Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Πήρα
χαρτί και χρώματα, καράβια ουρανούς και αστέρια
Στοχασμούς
που σώζονται, στης μνήμης τα λημέρια
Στο
καταφύγιο των στοχασμών, ζωγράφισα πτυχές του κόσμου
Τα
βλέμματα των νοσταλγών, την κόπωση του πόνου.
Στον
ουρανό αναζήτησα των αστεριών το μεγαλείο
Γκρίζα
η θάλασσα σιωπές, στο γκρίζο το τοπίο
Πουλιά,
χάθηκαν με μιας, στους ορίζοντες φάνηκαν οι ελπίδες
Γη
πολλών φωνών διαπασών, φόβος και παγίδες.
Τελείωσαν
τα χρώματα την θλίψη έχω μοιρασθεί
Αστέρια
καράβια ουρανοί, ποιο χρώμα ξέχασα για το παιδί
Η
γη αυτή κακομοιριά, ακύρωση αξιών, αδυνατώ
Τρίτη
στροφή, την τελευταία πώς να την φανταστώ.
Γεμάτη
χρώματα είναι η ζωή, πόσο θα αντέξουν οι καημοί
Χρωμάτισε
την σκέψη σου, θα νικηθούν οι στεναγμοί
Βλέμματα
των νοσταλγών, στην όμορφη γωνιά, εδώ πάνω στη γη
Καράβια
αστέρια ουρανοί, το τέλος μας στη τέταρτη στροφή.
