αγαθά της Δημοκρατίας και
πρέπει να ζουν συνεχώς μέσα σε οχλοκρατικές συνθήκες.
Αυτή η κατάσταση της καθεστωτικής
Δημοκρατίας, που εκτρέφει μια αναρχική κοινωνία και ωθεί τον λαό στην συμμετοχή
όλο και περισσότερο στη δράση στα άκρα και στην ψυχολογία της κοινωνικής Μάζας,
τελικά αφαιρεί την προσωπικότητα, ισοπεδώνει το άτομο και την ανεξάρτητη σκέψη
του, και, τελικά τον εξαφανίζει σαν άτομο. Αυτή δυστυχώς, εδώ πρέπει να το
πούμε, ήταν μία βασική γραμμή ενεργειών της σημερινής Κυβέρνησης ως
αντιπολίτευση.
Από την άλλη πλευρά σήμερα, βλέπουμε
και βιώνουμε μια Κυβέρνηση που αδυνατεί στην ουσία ν’ αντιμετωπίσει τα τεράστια
προβλήματα που επισυσσωρεύθηκαν τα τελευταία τριάντα χρόνια και τούτο διότι
ακόμη και στην τραγική αυτή περίοδο της Ελληνικής Ιστορίας μας, λείπει η
αναγκαία αντί πάσης θυσίας πολιτική σύμπνοια και ειρήνη για την σωτηρία της
πατρίδος, που είναι αποκλειστικό έργο της εκάστοτε Κυβέρνησης. Αδιαφορώντας! στην ουσία για τα μύρια
προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας (ανεργία, οικονομικά, εθνικά, δημογραφικό,
μεταναστευτικό κ.λπ.).
Η κατάσταση αυτή στη χώρα μας,
θυμίζει τον μεγάλο Έλληνα φιλόσοφο ΠΥΘΑΓΟΡΑ, ο οποίος εγκατέλειψε την περίφημη
Σχολή του Πυθαγορείου Δεσμού (Ομοκαείο) στον Κρότωνα της Ιταλίας, αγανακτισμένος
από την οχλοκρατία των λεγομένων Δημοκρατικών, όπως, επίσης είχε εγκαταλείψει
νωρίτερα και την Σάμο, διότι πίστευε ότι δεν συμβιβάζονται η Σοφία με την τότε
τυραννία του Πολυκράτη.
Από τον πνευματικό κόσμο της χώρας
μας, ο Ελληνικός λαός περιμένει πάντα την παρουσία του στα εθνικά μας θέματα.
Θα πρέπει τα Πανεπιστήμια μας και επωνύμως οι λειτουργεί των ,ν’ απαντούν με
τις γνώσεις των στους ανιστόρητους γείτονες μας, που τολμούν να στηρίζουν τις
επεκτατικές των προθέσεις στην ιστορία. Θα πρέπει να κάνουν προτάσεις προς τους
άσχετους Υπουργούς μας και να παίρνουν θέση σε διάφορα Εθνικά, οικονομικά,
δημογραφικό, πατριωτικά και παιδείας των Νέων μας θέματα. Πιστεύω ότι! Όταν η
χώρα μας κινδυνεύει η Επιστράτευση των Δυνάμεων τις πρέπει να είναι γενική.
Τέλος! ο πνευματικός κόσμος της
χώρας μας, θα πρέπει να επιβάλλει στις διαφορές των κομμάτων εξουσίας και αντιπολίτευσης, στην δύσκολη
αυτή περίοδο για την χώρα μας την ΧΡΥΣΗ ΤΟΜΗ. Διότι! Η χρυσή τομή είναι η μοναδική γλώσσα
ειλικρινούς επικοινωνίας. Η ικανή και αναγκαία συνθήκη συμφιλίωσης ανθρώπων και
κοινωνικών ομάδων. Διατηρεί τις αντιθέσεις σε χρυσές αναλογίες, χωρίς να
χάνεται η ενότητα του όλου. Η Αξία της είναι ανεκτίμητη στην κοινωνία και σε
εμάς τους ιδίους. Γιατί! Δημιουργεί:
-Στην σύνθεση των αντιθέσεων, την
αρμονία.
-Στις συναλλαγές μας, την συναίνεση.
-Στις πράξεις μας, το ηθικό και το
δίκαιο.
-Στην κοινή προσπάθεια, την ενέργεια
για επιτυχία.
-Στη Ζωή μας, την ασφάλεια, την
ευημερία και την ευτυχία.
Δυστυχώς ο πνευματικός κόσμος στον
τόπο μας, δεν θέλησε ως τώρα, να δει την αποστολή του, σαν σύνολο ενεργειών και
πράξεων που θα αποβλέπουν αφ’ ενός στην μετάδοση γνώσεων και αφ’ ετέρου στην
διατήρηση του πνεύματος και του πολιτισμού του πανάρχαιου αυτού λαού, διαδραματίζοντας
τον βασικό ρόλο στην σωστή διαιώνιση της πατρίδος μας, μέσα σε αρχές, δόγματα
και υποχρεώσεις. Αντίθετα! ο Πνευματικός κόσμος του τόπου μας, αντί να
επηρεάσει την νοοτροπία των συμπατριωτών μας την εποχή αυτή, επηρεάστηκε από
αυτήν, συνθλίφτηκε στα γρανάζια της και βρέθηκε κι αυτός στο πεζοδρόμιο,
υιοθετώντας τρόπους και μεθόδους, μακράν του προορισμού και της θέσεώς του,
διεκδικώντας και αυτός, όπως όλοι, εκβιαστικά, συντεχνιακά και οικονομικά
οφέλη.
Κι όμως! πιστεύουμε ότι, κάποτε οι
πνευματικοί ταγοί της πατρίδος μας θα συνέλθουν και επανορθώνοντας το λάθος
τους, θα πλησιάσουν το πρόβλημα του τόπου μας που δυστυχώς μας χωρίζει αντί να
μας ενώνει. Θα ενστερνισθούν την αποστολή των, θα σταθούν χαλιναγωγεί των
εκάστοτε ηγεσιών μας, θα παίρνουν θέση στα εθνικά μας θέματα, μακριά από
κόμματα και ιδιοτελή συμφέροντα και δεν θα επιτρέψουν την αλλοτρίωση του
Ελληνικού πνεύματος. Το Πάνδημο αίσθημα
του Ελληνικού λαού, αυτό περιμένει από τους πνευματικούς ταγούς του, παρά την
παντελή έλλειψη σκέψεων των Κυβερνώντων στον τομέα αυτό.
«Περισσότερο πρέπει να
τιμούμε εκείνους που ανατρέφουν και εκπαιδεύουν καλά παιδιά, παρά εκείνους που
τα γεννούν» (ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ)
