ΕΙΠΑΝ….(3)

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Το έστειλε η Ελεάνα Νυκταράκη

Γ. Ρίτσος είπε:

Μην τους φοβάσαι, στο φόβο σου ποντάρουν.

G. Apollinaire είπε:

''Ελάτε στην άκρη''
''Δεν μπορούμε. Φοβόμαστε''
''Ελάτε στην άκρη''
''Δεν μπορούμε. Θα πέσουμε''
''Ελάτε στην άκρη''
Και ήρθαν...
Και τους έσπρωξε...
Και τότε πέταξαν.

Αλ. Παπαδάκη είπε:

Ξεκαθάρισε τα πράγματα μια και έξω. Πάρε θέση.
Αυτό πάει να πει λεβεντιά...
Βγάλε το μαχαίρι και καθάρισε την πληγή.

W. Churchill (Άγγλος Πρωθυπουργός 1940-45 | 1951-55) είπε:

Η Γερμανία πρέπει να βομβαρδίζεται κάθε 50 χρόνια. Δεν έχει σημασία να ξέρεις τον λόγο. Τον ξέρουν αυτοί.

E. Roosevelt είπε:

Κανείς δεν μπορεί να σε κάνει να νοιώσεις κατώτερος χωρίς τη συγκατάθεσή σου.

Κάποιος… είπε:

Αν θέλετε την εύνοια των μαζών, πρέπει να λέτε τα πιο ηλίθια και τα πιο χοντρά ψέματα.

J. Rousseau είπε:

Ευτυχία δεν είναι να κάνεις αυτό που θέλεις, αλλά να μην κάνεις αυτό που δεν θέλεις.
Όλες οι δυστυχίες σου προέρχονται από το γεγονός ότι είχες υπερβολικά καλή γνώμη για τους άλλους.

Σόλων είπε:

Μηδένα προ του τέλους μακάριζε.

Μ. Αλέξανδρος είπε:

Ό,τι δεν λύεται, κόπτεται.

Γ. Σεφέρης είπε:

Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.

Αριστοτέλης είπε:

Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλ’ εν τω ευ το πολύ.

Οδ. Ελύτης είπε:

Μια εσωτερική αυλή ενός νησιώτικου σπιτιού ή ένας περίβολος μοναστηριού είναι, σαν αντίληψη εννοώ, πολύ πιο κοντά στο πνεύμα που έκανε τους Παρθενώνες, παρά όλες οι κολώνες και οι μετώπες των ευρωπαϊκών ανακτόρων.

Ν. Καζαντζάκης είπε:

Νίκησα; Νικήθηκα; Τούτο μονάχα ξέρω: Είμαι γεμάτος πληγές και στέκομαι όρθιος.

Κ. Παλαμάς είπε:

Θέλω νὰ χτίσω ἕνα σπιτάκι
στὴ μοναξιὰ καὶ στὴ σιωπή.
Ξέρω μιὰ πράσινη ραχούλα...
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.

Ξέρω στὴ χώρα τὴ μεγάλη
τὸν πλούσιο δρόμο τὸν πλατύ,
μὲ τὰ παλάτια καὶ τοὺς κήπους...
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.

Ξέρω τὸ πρόσχαρο ἀκρογιάλι,
ὅλο τὸ κῦμα τὸ φιλεῖ,
κρινόσπαρτη εἶναι ἡ ἀμμουδιά του...
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.

Ἀτέλειωτη τραβάει μιὰ στράτα,
σκίζει μιὰ χέρσα ἁπλοχωριά,
σκληρὰ τὴ δέρνει τὸ ἀγριοκαίρι
κι ὁ λίβας τὴ χτυπᾶ.

Μιὰ στράτα χιλιοπατημένη,
τὸν καβαλλάρη νηστικό,
τὸν πεζοδρόμο διψασμένο
θάφτει στὸν κουρνιαχτό.

Ἐκεῖ τὸ σπίτι μου θὰ χτίσω
μὲ μιὰ βρυσούλα στὴν αὐλή,
πάντα ἡ γωνιά του θὰ καπνίζει
κι ἡ θύρα του θἆναι ἀνοιχτή.

Μ. Λουντέμης είπε:

Απέραντος είναι ο κόσμος.
Μα μόνο δύο ειδών είναι οι άνθρωποι του.
Κείνοι που ζητούν από την ζωή το μερτικό το δικό τους,
και κείνοι που ζητούν το δικό τους και το δικό σου.

Ν. Καζαντζάκης είπε:

Εδώ να μείνω ακόμα θα σαπίσω από σιγουράδα, τεμπελιά και καλοπέραση.
Άνοιξε την πόρτα να φύγω. Είμαι άνθρωπος. Άνθρωπος πάει να πει πολεμιστής.
Έξω ψυχανεμίζομαι θεριά που δαγκώνουν, ποτάμια που πνίγουν, φωτιές που καίνε.
Θα βγω να πολεμήσω. Άνοιξε την πόρτα να φύγω. Μα που έχουν κρυφτεί όλοι;

Οδ. Ελύτης είπε:

Θα' θελα να φτιάξω έναν ουρανό,
να' χω τώρα που νύχτωσε ένα στερέωμα να κοιτάζω.
Θα τό' καμνα μεγάλο...
γιομάτο άστρα με σχήματα παράξενα..
Θα τού 'βαζα αντίς από 'να, δυο φεγγάρια ανόμοια..
Το'να μικρό σαν παιδί...
τ' άλλο μεγάλο σαν παράπονο...

Al. Einstein είπε:

Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα.

Ν. Βρεττάκος είπε:

Ο ουρανός και η γης με τίμησαν με τον πόνο.
Το έμαθα αργότερα, όταν κατάλαβα πως το καλύτερο φως γίνεται απ΄ το σκοτάδι.

Αλ. Παπαδάκη είπε:

Η τελειότητα που πλασάρουν κάποιοι και η μεγάλη ισορροπία με ξενερώνουν.
Στεγνώνει το στόμα μου. Δεν αντέχω.
Θέλω μια ρωγμή εγώ στην ψυχή, να μπαίνει μέσα η βροχή.
Ένα σηκωμένο κεραμίδι, που να μπορούν να χτίσουν τη φωλιά τους τα πουλιά.

Λ. Παπαδόπουλος είπε:

Ξεκινάει τ’ αρχοντολόι στη λιακάδα γυρολόι
κι οι λακέδες σκυλολόι τεμενά και μοιρολόι
ξεκινάει τ’ αρχοντολόι του κλεφτοφονιά το σόι
Με τα ρούχα τους τα σκούρα σβέρκοι και κοιλιές αράδα
αχ ν’ αρπάξω τη μαγκούρα και να δέρνω μια βδομάδα
Στο σοφά τ’ αρχοντολόι τρώει πίνει ξανατρώει
καφεδάκι κομπολόι κι ας ψοφάει το φτωχολόι
στο σοφά τ’ αρχοντολόι του κλεφτοφονιά το σόι.