Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Αυτή
με τα ωραία πλανέματα
Άγνωστη
χωρίς ταυτότητα
Διαισθάνονται
οι στιγμές τα βλέμματα
Την
εσωτερική της πληρότητα.
Αυτό
το λαχταριστό πέρασμα
Με
την μεθυσμένη του χρόνου αίσθηση
Το
ποθητό της καρδιάς έδεσμα
Πλημμυρίδα
των ματιών παραίσθηση.
Τα
σκαλοπάτια γοργά ανεβαίνει
Του
ανέμου καταλαβαίνει τα φυσήματα
Με
όμορφο φόρεμα ενδεδυμένη
Λευκά
κρυφά ανοίγματα.
Χάνεται
στης πόρτας το κλείσιμο
Σβήνει
η μνήμη, σκέψεις μαζεύει
Το
ποθητό της καρδιάς γδύσιμο
Όλο
και ψηλότερα ανεβαίνει.
