Ιωάννης Μ. Ασλανίδης Αντγος ε.α Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε.
«Η ψήφος είναι πιο δυνατή από την σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις
τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου»
(ΑΒΡΑΑΜ
ΛΙΝΚΟΛΝ, 1809-1865)
Είναι αλήθεια ότι σαν Κράτος είμαστε
στα πρόθυρα της χρεοκοπίας ή σχεδόν χρεοκοπήσαμε.
Η προηγούμενη Κυβέρνηση είναι
αλήθεια προσπάθησε κατά την δική της
αντίληψη να προλάβει την χρεοκοπία. Φαίνεται όμως ο τρόπος
λειτουργίας της, η πολιτική δημαγωγία, η δυναμική της, το ισχύον πολιτικό
σύστημα της στείρας αντιπολίτευσης με πειστικότερες για τον Λαό υποσχέσεις,
οδήγησε τον Ελληνικό λαό να διακινδυνεύει
την ψήφιση μιας αριστερής Κυβέρνησης για πρώτη φορά στα Ελληνικά δεδομένα,
με ένα νέο μαχητικό και επίδοξο Πρωθυπουργό. Μέχρι σήμερα, βλέπουμε οι
σκεπτόμενοι Έλληνες μια προσπάθεια για κάτι καλύτερο, ιδίως από τον ίδιο τον
Πρωθυπουργό. Βέβαια, παρ’ όλο που η νέα Κυβέρνηση δεν έχει την αντιπολίτευση
που είχε η Κυβέρνηση του κ. Σαμαρά, που αλήθεια χρησιμοποιήθηκαν θεμιτά και
ηθικώς, όχι για την πολιτική, αθέμιτα μέσα για την πτώση της, αυτή έχει κάτι χειρότερο, την εσωκομματική της αντιπολίτευση.
Καθ’ όσον υπάρχουν συνιστώσες στην σημερινή Κυβέρνηση, οι οποίες
αναφανδόν τάσσονται υπέρ της πτωχεύσεως, προκειμένου να μην υπογράψουν τις
απαιτήσεις των δανειστών, που θα αντίκεινται στις θέσεις των. Η κατάσταση
σήμερα στα οικονομικά είναι πολύ επικίνδυνη, διότι, απ’ ότι φαίνεται αυτοί δεν
θα διστάσουν να οδηγήσουν την οικονομία σε πλήρη κατάρρευση και την χώρα σε μια
εθνική συμφορά, προκειμένου να επιβάλουν στην χώρα μας, τις από καιρού
αποτυχημένες σοσιαλμαρξιστικές θέσεις
των, αυτό είναι μέγα λάθος. Το όλο βάρος και η απόφαση για μια έντιμη και
βιώσιμη συμφωνία που χρειάζεται άμεσα η χώρα μας, έγκειται πλέον στον ίδιο και
μόνο πρωθυπουργό της χώρας μας. Άραγε θα μπορέσει;
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη
φορά, είναι αλήθεια, ο σκεπτόμενος Έλληνας ανησυχεί, όχι μόνο το αύριο της
Πατρίδος μας αλλά και για το σήμερα.
Το διακηρυχθέν πρόγραμμα προεκλογικά
δεν βγαίνει, τις κόκκινες γραμμές τις πιέζουν πλέον οι ανάγκες για έστω μερική
μετακίνηση. Οι αρμόδιοι στα οικονομικά και όχι μόνο, κινούνται με αισθητή την
απειρία των και με σοβαρά λάθη χειρισμών και συμπεριφοράς και μέχρι σήμερα
καίτοι πέρασαν τρεις μήνες δεν φαίνεται τίποτε το χειροπιαστό. Πιστεύω κανένας
σκεπτόμενος Έλληνας δεν πιστεύει στις σειρήνες των παρουσιαζομένων επιτυχιών
ούτε της καταστροφής της χώρας μας. Απλά συνεχίζει να ελπίζει. Άρα! Άμεσα
χρειάζονται μέτρα και αποφάσεις. Είναι αλήθεια ότι σήμερα ο Ελληνικός λαός
ανησυχεί περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην ιστορία μας, για το αύριο, δηλ.
εάν τον άλλο μήνα ο συνταξιούχος θα πάρει την Σύνταξή του. Αυτό πρέπει σοβαρά ν’ ανησυχεί την Κυβέρνηση, αλλά και
σύσσωμη την αντιπολίτευση.
Μετά από τα παραπάνω, μία και
μοναδική είναι η λύση , κατά τη γνώμη κάθε σκεπτόμενου Έλληνα, όλα τα κόμματα
ν’ αφήσουν τις διαφορετικές κομματικές ιδεοληψίες των και αφού ενστερνισθούν
την μία και μοναδική ιδεολογία που χρειάζεται σήμερα η Πατρίδα μας, της «σωτηρίας της Πατρίδος», να καθίσουν στο ίδιο
τραπέζι και να συμφωνήσουν για κόκκινες γραμμές και μέτρα. Κάποτε και οι
Έλληνες πολιτικοί επιτέλους ας δείξουν το μεγαλείο, την αξία και τι μπορεί να
επιτύχει η Δημοκρατία, της οποίας η
Πατρίδα μας είναι γενέτειρά της και όχι κούφια λόγια περί Δημοκρατίας.
Για να δώσουμε τις καλύτερες λύσεις,
ασφαλώς χρειάζεται να γνωρίζουμε πώς φθάσαμε μέχρι εδώ, ποια τα λάθη και ποιοι
οι υπεύθυνοι. Αυτό για να επιτευχθεί δεν χρειάζεται να στηθεί διεθνής Επιτροπή
(απόφαση της
Προέδρου της Βουλής) με ανάλογα έξοδα για να εξακριβώσουμε πώς
φθάσαμε στην σημερινή οικονομική κατάσταση. Εκτός
εάν αυτοί που σήμερα κυβερνούν την χώρα ήταν εκτός αυτής τα τελευταία τριάντα
πέντε (35) χρόνια και δεν πήραν χαμπάρι για το οικονομικό έγκλημα που έλαβε
χώρα την περίοδο αυτή στην Πατρίδα μας.
Διότι! και ο τελευταίος σκεπτόμενος
Έλληνας, που έζησε την περίοδο αυτή, τον τότε πλασματικό
ευδαιμονισμό, γνωρίζει τα αίτια. Πέραν αυτού, αυτά δηλ. τα αίτια
επισημάνθηκαν εδώ και είκοσι εννέα (29) χρόνια, στον Οικονομικό Ταχυδρόμο, από τον
εξαίρετο από πάσης πλευράς κ. Γιάννη Μαρίνο,
στο τεύχος της 22ας Μαΐου 1986, με
τίτλο «Προτιμούμε να πνιγούμε
χορεύοντας, όπως οι επιβάτες του Τιτανικού» με αφορμή την επισήμανση
του τότε Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Δημ.
Χαλικιά, ο οποίος μέσω ύβρεων από τις τότε «προοδευτικές» δυνάμεις έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου, για τον
κατήφορο της Ελληνικής Οικονομίας. Φαντασθείτε αυτά συνέβαιναν τότε.
Παρακάτω αναφέρομαι στις βασικές
επισημάνσεις των αιτιών της σημερινής οικονομικής μας καταστροφής, του τότε
δημοσιεύματος:
- Αντί
να δουλεύουμε για να παράγουμε εισόδημα, τρώμε από τα έτοιμα και τα δανεικά.
- Αντί
να φτιάχνουμε νέα Εργοστάσια, κλείνουμε και αυτά που υπάρχουν.
- Αντί
να βελτιώνουμε την παραγωγικότητά μας, επιβραβεύουμε με κάθε τρόπο την τεμπελιά
και την αδιαφορία.
- Αντί
να προωθούμε τις εξαγωγές μας με καλά και φθηνά προϊόντα, υπονομεύουμε την
ανταγωνιστικότητά τους, με αποτέλεσμα να μην μπορεί πια να πουληθεί η Ελληνική
Παραγωγή, ούτε μέσα στην Ελληνική αγορά.
- Αντί
να στηρίζουμε με κάθε τρόπο την εγχώρια παραγωγή, την καταδιώκουμε με κάθε
θεμιτό και αθέμιτο τρόπο, διευκολύνοντας έτσι τις εισαγωγές και την κυριαρχία
των ξένων στην Ελληνική αγορά.
- Αντί
οι εργατοϋπάλληλοι να υπερασπίζονται την εθνική παραγωγή με την εργατικότητα
και την συμπαράστασή τους, προς τους ομοεθνείς εργοδότες τους, πολλοί από
αυτούς υπονομεύουν με απεργίες, στάσεις εργασίας, καταλήψεις, σκόπιμες
απουσίες, νωθρότητα, τσαπατσουλιά και συνεχείς εκδηλώσεις μίσους στις ντόπιες
παραγωγικές μονάδες, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στα ξένα προϊόντα και στη δική
τους μιζέρια και ανεργία.
- Αντί
το δημόσιο να διαχειρίζεται με σύνεση και πόνο τα έσοδα από την φορολογία, τα
διασπαθίζει σε καταναλωτικές δαπάνες, σε έργα βιτρίνας, σε αθρόες προσλήψεις,
υποαπασχολούμενων, σε επιδοτήσεις, σε δανεικά και αγύριστα και στη διαιώνιση
της αντιπαραγωγικής δομής της Δημόσιας Διοίκησης και της δαπανηρότατης γραφειοκρατίας.
Τέλος,
αντί ν’ αναπτύσσουμε την παραγωγή μας και να ενισχύουμε την αυτοδυναμία της
οικονομίας μας, το ’χουμε ρίξει στο δανεισμό από το εσωτερικό και κυρίως από το
εξωτερικό, με αποτέλεσμα να έχουμε φθάσει στο τραγικό σημείο να δανειζόμαστε πλέον
κάθε χρόνο 2έως3 δισεκατομμύρια δολάρια από τους ξένους για να εξοφλήσουμε
προηγούμενα δανεικά.
- Ασφαλώς και πολλά άλλα αναφέρει το
δημοσίευμα. Αυτή είναι η πραγματικότητα της Ελληνικής οικονομίας και δεν φταίει κανένας ξένος.
Και μάλιστα αυτά ελέγοντο προς 30 ετών.
- Το δε χειρότερο, αυτοί που
αντιδρούσαν στην απαιτούμενη θεραπευτική αγωγή, ήταν οι ίδιες οι
πολιτικοκομματικές εξουσίες της χώρα μας. Οι οποίες έδιδαν την εντύπωση ότι
προτιμούσαν να καταποντιστούν όλοι, χορεύοντας και τραγουδώντας, όπως οι
επιβάτες του Τιτανικού. Και! αυτό, είναι σχεδόν βέβαιο θα συμβεί, αφού τα
σωστικά μέσα ολοένα και περιορίζονται… χωρίς να φαίνεται στον μέλλον,
τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα, φως ανάπτυξης. Καίτοι! Οι μέχρι και σήμερα
Κυβερνήσεις της χώρας μας, επικαλούνται τον
Ελληνικό λαό και τονίζουν η κάθε μια την δημοκρατικότητά της, ουδέποτε ηκούσθη ο Ελληνικός λαός. Δηλ. η φωνή των Αμνών της θυσίας.
Μετά από τα παραπάνω μπορεί ο
καθένας μας, να συνεχίζει να πιστεύει, ότι για όλα φταίει μόνον το Δ.Ν.Τ., η ΤΡΟΪΚΑ
και η κακιά Μέρκελ…
«Μία από τις τιμωρίες που δεν καταδέχεσαι ν’ ασχοληθείς με την πολιτική
είναι ότι καταλήγεις, να σε κυβερνούν οι κατώτεροι»
(ΠΛΑΤΩΝ,
427-347 π.χ.)
