Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Ο
πόνος ο ανθρώπινος
μπροστά
στου ανέμου την μανία
στριφογυρίζει
στο πέρασμα πύρινος
πυροτέχνημα,
του κράτους η αμηχανία.
Η
πυρκαγιά ξεχύνεται χορεύει μεθυσμένη
μαστιγώνει
προσπερνά το Μάτι στην Αττική
στο
διάβα της ολέθριο το σχέδιο φανερώνει
ανεξέλεγκτη
ερείπια, θρήνος στην ακτή
Στην
παραλία η λογική έχει θολώσει
κύμα
φωτιάς στην θάλασσα ο χρόνος σταματά
κραυγές
αγωνίας, απελπισία,τις ψυχές να σώσει
πες
μου εσύ άραγε ποιος τον τόπο αυτόν κυβερνά.
Ο
πόνος ο ανθρώπινος, αμφιβολίες με κυκλώνουν
φυτεύουν
νέα πράγματα, της πυρκαγιάς διδάγματα
βαραίνουν
το μυαλό μου, οι θεωρίες με πληγώνουν
πόνος
βουβός έρχεται με της ψυχής τα θραύσματα.
Πυρκαγιές
γύρω στη φύση συμφορές
ειδήσεις
εκπομπές, το δράμα στις διακοπές
εθνική
τραγωδία να αναπαυθούν οι ψυχές
που
χάθηκαν απροστάτευτες με δικαιολογίες
και
υπεκφυγές..
