Στις 22 Μαΐου 1942 οι Ιάπωνες κυριαρχούσαν
από τα σύνορα της Ινδίας, σχεδόν, ως τον Ειρηνικό ωκεανό και είχαν κάθε
δικαίωμα να είναι αισιόδοξοι. Όμως πόλεμος
και σιγουριά σπάνια πάνε μαζί. Αυτό το μάθημα πήραν, με τον
χειρότερο για αυτούς τρόπο, Ιάπωνες άσσοι πιλότοι από ένα μοναχικό εχθρικό
αεροσκάφος που, θεωρητικά, αποτελούσε πανεύκολο στόχο…
Την ημέρα
εκείνη ένα βρετανικό ελαφρύ βομβαρδιστικό Bristol Blenheim της 60ης Μοίρας Βομβαρδισμού της RAF επέστρεφε
στη βάση του μετά από μια επιδρομή κατά ιαπωνικού αεροδρομίου στη Βιρμανία. Το
αεροσκάφος, με χειριστή τον ανθυπασπιστή Χάγκαρντ,
πολυβολητή τον «πρωτάρη» τον σμηνία «Ανέκδοτο»
(προσωνύμιο που του είχαν δώσει οι συνάδελφοί του) Μακλάκι και πλοηγό-βομβαρδιστή τον σμηνία Χόουβιτ,
πετούσε πάνω από τον Κόλπο της Βεγγάλης.
Το Blenheim ήταν οπλισμένο με δύο
πολυβόλα στο ραχιαίο πυργίσκο και φυσικά δεν είχε και πολλές πιθανότητες
επιβίωσης έναντι των ταχύτερων και εξαιρετικά ευέλικτων ιαπωνικών
καταδιωκτικών. Για κακή του τύχη το μοναχικό βρετανικό αεροσκάφος εντοπίστηκε
από αεροσκάφη της 64ης Μοίρας Καταδιωκτικών
της ιαπωνικής στρατιωτικής αεροπορίας.
Η ιαπωνική
μοίρα ήταν εξοπλισμένη με τα υπέρ-ευέλικτα καταδιωκτικά Ki-43, γνωστά στους Συμμάχους
ως Όσκαρ. Αν και διέθεταν μόνο
δύο πολυβόλα, εντούτοις υπερείχαν του βρετανικού βομβαρδιστικού σε ταχύτητα,
ευελιξία και κυρίως αριθμό. Πρώτος ανέλαβε την καταδίωξη του βρετανικού
αεροσκάφους ο άσσος (10
καταρρίψεις) λοχίας Γιοσίτο Γιασούντα.
Σύντομα ο
Ιάπωνας άσσος πλησίασε το αργοκίνητο Blenheim και εκτέλεσε βύθιση για να του επιτεθεί,
όντας σίγουρος για μια εύκολη νίκη. Υπολόγιζε όμως χωρίς τον «Ανέκδοτο». Αν και για πρώτη φορά χρησιμοποιούσε το πολυβόλο του σε
μάχη ο Μακλάκι θέρισε το Όσκαρ του Γιασούντα καθώς αυτό εκτελούσε βύθιση. Ο Ιάπωνας με το αεροσκάφος
του χτυπημένο, υποχρεώθηκε να επιστρέψει στη βάση του.
Τότε την
επίθεση ανέλαβε ο λογαχός Οτάνι. Και αυτός όμως έπεσε θύμα
του «Ανέκδοτου» το πολυβόλο Vickers K του οποίου «κελάηδησε»
στέλνοντας και τον Ιάπωνα λοχαγό, κακήν-κακώς, πίσω στη βάση του. Τότε εμφανίστηκαν άλλα τρία Ki-43. Το πλήρωμα του Blenheim θεώρησε πως είχε πλέον
φτάσει η τελευταία του ώρα. Αν μάλιστα γνώριζαν ποιος ηγείτο του αντιπάλου
σμήνους θα ήταν ακόμα πιο απαισιόδοξοι.
Επικεφαλής των
τριών Όσκαρ ήταν ο
αντισυνταγματάρχης Τακέο Κάτο, ένας άσσος με 18, τουλάχιστον, καταρρίψεις.
Και αυτός όμως έκανε το λάθος να υποτιμήσει τον εχθρό. Έτσι καθώς εκτέλεσε
βύθιση έτοιμος να θερίσει το Blenheim, το αεροσκάφος του δέχτηκε σφοδρά πλήγματα από το
πολυβόλο του Μακλάκι και πήρε φωτιά. Ο Κάτο ήταν καταδικασμένος και το
γνώριζε. Πετούσε πάνω από τη θάλασσα και δεν είχε καμία ελπίδα να
επιστρέψει στη βάση του. Πιθανώς δεν είχε τη δυνατότητα εγκατάλειψης του
αεροσκάφους του. Έτσι στράφηκε προς τη
θάλασσα και το αεροπλάνο του, σαν βολίδα, κατέπεσε και συνετρίβη.
Οι άλλοι δύο
Ιάπωνες πιλότοι που ήταν μαζί του δεν τόλμησαν να επιτεθούν. Αντίθετα
επέστρεψαν στη βάση τους για να μεταφέρουν την τραγική, για αυτούς, είδηση. Ο Μακλάκι μόλις στις 22
Αυγούστου έμαθε ποιον είχε καταρρίψει όταν ενημερώθηκε από την
εκεί διοίκηση της RAF λαμβάνοντας παράλληλα και τα θερμά
συγχαρητήρια του πτεράρχου Στήβενσον.
