του Νικολ. Ιωάν. Παπαγεωργίου
Ο χρόνος θα δείξει αν οι
Έλληνες έπραξαν σωστά και επέλεξαν για πρωθυπουργό τους τον κ. Τσίπρα.
Επί του παρόντος σημειώνω:
Το τεράστιο ατόπημα του απελθόντος
πρωθυπουργού ο οποίος αποχωρώντας από του Μαξίμου αντί να παραδώσει στον κ. Τσίπρα όπως όφειλε, λέγεται πως άφησε πάνω στην κλειδωμένη
σιδερόπορτα πινακίδα η οποία έγραφε: «Αλέξη
τα κλειδιά είναι κάτω από το χαλί, τάϊσε σε παρακαλώ τις γάτες!!»,
Έτσι ο απελθών Πρωθυπουργός κατάφερε να
δυσαρεστήσει μονομιάς ολόκληρο τον Ελληνικό λαό, (προσέβαλε όσους
τον ψήφισαν και έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια αυτούς που τον καταψήφισαν
και δεν τον τίμησαν με την ψήφο τους). Παράλληλα αμέσως μετά την
ανακοίνωση των αποτελεσμάτων άρχισαν, ελάχιστοι ευτυχώς, να επιτίθενται
φραστικά εναντίον των νικητών. Εδώ έχουμε πλήρη εφαρμογή της λαϊκής έκφρασης «ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον φωνάζουμε».
Κατά την τελετή της ορκωμοσίας όλοι είδαμε αυτά που είδαμε και τα οποία
θεωρώ πως δεν είναι ώρα για να αποτελέσουν αντικείμενο κριτικής.
Κατά την πρώτη όμως συνεδρίαση του «ολιγομελούς ευτυχώς» υπουργικού
συμβουλίου, ουδείς εκ των παρισταμένων χαμογελούσε. Προφανώς, με προεξάρχοντα
τον αρχηγό τους και πρωθυπουργό μας, άρχισαν
να αντιλαμβάνονται που βρέθηκαν και τι τους περιμένει! Θυμήθηκα μια
περίπτωση όπου φίλος μου, που είχε τοποθετηθεί σε θέση κλειδί (κρατική)
επισκέφθηκε τρανοπαράγοντα της εποχής ο οποίος τον παρότρυνε να χαμογελά όταν
θα έρθουν τα ΜΜΕ. Φυσικά δεν γέλασε γιατί κι αυτός
εγνώριζε τι τον περιμένει.
Ορισμένοι όμως υπουργοί πριν καν
ακούσουν τις προγραμματικές δηλώσεις, παρά την προτροπή του πρωθυπουργού να μην
λένε πολλά, άρχισαν να δηλώνουν τα μακρυά
τους και τα κοντά τους.
Με τους Ολλανδούς συνεργάστηκα
πολλές φορές στο παρελθόν. Πάντοτε διαπίστωνα από μέρους τους μία απέχθεια προς κάθε τι το Ελληνικό. Όμως αυτή τους την απέχθεια την εκδήλωναν με ευγένεια
(αν είναι
δυνατόν!).Θα μου πείτε εσύ τι έκανες; Πάντοτε χαιρέκακα, αλλά με ευγένεια τους υπενθύμιζα, αυτά που
πολλές φορές είχα την ατυχία να δω στα κανάλια του Άμστερνταμ,
όπου αραχνοντυμένοι χλεχλέδες παρίσταναν το αντίθετο
από αυτό που η φύση τους όρισε να είναι.
Τα ολίγον παραπάνω αναφερόμενα,
αφορούν στον πανίσχυρο τσάρο της ανύπαρκτης
ελληνικής οικονομίας κ. Γιάνη (με ένα ν παρακαλώ) Βαρουφάκη, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν είχε το δικαίωμα να προσβάλει
με τον τρόπο που είδαμε όλοι τον Ολλανδό
κ. …..……Μπλούμ, δεδομένου ότι πολιτική δεν
σημαίνει κατακεφαλιά και ότι ήθελε προκύψει, αλλά διπλωματία. Κάποιος τώρα που
είναι αρχή, πρέπει να του υπενθυμίσει ότι δεν μπορεί να είσαι και μπατίρης και
μάγκας.
Με αφορμή λοιπόν το ελλείπον ν από το
όνομα του κ. Γιάνη Βαρουφάκη (το άλλο το κατήργησε μόνος του, όταν
μαθητής ών, ήρθε σε σύγκρουση με το δάσκαλό του), μου ήρθε στο μυαλό
και ο επίσης Υπουργός επί της Παιδείας και ποιητής κ. Τάσος
Κουράκης.
Δείγμα της
ποιητικής του δεινότητας σας παραθέτω:
Ενώναμε τα αιδοία μας καταργώντας την εσοχή της και
την εξοχή μου ……… έτσι ο άνδρας αποκτά αιδοίο χωρίς εξοχή και η γυναίκα εσοχή
με πλήρωση!!
και άλλο
Η βροχή δεν είναι ποτέ ανορθόγραφη
η καμπύλη σου δεν επιδέχεται συνταγματική
αναθεώρηση
μόνο το κερί ανανεώνεται για να φωτίζει με το
άχραντο φως του και την καμπύλη και τη βροχή ……
Είπα σημειώνω!!
Ήμαρτον; Ήμαρτον!!
«Θού, Κύριε, φυλακήν τώ στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου».
Τα συμπεράσματα δικά
σας.
