Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Πως
περπάτησαν το χρόνια χωρίς αναβολή
Πως
σκόρπισαν το χρόνια στου τυφώνα την ζωή
Νοσταλγώ
να χαρώ ‘’το τώρα’’ και όχι ‘’το μετά’
Να
χαρώ ότι δεν χάρηκα με της καρδιάς μου τα φτερά.
Στα
μέσα του χρόνου το ταξίδι, περνάει ο καιρός
Σπαράζει
η καρδιά μου πέρασαν τα χρόνια σαν καπνός
Όσος
χρόνος απομένει ‘’το τώρα’’ να χαρώ
Να
μην αναβάλλω για μετά, ότι επιθυμώ.
Το
τώρα να εκμεταλλευτώ, με τις δυνάμεις που έχω
Η
ζωή τελειώνει ποιος ξέρει αν μετά θα αντέχω
Όσος
χρόνος απομένει το γκρίζο να το σβήσω
Με
άλλο χρώμα φωτεινό να το αντικαταστήσω.
Να
συνεχίσω να ελπίζω, ‘’το μετά’’ να ξορκίσω
Χαμόγελο
και πάθος βάλσαμο παρηγοριάς να κερδίσω
Κλείνει
ο κύκλος της ζωής, πίσω οι χαμένες ευκαιρίες
Ζήσε
το παιχνίδι της στιγμής μη σε κυκλώσουν δυσκολίες.
Τα
χρόνια γίνονται παγίδες αν κλειδώσεις ‘’το μετά’’
Θα
σε ξυπνήσουν οι ρυτίδες, ζήσε ‘’το τώρα’’ όσο κρατά
Το
‘’το τώρα ‘’ ή ΄΄ το μετά’’ ρώτησε αν θέλεις τον εαυτό σου
‘’το
τώρα’’ κρύβει ακόμη αλήθειες, ένστικτα όπως παλιά
‘’το
μετά’ ’κρύβει τεμπελιά, ναρκωμένες αισθήσεις που σε ξεγελά.
