Αντιστασιακοί της πλάκας

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

https://www.dimokratianews.gr/

Χρήστος Μπολώσης

    Αγαπητοί σύντροφοι. Ο Ιούλιος, ο Αύγουστος, όπως και ο Απρίλιος είναι οι κατ’ εξοχήν μήνες αντίστασης και ηρωισμού. Γι’ αυτό 2-3 σημειώματά μας θα είναι αφιερωμένα σ΄ αυτούς τους αφανείς ψεύτες.

    Ήρωες, που έδωσαν το αίμα τους πολεμώντας από το Παρίσι τον δυνάστη και, οι πιο θαρραλέοι, από την Σουηδία ή τον Καναδά.

    Ήρωες που πέθαναν στο πολυτεχνείο και όταν το ΠΑΣΟΚ ζήτησε να το δηλώσουν οι δικοί τους για να πάρουν σύνταξη, μυστηριωδώς ανεστήθησαν και εξηφανίσθησαν.

    Σαμπουάν που έγιναν Ηλένιες.

    Υπάλληλοι της ΥΕΝΕΔ που έκαναν αντίσταση, λέγοντας τις ειδήσεις «κάπως».

    Ευέλπιδες, που πριν μπουν στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1971, συμμετείχαν σε αντιστασιακή ομάδα κατά της στρατιωτικής δικτατορίας.  (Θα τα πούμε γι’ αυτόν προσεχώς, διότι φτάνει πιά το χοντρό δούλεμα.)
    Πλησιάζει λοιπόν η επέτειος της αποκαταστάσεως της δημοκρατίας στην Ελλάδα, η οποία θα εορτασθεί δεόντως και με κάθε μεγαλοπρέπεια αφού εφέτος, συν τοις άλλοις, θα γιορτάζουμε και το ξεπούλημα της Μακεδονίας μας. Βεβαίως εφέτος δεν θα μας τιμήσει με την παρουσία της η Καντίτσα Σάνκο. Ποια είναι αυτή; Μα η μαυρούλα μετανάστρια - κομμώτρια από την Σιέρα Λεόνε, η οποία συνόδευσε τον κ. Τσίπρα στην γιορτή το 2008. Φαντάζομαι να το ξέρει το γεγονός η κ. Περιστέρα και να μη γίνουμε αφορμή για ενδοοικογενειακή σύρραξη. Τέλος πάντων.
    Ο ήρωας του σημερινού σημειώματός μας είναι ένας τραγουδιστής Α΄ Εθνικής. Ένας τραγουδιστής που τραγουδάει τους πόνους της εργατιάς, της αγροτιάς και γενικώς όλων των αναξιοπαθούντων συνανθρώπων μας, αλλά και τα ντέρτια του λαού γενικώς. Το ότι ο ίδιος μένει σε βιλάρα και δεν δίνει φράγκο για τον πόνο του άλλου, είναι μία λεπτομέρεια που μάλλον θα πρέπει να την παρακάμψουμε.
    Κάπου λοιπόν εκεί, στα τέλη του 1973 και μετά το… έπος του Πολυτεχνείου, έρχεται στην μονάδα που υπηρετούσα στην Β. Ελλάδα (ακόμη δεν είχε ονομαστεί Βόρειος Μακεδονία), ένας εκκολαπτόμενος, αλλά ήδη γνωστός τραγουδιστής, του οποίου ο αδελφός υπηρετούσε στον διπλανό από τον δικό μου λόχο, που διοικούσε ο Υπολοχαγός Ιωάννης Τριανταφυλάκης. Ήταν ο υπολοχαγός που ανέφερα στο σημείωμα της 12 Μαρτίου, ότι είχε αρπάξει το πολυβόλο και έριξε κατά των Τούρκων στο φυλάκιο των Καστανιών στον Έβρο.  

    Ήρθε λοιπόν να δει τον αδελφό του ο καλλιτέχνης και με την ευκαιρία μας παραπονέθηκε ότι ήταν κομμένος από τα ΜΜΕ της εποχής (ΕΙΡΤ και ΥΕΝΕΔ μόνον) αν και ο ίδιος δεν είχε κάνει τίποτα και μάλιστα είχε τραγουδήσει και τα τάδε τραγούδια, που δεν θέλω να τα αναφέρω για να μη τον εκθέσουμε τον άνθρωπο, μιά και είναι τίγκα στις αντιστασιακές δάφνες. Και ακόμη, είπε, ότι ήταν διατεθειμένος να τραγουδάει δωρεάν στα Στρατόπεδα «για την Επανάσταση» (δικά του λόγια) και αν μπορούσαμε να τον βοηθήσουμε. Πράγματι τον πήγαμε στον Συνταγματάρχη, στον οποίο επανέλαβε τα ίδια λόγια με μεγαλύτερη μάλιστα θέρμη, εκθειάζοντας την Επανάσταση κ.λπ. κ.λπ. Ο συνταγματάρχης (ισχυρός παράγων της εποχής) τον διαβεβαίωσε ότι από εκείνη την στιγμή αίρεται κάθε περιορισμός και θα εμφανίζεται κανονικά σε τηλεόραση και ραδιόφωνο. Ο αντιστασιακός, μόνο που δεν φίλησε τον συνταγματάρχη και τον διαβεβαίωσε για ακόμα μία φορά ότι είναι στην διάθεση της Επαναστάσεως.
    Στην διάθεση της Επαναστάσεως πράγματι ετέθη ο αντιστασιακός αλλά μέχρι τον Ιούλιο του 1974. Αμέσως μετά ετέθη στην διάθεση της… δημοκρατίας ο αηδίας. Μάλιστα ο αδελφός του, ο πρώην στρατιώτης, αποκατεστημένος αξιοκρατικά στην ΕΡΤ όταν με είδε μετά από χρόνια δεν με…γνώρισε.
    Μα, θα μου πει κάποιος, δεν θα έπρεπε να επιζήσουν κι’ αυτοί; Βεβαίως και έπρεπε όμως τώρα θα έπρεπε να το βουλώνουν και να μη κάνουν τον…Βεληγκέκα εκ του ασφαλούς. Ας περιμένουν λίγο να πεθάνουμε εμείς που ζήσαμε τα γεγονότα και μετά γίνεται και ο Καρανίκας ήρωας του πολυτεχνείου…
    Περισσότερη αντίσταση προσεχώς.