Ανδρέας
Μια φορά και ένα καιρό, προ αμνημονεύτων
χρόνων, φοιτούσα στην ΣΧΟΛΗ ΠΟΛΕΜΟΥ. Εκεί λοιπόν, κάναμε τις περίφημες «ΤΑΑΣ»,
δηλαδή Τακτικές Ασκήσεις Άνευ
Στρατεύματος. Υπήρχε στην ΑΣΠ ένα σύνολο από και εγώ δεν ξέρω πόσες
τέτοιες ΤΑΑΣ, κάποιες από τις οποίες σε τακτά χρονικά διαστήματα τις έδιναν
στους μαθητές σαν προβλήματα προς επίλυση, βαθμολογούμενα, η δε βαθμολογία
υπολογιζόταν στην συνολική επίδοση του μαθητή. Σε αυτές τις ΤΑΑΣ λοιπόν, σου
έδιναν τον ΧΩΡΟ στο χάρτη, τις δυνάμεις τις ΦΙΛΙΕΣ, αυτές που υποτίθεται ότι
διοικείς καθώς και τις ΕΧΘΡΙΚΕΣ
δυνάμεις, με το πώς ήταν τοποθετημένες στο χάρτη. Σου ζητούσαν κατά περίπτωση,
να κάνεις σχέδιο επιθέσεως, ή αμύνης, αναλόγως. Σου έδιναν επακριβώς, όλες τις
δυνάμεις, τις φίλιες και τις εχθρικές. Π.χ. Τάγματα και Λόχους Πεζικού, Μοίρες
Πυροβολικού, Μονάδες Καταδρομών, Μηχανικού κτλ. Οι εχθρικές, ήταν ήδη
τοποθετημένες. Έπρεπε λοιπόν, να κάνεις το σχέδιό σου, μεταχειριζόμενος όλες
τις φίλιες δυνάμεις. Οι λύσεις, έπαιρναν ανάλογο βαθμό, με βάση την «ΛΥΣΗ
ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ», η οποία υποτίθετο ότι ήταν και η σωστή.
Αυτές οι ΤΑΑΣ, έμπαιναν κάθε χρόνο, και τις
περισσότερες φορές ήταν οι ίδιες. Μέσω των γνωστών διαρροών, από τα προηγούμενα
χρόνια, υπήρχαν στα χέρια των σπουδαστών παραδεκτές λύσεις για όλες αυτές τις
ασκήσεις, οι οποίες διακινούντο μεταξύ τους. Αυτές οι λύσεις, ονομαζόταν «ΑΛΜΑΝΑΚ»! Όποιος
λοιπόν, βαριόταν να ασχοληθεί σοβαρά, ή ακόμη, και δεν μπορούσε να ασχοληθεί
ώστε να δώσει την δική του λύση, φρόντιζε να προμηθευτεί ένα «ΑΛΜΑΝΑΚ» , να το
αντιγράψει και όλα καλά. Εάν μη τι άλλο, θα έπαιρνε παραδεκτή βαθμολογία.
Έλα όμως, που σε εφαρμογή της παροιμίας «Αγαπάει ο θεός τον κλέφτη, αγαπάει και τον
νοικοκύρη», κάποιοι εκπαιδευτές διαφοροποιούσαν ελάχιστα τα δεδομένα των
ασκήσεων, είτε αλλάζοντας ελάχιστα τον ΧΩΡΟ, είτε προσθέτοντας ή αφαιρώντας μία
μικρή δύναμη στις ΦΙΛΙΕΣ δυνάμεις….
Έβλεπε λοιπόν ο τουρίστας εκπαιδευόμενος
τον τίτλο ( π.χ. ΤΑΑΣ « ΠΕΡΙΚΛΗΣ – 3»
) , έπαιρνε και το ανάλογο «ΑΛΜΑΝΑΚ»
και το αντέγραφε χωρίς να λάβει υπόψη του τις μεταβολές. Φυσικά, την «πατούσε»
μεγαλοπρεπώς. Στην κριτική των λύσεων, που ακολουθούσε, συνέβαιναν αρκετά
ευτράπελα. Συνέβη, να έχουν δοθεί πχ τα βουνά με τα ελληνικά ονόματα, και η
«λύση» σπουδαστή να τα έχει με βουλγαρικά ή τούρκικα, γιατί όταν πρωτοέγινε η
άσκηση, αυτές τις ονομασίες είχαν. Και ελέχθη και το περίφημο: «ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ
ΥΠΟΔΟΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙΣ «ΑΛΜΑΝΑΚ»! Όλοι όσοι φοίτησαν στην ΑΣΠ, τα
ξέρουν καλά όλα αυτά.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά. Γιατί, κατά την
διάρκεια του χρόνου, υπάρχουν σημαντικές επέτειοι ιστορικών γεγονότων ( Δόξα τω Θεώ, στην Ελλάδα άλλο τίποτα)
κατά τις οποίες πολλοί αρθρογράφοι γράφουν διάφορα άρθρα τους, τα οποία και
δημοσιεύονται. Μερικοί, προτιμούν να τα βρούν έτοιμα, από το παρελθόν, τα
αντιγράφουν και τα «κοτσάρουν» σαν δικά τους ! Έλα όμως, που όπως οι τουρίστες
σπουδαστές της ΑΣΠ, δεν προσέχουν τις ημερομηνίες, με αποτέλεσμα να γράφουν «
Πέρασαν 82 χρόνια από…» ενώ έχουν περάσει 88!
Λίγη προσοχή, δεν θα έβλαπτε. Θα έδειχνε
και σεβασμό προς τον αναγνώστη. Με την ιδεολογία τους, μπορεί να γίνονται
αποδεκτοί ή όχι, από τον κόσμο. Με τις « πατάτες» τους όμως, γίνονται …
«ρόμπες», ενίοτε δε και … ξεκούμπωτες!.
Δεν συγκαταλέγω και τον εαυτό μου στους
αρθρογράφους, αφού δεν είμαι. Απλώς, όποτε «μου κατέβει» γράφω μερικές αράδες,
και τις δημοσιεύω, έτσι από «χόμπυ»
Έτσι λοιπόν τους λέω, πως… ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ
ΥΠΟΔΟΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΨΕΙΣ !
