Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ ΘΕΛΕΙ ΤΟΛΜΗ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης Αντγος ε.α. Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε.

            Αφορμή του κειμένου τούτου είναι, μία ατυχής δήλωσή του τέως Υπουργού Οικονομικών της Πατρίδος μας, Αξιότιμου κ. Στουρνάρα, σχετικά με την αναδιοργάνωση του Δημοσίου. Τι είπε: θα καταργήσει την Ιεραρχία στο Δημόσιο. Σκεπτικό, για να μπορούν να προωθούνται οι Ικανοί και οι Άξιοι. Εδώ σταματά η λογική, διότι ουσιαστικά ιεραρχία στο Δημόσιο δεν υπάρχει.

            Διερωτάται, ο Σκεπτόμενος Έλλην πολίτης, είναι δυνατόν να υποτιμάται  τόσο πολύ η Νοημοσύνη του Έλληνα πολίτη; Εκτός εάν ελπίζω είναι το δεύτερο, ότι οι Διοικούντες σήμερα Πολιτικοί Άνδρες, δεν γνωρίζουν τι θα πει οργάνωση του Κράτους και επίσης δεν γνωρίζουν ούτε τα στοιχειώδη στον τρόπο διαχείρισης του ανθρώπινου Δυναμικού της χώρας μας.

            Η πρώτη βασική ερώτηση και απορία που δημιουργείται, στον κάθε  Έλληνα πολίτη είναι· Ποιος είναι αυτός  που θα επιλέγει τους Αρίστους για να τους τοποθετεί επικεφαλής στα διάφορα δημόσια καταστήματα; Ο Υπουργός, το Κόμμα ή Κόμματα που κυβερνούν, οι Συνδικαλιστές, η Τρόικα ή οι Βρυξέλλες; Είναι δυνατόν να μιλάμε για οργάνωση του Κράτους με τέτοιο σκεπτικό, που σας διαβεβαιώνω θα έχει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα, δηλ. την πλήρη διάλυση του Δημοσίου, χωρίς επιστροφή.

            Για να οργανώσουμε σήμερα το Δημόσιο, πρέπει πρώτα να επισημάνουμε τα προβλήματα που έχει και χωλαίνει και στην συνέχεια, να προτείνουμε λύσεις:

            ΠΡΩΤΟΝ: Δεν υπάρχει ηγεσία, ούτε Ιεραρχία σ’ όλους τους τομείς του Δημοσίου. Το Δημόσιο λειτουργεί αποκλειστικά, μόνο με αυτούς που τους κεντρίζει το φιλότιμο. Και! επειδή στην ουσία δεν υπάρχουν ουσιαστικοί Προϊστάμενοι, με δικαιώματα και υποχρεώσεις, να ελέγχουν, να παροτρύνουν, να αμείβουν, να επαινούν και να τιμωρούν παραδειγματικά τους επίορκους σύμφωνα με τους Νόμους, τίποτε δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Βέβαια, πολλοί εξ αυτών διορίστηκαν, άκριτα και αυθαίρετα, με το κομματικό αλισβερίσι. Δεν φταίνε όμως αυτοί, έπαιξαν με τους όρους του παιχνιδιού, που είχαν θεσμοθετήσει τα συνδικάτα της Παρανομίας και τα Κόμματα. Η Ιεραρχία είναι η μόνη που μπορεί να κρίνει την επίδοση και την απόδοση του Δημοσίου υπαλλήλου. Αυτή η ιεραρχία στο Δημόσιο θα πρέπει να βγαίνει μέσα από αυτήν την διαδικασία

            ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Τα Δημόσια Καταστήματα, δεν διαθέτουν πίνακες οργανώσεως προσωπικού και υλικού, ως και αντικειμενική διαδικασία εισόδου στο Δημόσιο. Η εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, το Κομματικό Κράτος σκόπιμα διατηρεί αυτήν την τραγελαφική κατάσταση στο Δημόσιο, απλά για να μπορεί να διορίζει (έγκλημα), τους «πελάτες» του στο Δημόσιο, που ανήκουν στην Κομματική πελατεία.

            ΤΡΙΤΟΝ: Υπάρχει ένα γραφειοκρατικό σύστημα στο Δημόσιο που δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος και πιστεύω ότι είμαστε πρωτοπόρο Κράτος στην γραφειοκρατία. Αποτέλεσμα αυτής είναι, αφ’ ενός όποιος έχει να επιλύσει κάποιο πρόβλημα με το Δημόσιο βγάζει σπυριά μέχρι να τακτοποιηθεί… και αφ’ ετέρου δίδει την δυνατότητα προϊσταμένων ουσιαστικώς μη υπαρχόντων, στον επίορκο Δημόσιο υπάλληλο να εκμεταλλεύεται την ανάγκη του Πολίτη. Ενώ όλοι ομιλούν για πάταξη της γραφειοκρατίας, αυτή συνεχώς διογκούται σ’ όλους τους χώρους του Δημοσίου. Απλά διότι αυτοί που διοικούν δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να ξέρουν τίποτε και αυτοί που γνωρίζουν και βρίσκονται μέσα στο Δημόσιο, δεν υπάρχει μηχανισμός να προτείνουν λύσεις.

            Αναφέρθηκα εδώ στοιχειωδώς στα προβλήματα. Αυτό όμως που προβλημάτισε μέχρις απελπισίας κάθε σκεπτόμενο Έλληνα είναι δυστυχώς και  η πρώην τρικομματική ή δικομματική Κυβέρνηση, που έθρεψε κάποια Ελπίδα στον Έλληνα πολίτη, όχι μόνο δεν έκανε τίποτε, αλλά με νόμο προσπάθησε να δέσει ακόμη περισσότερο το Δημόσιο με το Κόμμα. Γιατί; Διότι, δυστυχώς αν θιγεί ο πελατειακός χαρακτήρας του Δημοσίου, καταρρέει το κομματικό σύστημα, οπότε τα σημερινά κόμματα, μηδέ το κόμμα της σημερινής Κυβερνήσεως εξαιρουμένου, δεν μπορούν  να λειτουργήσουν, διότι απλά δεν ξέρουν να λειτουργούν διαφορετικά, δηλ. ουσιαστικά για το καλό του πολίτη και της χώρας.

            Τις προτάσεις μου θα τις κάνω, καίτοι δεν ελπίζω τίποτε. Διότι! το κομματικό Κράτος δυστυχώς και σήμερα καλά κρατεί.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

            ΠΡΩΤΟΝ: Κάθε δημόσιο Κατάστημα θα πρέπει να έχει Πίνακα Οργανώσεως Προσωπικού [Π.Ο.Π.] και αντίστοιχο Υλικού . Οι προσλήψεις και η αγορά Υλικών θα γίνονται αποκλειστικά βάσει αυτών των Πινάκων. Προσλήψεις λόγω συνταξιοδοτήσεων, τροποποιήσεων Π.Ο.Π., παραιτήσεων και λοιπά, με διαδικασίες αδιάβλητες (γιατί όχι και Πανελλαδικές).

            ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Καθορισμός Ιεραρχίας, μέσα από το αντίστοιχο προσωπικό, βάσει νόμων και κανονισμών και με καθορισμένα Κριτήρια, Μόρφωσης, χρόνου υπηρεσίας, αποδόσεως στην εργασία, υπευθυνότητας και ικανότητος εις την Διοίκηση, με βαθμολογία της Ιεραρχίας των. Σε γενικές γραμμές θα προβλέπονται Τμηματάρχες, Διευθυντές, Επιθεωρητές, Γενικοί Επιθεωρητές, Διεύθυνση Ελέγχου Δαπανών, κ.λπ. με ουσιαστικά δικαιώματα και υποχρεώσεις.

            ΤΡΙΤΟΝ: Ουδεμία δυνατότητα κομματικής επέμβασης στην λειτουργία  του Δημοσίου. Αυτό θα πρέπει να λειτουργεί με τους δικούς του κανονισμούς και αρχές, άσχετα εάν τα κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία. Ο Έλεγχος λειτουργίας, καλής απόδοσης, προτάσεων για καλύτερη εξυπηρέτηση του Λαού, μειώσεως γραφειοκρατίας κ.λπ. θα γίνεται με συνεχείς ελέγχους και προτάσεις της Ιεραρχίας προς το Υπουργείο. Έτσι! το Υπουργείο θα περιορισθεί στο να καθορίζει τις Κατευθύνσεις της Κυβέρνησης προς το Δημόσιο γενικά, την ψήφιση των νόμων και την μελέτη των Προτάσεων για υιοθέτηση ή απόρριψη.

            Δυστυχώς! Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα το Δημόσιο, η έλλειψη Ιεραρχίας, η ύπαρξη εκατοντάδων αχρήστων Διευθύνσεων, οι επίορκοι Υπάλληλοι, οι ελλείψεις σε νευραλγικούς τομείς και πολλά άλλα, δημιουργήθηκαν από ένα και μοναδικό λόγο, από την άθλια και εγκληματική κομματική επέμβαση των εκάστοτε Κυβερνήσεων, με μοναδικό σκοπό την ψηφοθηρία, αφού προηγουμένως φρόντισαν να διαλύσουν τον ιστό της Ιεραρχίας του Δημοσίου και να το παραδώσουν στον ανερμάτιστο κομματικό συνδικαλισμό του Δημοσίου.

             ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Την κατάργηση του απαραδέκτου της υπάρξεως συνδικαλισμού στο Δημόσιο. Ο συνδικαλισμός καλώς υπάρχει στον ιδιωτικό τομέα, για να ασφαλίζει τον εργαζόμενο από τον κακό εργοδότη. Αλλοίμονο αν το Κράτος είναι κακός εργοδότης. Θα υπάρχει η ιεραρχία του δημοσίου που αυτή θα φροντίζει για όλα.

            Τέλος, εάν ενδιαφέρεται ουσιαστικά η σημερινή Κυβέρνηση να αναδιοργανώσει το Δημόσιο της χώρας μακροπρόθεσμα και να λύσει τα άμεσα προβλήματα, που δεν απορρέουν μόνο απ’ το «Μνημόνιο», που είναι και ουσιαστικό πρόβλημα της χώρας μας, κατά την ταπεινή μου γνώμη, θα πρέπει:

Να αναδιοργανωθεί άμεσα το Δημόσιο, όπως παραπάνω ανέφερα.

Κατάργηση του Συνδικαλισμού από το Δημόσιο.

Κλείσιμο το ταχύτερον αχρήστων υπηρεσιών, με μετακίνηση Δημοσίων υπαλλήλων και με ταυτόχρονη σχετική προπαίδευση όπου θα απαιτηθεί.

Εφαρμογή των νόμων στους Επιόρκους Υπαλλήλους, και Προσλήψεις Προσωπικού και αγορά Υλικού πάντα του λοιπού βάσει Π.Ο.Π.Υ. (Πίνακες Οργανώσεως Προσωπικού-Υλικού).