Κώστας Γιαννακίδης
Την Παρασκευή πριν από το δημοψήφισμα, μία δικαστικός, δηλαδή λειτουργός που πληρώνεται για την ευθυκρισία της,
με κοίταξε με απαξιωτικό βλέμμα και μου είπε: «Εγώ αυτό που γνωρίζω κύριε, είναι ότι ψηφίζουμε «Οχι» και τη Δευτέρα δεν
έχουμε ούτε χρέη, ούτε δάνεια στο κεφάλι μας». Το «κύριε» το υπογράμμισε, για να το φορτώσει με
ειρωνεία.
Αν θέλει η κυρία Θάνου μπορώ να της δώσω τα
στοιχεία της, στην περίπτωση που χρειάζεται χέρια στο Μαξίμου. Και αν την
έβλεπα ξανά, έξω από το χώρο δουλειάς της, μπορεί να της τσιμπούσα το μαγουλάκι
ή να της χάριζα δύο-τρία φιλικά χτυπήματα στην πλάτη. Ομως θα την αδικούσα τη
γυναίκα. Αλλωστε τράβηξε και αυτή το δρόμο που ακολούθησε το 62% του λαού μας.
Απλώς η κυρία δικαστικός χόρευε τον καλαματιανό πριν καν ξεκινήσουν και οι
άλλες κοπελιές στο Σύνταγμα -πόσο άδικο για αυτές να έχουν δανείσει το πρόσωπό
τους στην ηλιθιότητα…
Οσο, λοιπόν, αντιλαμβάνεσαι την άγνοια και
την αφέλεια των ψηφοφόρων, τόσο αναγνωρίζεις την ιστορική υπευθυνότητα του Αλέξη Τσίπρα. Α, ναι, είναι και αυτός ένας
εναλλακτικός και επιεικής τρόπος για να προσεγγίσεις τον πολιτικό βίο του
ανδρός. Διότι αν, όντως, το ήθελε, πριν καν ξημερώσει η Δευτέρα θα ξεκινούσε
τον μπολιβαριανό
μετασχηματισμό της χώρας με know how και
πετρέλαιο Βενεζουέλας. Με 62% και κλαρίνα στο Σύνταγμα, κάνεις
κυριολεκτικά ό,τι γουστάρεις. Στέλνεις τον
Λαφαζάνη στο Νομισματοκοπείο,
τον Καμμένο στον όρχο των αρμάτων
και τον Νίκο τον Παππά στο σπίτι του
Στουρνάρα. Βέβαια στοιχειώδη
λογική να έχεις, ξέρεις ότι από το να πατάς
τα τσιμέντα στου Γουδή, καλύτερα να βυθίζεις τα πόδια στην παχιά μοκέτα του
Μαξίμου. Ομως τα πεπραγμένα αυτής της κυβέρνησης μας έχουν δείξει
ότι ο αυθορμητισμός και η επιπολαιότητα γεννούν πολιτική. Οφείλουμε, λοιπόν,
όλοι να αναγνωρίσουμε στον Αλέξη Τσίπρα
ότι αφού είχε κάνει τα πάντα λάθος, πήρε τη
σωστή απόφαση. Σε μας κόστισε 100 δισ., για
τον ίδιο ο λογαριασμός θα έρθει αργότερα.
Αυτό που επιβεβαιώνει ο Γιάνης είναι η έλλειψη σχεδίου και πολιτικού
προσωπικού με στοιχειώδη συγκρότηση. Δηλαδή, συγγνώμη, ποιος από όλους αυτούς που ανέλαβαν να βγάλουν
τη χώρα από τα μνημόνια είχε επιστημονική και διοικητική επάρκεια;
Πώς θα ήταν δυνατόν να επιδείξουν γνώση και διαχειριστική δεινότητα; Ποιοι ήταν
στην κυβέρνηση το 2015; Ενας συνδυασμός ερασιτεχνών της πολιτικής και
ιδεοληπτικών της Αριστεράς που, απλώς, έβαλαν τη σανίδα τους πάνω στο σωστό
κύμα. Οταν ο Πρωθυπουργός δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει να
χρησιμοποιήσεις τα 16 δισ. της ΕΚΤ, τότε μπορείς να φανταστείς σε τι
κατάσταση ήταν οι υπόλοιποι. Εν προκειμένω, ο Γιάνης
ήταν ο μόνος από όλους αυτούς που μπορούσε να περιγράψει κάτι με αρχή, μέση και
τέλος. Για αυτό και ψώνισαν από αυτόν. Ο καημένος ο Δραγασάκης δεν μπορούσε καν να ακουστεί. Κάποια στιγμή δε, θα
ήταν χρήσιμο να ακούσουμε και τη δική του εκδοχή.
Ωστόσο ενώ ξεσκονίζουμε κάθε πτυχή της
αφήγησης, παραβλέπουμε τη σημαντικότερη. Την
εμπιστοσύνη και την αποδοχή της κοινής γνώμης. Ο Τσίπρας δεν κατάφερε, απλώς, να πουλήσει
φούμαρα και να πάρει 62%. Πήγε με
το χειρότερο μνημόνιο, τα πιο σκληρά μέτρα και την εκχώρηση του εθνικού πλούτου
για 99 χρόνια και κέρδισε εκλογές. «Τους έδωσα περισσότερα από τον Σαμαρά» είναι η έκφραση που του αποδίδει ο
Βαρουφάκης. Πολύ πιθανό να το είπε, είναι, άλλωστε, απολύτως αληθές. Ομως οι
ψηφοφόροι δεν το κατάλαβαν ή, αν το κατάλαβαν, το αγνόησαν. Δύο πράγματα
συμβαίνουν: είτε ο Τσίπρας είναι ο μεγαλύτερος πολιτικός
survivor που γνώρισε ο τόπος, είτε ο
λαός, για να το πω κομψά, δεν
διακρίνεται από τη σοφία που του αποδίδουμε.
Υπό αυτά τα δεδομένα, ο Τσίπρας αποδεικνύεται εγκρατής και συνετός.
Και αν σας ενοχλούν τα ψέματα χωρίς αιδώ, οι παρεμβάσεις στους θεσμούς και η
σφαγιαστική οικονομική πολιτική του, να σκέφτεστε ότι, έστω για λίγο, του δώσαμε την ευκαιρία να γίνει
Μαδούρο. Με την αγάπη του λαού
και την ευλογία του Παϊσιου.
