Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Λαχτάρησαν του κόσμου οι κρυφοί
καημοί
Περιμένουν τον ερχομό της, για να
ανοίξουν οι φραγμοί
Να ξεχυθούν οι πεταλούδες στον
ανέφελο ουρανό
Μηνύματα της νέας ζωής στης
δροσιάς το πρωινό.
Μαγεία η φύση, θα πνιγεί μέσα στα
άνθη
Θα στολίσει με αυτά του Μαρτυρίου
τα Πάθη
Θα ντυθεί για να γιορτάσει του
έρωτα τις χαρές
Τα κόκκινα δειλινά, κοντά στις
γαλάζιες ακτές.
Κρυφοί οι πόθοι θα γιορτάζουν μες
τις νύχτες
Απαλό το αεράκι θα δροσίζει τις
καρδιές
Στο κατακόρυφο της νέα ζωής οι
δείκτες
Θα δηλώνουν της ανέμελης ζωής μας
τις πτυχές.
Το έχω πλάσει το όνειρο που
περιμένω
Φοβάμαι την το ματιάζουν, το έχω
κρυμμένο
Θα έρθει οσονούπω για να μου δώσει φτερά
Τα κρατώ ανοιγμένα να στιχουργώ
την χαρά.
Και αν το μαντέψουν θα χαρούν και
αυτοί
Της φύσης το θαύμα την Ανάσταση
την αληθινή
Θα έρθει οσονούπω και των ρόδων η
ευωδιά
Της Ελλάδας η άνοιξη δεν είναι
μακριά.
