Βασίλης Ναζλής
Κάτω
απ'το γαλάζιο, θρακικό ουρανό,
απ'
την κορυφή του Σάου, που ο ίσκιος του
λεκιάζει
την κάτασπρη άμμο,
ακούς
ν' αναβλύζει η δροσιά των πηγών, των πλατάνων,
μέσα
στο μυστήριο που κλείνουν οι.... σιωπές!
Άλαλος
ο Πύργος του Φονιά, τρέμει με άφρονα τρόμο
.....................στη
βιαιότητα τ' ουρανού
στην
πλημμυρίδα του φωτός
και
στο μαύρο της νυχτιάς....!!
όταν
προσμένει τις αυγές και τις νυχτιές,
με
φλόγα να φωτίσουν τα ναυάγια της.... στεριάς,
που
στρωμνή στην καταιγίδα της ζωής,
τα
δράματα έχουν, ατενίζοντας με μάτια μαρμαρωμένα
τα
κράσπεδα της μοναξιάς τους.
Δεν
ανταλλάσσει το παράπονο του με άκαιρες υποσχέσεις,
το
.......... αυταρχικό βουνό.
Τις
μοναχικές ψυχές σαν βόλους στοίβιασε
στ'
άγρια δάκτυλα του, για να τις ρίξει με γέλια
σ'
άνισο παιχνίδι ... στη φωτιά,
της
Ολυμπιάδας τα μαλλιά να πλέξει με δαύτες.
Οι
όγκοι του θα δένουν τη σιωπή,
με
ήττα θα κοιτά τον ουρανό,
τα
χαλινάρια του κουρέλια θα γίνουν
στην
διάβα των αιώνων.
Ελεύθεροι
θα ζούνε πλέον οι άνθρωποι,
αφουγκραζόμενοι
τον ανέκφραστο λυγμό του
.................στην
μεγαλοσύνη του!!
Όμως....
ξαφνικά..... πάντοτε, απ' το Σάο,
μεγαλοπρεπής
θα κατεβαίνει ο Καδμίλος ο Θεοπρεπής,
να
διακονήσει τους Μεγάλους Θεούς,
Θεός
να γίνει ο ίδιος σαν τον ωκύποδα τον Ερμή.
Τον
Κάδμο να στεφανώσει στις χαρές της Αρμονίας.
Τον
Πολυάρκη θα συναντά σε καθαρμό,
με
το κρήδεμνο της Λευκοθέας τους ναυγούς,
θα
σώνει από τη χαλασιά!!
Οι
Σάοι, τους λαούς των θαλασσών θα ενώνουν,
σε
Αιγαίο και Μεσόγειο,
ομού
με τους Διόσκουρους, σε σύγχρονη μυθοκρασία.!!
Οι
Άνακ(τ)ες, Κουρήτες της Κυβέλης, μυστικά θα προσκυνούν
και
τον Αδάμνα, τον πρώτο άνθρωπο στη γη
........................θα
λατρεύουν.
Αντάμα
κατεβαίνει η Αμαζόνα η Μύρινα,
με
τα πλουμιστά σπαθιά και θώρακα, τόξα και λόγχες
και
ξέπλεκα τον καταρράκτη τον μαλλιών της,
ν'
ανεμίζει φοβερά στου Αίολου την μάνητα,
απ'
την Ατλαντίδα ερχόμενη να ξαποστάσει,
μετά
της Κέρνης την καταστροφή και της,
Πιτάκης,
Κύμης, Πριήνης και της Μυτιλήνης την δημιουργία
κι'
απ' της φθοράς τον γλυτωμό....
στης
θάλασσας την οργή!!!!!
