Παπακώστας Κωνσταντίνος
Χριστός
κατέβηκε στη γη τον άνθρωπο να σώσει
τυφλούς,
χωλούς θεράπευσε νεκρούς ζωή να δώσει,
οι
άνθρωποι τον σταύρωσαν σ’ ένα γυμνό σταυρό
Αυτός
το ξύλο άγιασε μας τ’ άφησε οδηγό.
Μετάνοια
και προσευχή πάντα να συγχωρούμε
μας
δίδαξε μας έδειξε το δρόμο να σωθούμε,
ποιμένας
που δεν άφησε αμνός για να χαθεί
το
αίμα του μας δώρισε κι άφησε να χυθεί.
Φως
ιλαρό και άκαυστο γέμισαν οι καρδιές
να
μάθουν πώς να χαίρονται να είναι ανοιχτές,
να
συμπονούν, να ελεούν να ζούν με χαρμολύπη
τον
ταπεινό τον άνθρωπο τίποτα δεν του λείπει.
Πάσχα
το μέγα κι άγιο, τερπνό και ιερό
με
φίλημα ανέβηκε πάνω εις τον σταυρό,
φως
έφερε και έλαμψε σ’ όλης της γης τα μέρη
τα
σκότη όλα σκόρπισε τ’ ανέσπερο αστέρι.
Τα
πάντα παρελεύσονται οι λόγοι του θα μείνουν
αυτούς
τροφή να έχετε τη δύναμη σου δίνουν,
πάντοτε
να προσεύχεσθαι και πάντα ν’ αγρυπνείτε
γιατί
ο νυμφίος έρχεται όπου δεν προσδοκείτε.
Την
Ανάσταση Χριστέ μου όλοι μας την προσδοκούμε
την
ελπίδα, την αγάπη στη ζωή μας για να βρούμε,
φως
άγιο μας δώρισες να μάθει η οικουμένη
κρυφό
στο διάβα της ζωής πως τίποτα δεν μένει.
Μπορείς
και συ να σταυρωθείς και να αναστηθείς
όταν
αυτά που δίδαξε πιστά θ’ ακολουθείς,
όταν
γίνεις παράδειγμα γεμίσεις αρετές
φως
άγιο, ζωοποιό γεμίζουν οι καρδιές.
Φως
εκ φωτός του κόσμου Σωτήρ,
αμαρτιών
και παθών Αυτός καθαρτήρ,
Ανέστη
Χριστός ευφρανθείτε λαοί
Αληθώς
του Θεού γίνατε όλοι υιοί.
