ΕΙΠΑΝ….

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Το έστειλε η Ελεάνα Νυκταράκη

 Οδ. Ελύτης είπε:

 Πλήθυναν οι άδειες καρέκλες γύρω μου.
Έχω πιάσει γωνιά και πίνω καφέδες,
φουμέρνοντας αντικρύ στο πέλαγος.
Θα μπορούσα να περάσω έτσι μια ζωή ολόκληρη,
αν δεν την έχω κιόλας περάσει...
Ανάμεσα σε μια παλιά ξύλινη πόρτα ξεβαμμένη απ’ τον ήλιο,
κι ένα κλωναράκι γιασεμιού τρεμάμενο.
Που έτσι και συμβεί να μου λείψουν μια μέρα,
η ανθρωπότητα όλη θα μου φαίνεται άχρηστη…

Αλ. Παπαδάκη είπε:

Ίσως και να σε συμπαθούσα αν ήσουνα μια απλή σουπιά.
Αλλά όχι και να γράψεις ιστορία με το μελάνι σου...

Ν. Καζαντζάκης είπε:

Κατάλαβα πως όταν φοβάσαι ένα πράμα,
θες λιοντάρι είναι αυτό,
θες άνθρωπος,
θες φάντασμα,
να πέφτεις επάνω του με τα μούτρα και θα δεις,
φεύγει ευτύς από πάνω σου ο φόβος.

Αλ. Παπαδάκη είπε:

Η ζωή δεν είναι μπακάλικο,
να μετράς τι έδωσες εσύ... τι εγώ... τι ο άλλος.
Ή δίνεις από την ψυχή σου και βγάζεις τον σκασμό,
ή κάτσε στη γωνίτσα σου και μέτρα τι δεν πήρες.
Τι γυρνάς και κοιτάς πίσω σου τρομαγμένος;
Αυτό που σε κυνηγά είναι μέσα σου.

Αλ. Παπαδάκη είπε:

Αυτοί που αρπάζουν, δεν χορταίνουν.
Καλπάζουν στην ψυχή του άλλου, την καίνε, τη ρημάζουν.
Όσο τους ταΐζεις, τόσο πεινούν.
Όσο τους ποτίζεις, τόσο διψούν.
Δεν έχουν σταματημό.
Γι΄αυτό σου λέω.
Κόψε τους την όρεξη τώρα.
Είναι μερικοί άνθρωποι που, όταν πέσει στα χέρια τους η χαρά,
δεν ξέρουν πως τους ανήκει.
Και σαστίζουν. Τη φέρνουν από δω, τη γυρνάνε από κει, ώσπου ανοίγουν
ένα λάκκο και τη θάβουν, όπως κάνουν με τα κόκαλα τα σκυλιά.
Είναι μερικοί άνθρωποι.

Γ. Ρίτσος είπε:

Όποιος γλυτώνει από ένα δάκρυ έναν άνθρωπο, υψώνει ένα μέτρο το μπόι της ανθρωπότητας.

Al. Einstein είπε:

Πώς μπορεί ένας μορφωμένος άνθρωπος να μείνει μακριά από τους Έλληνες;
Εγώ πάντα ενδιαφερόμουν περισσότερο γι' αυτούς παρά για την επιστήμη.

Ν. Καζαντζάκης είπε:

Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.

Λ. Νικολακοπούλου - Δ. Μητροπάνος είπε:

Γεια! ξεκλειδώνω τη πόρτα, με ρουφάει ο ήλιος
και του δέντρου του δρόμου η σκιά.
Γεια, η πιο όμορφη λέξη όταν κάτι έχει φταίξει
και σε πάει ξανά μακριά,
γεια, στην απεραντοσύνη κάνω εμπιστοσύνη ταπεινά
λυτρωμένα με γεια ναι λες γιορτάζει η Σοφία
την αλληλογραφία παίρνω ήσυχα με άλλα χαρτιά,
γεια με μολύβι υπογράφω, τι χρειάζομαι γράφω
η καρδιά να μην είναι βαριά
Γεια, σε όποιον έρθει και φύγει σαν τριαντάφυλλο
ανοίγει που σκορπά ξεχασμένη ευωδιά
Γεια, το πιο ήσυχο βήμα στο λαβύρινθο βάζει φωτιά
Γεια, ότι μέσα κι απ’ έξω χρόνια έχω να παίξω το κομμάτι μου με μαστοριά.
Γεια στην υγειά σου ερωτά μου κι απ’ το πριν
στο μετά μου μεταφέρθηκα προσωρινά
γεια, τόσο απλά τόσο σκέτα και ξανά στη κουκέτα
για όλα τα άγνωστα τα αληθινά
Γεια τόσο απλά τόσο σκέτα δε γουστάρω ετικέτα
δεν ξεχνιέται αν αξίζει η χρονιά
τι οχτώ, τι εφτά, τι εννιά το ταξίδι από μέσα αρχινά.
Τοίχος είπε:

Θα συναντήσεις πολλά ανθρωπάκια στη ζωή σου.
Θα τα αναγνωρίσεις χαμένα στο μέτρημά τους...
Μετρούν φίλους, χρήματα, πόντους, χιλιόμετρα...

Μ. Καραγάτσης είπε:

"Πρέπει"...
Ποιος ανόητος γέννησε αυτό το λόγο;
Και ποιος τρελός πίστεψε σε αυτόν;

Θουκυδίδης είπε:

Ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι.
Και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι.

Κ. Δημουλά είπε:

Είμαι λίγο θυμωμένη όπως αντιλαμβάνεσαι.
Με εμένα.
Διότι θα έπρεπε να έχω ωριμάσει.
Να μην απορώ με τίποτε.