«Νικήσαμε», επειδή... δεν χάσαμε!

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://www.iefimerida.gr

Θάνος Οικονομόπουλος

Το ανέκδοτο του Χότζα, το ξέρετε?

    Διαμαρτυρήθηκε στον αγά, ότι δεν τον χωράει το καλύβι του “με δυο παιδιά, γυναίκα και μάνα...”.

    Ο αγάς τον διέταξε να βάλλει στο καλύβι και την κατσίκα.

    Σε πέντε μέρες, ξαναπήγε ο Χότζας στον αγά, και κλαίγοντας του είπε πως η νέα κατάσταση είναι αφόρητη.

    “Βάλε και το γαϊδούρι στο σπίτι!”, η απάντηση που πήρε.

    Σε μια εβδομάδα, να' τον πάλι στον αγά ο Χότζας, ουρλιάζοντας, “σκότωσέ με, δεν αντέχω άλλο!”

    Του είπε, τότε, ο αγάς, “καλά, βγάλε τα ζώα...”, και τρισευτυχισμένος ο Χότζας έπεσε στα γόνατα δοξάζοντας την δικαιοσύνη και την καλοσύνη του ....

    Έ, κάπως έτσι κατέληξε και η διαπραγμάτευση και η συμφωνία ελληνικής κυβέρνησης και δανειστών. Δεν λέμε πως κακώς κατέληξε έτσι, αν σκεφθεί κανείς τι θα γινόταν αν ο “αγάς” μας έλεγε να φύγουμε τελείως από το καλύβι. Αλλά από το σημείο αυτό (του ρεαλισμού...), μέχρι την επικοινωνιακή πολιτική των... πανηγυρισμών για την “νίκη”, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Ακούστε τις αντιδράσεις Γλέζου, Κατρούγκαλου, Μηλιού, Σακοράφας, Μητρόπουλου, διαφόρων λιγότερο επώνυμων στελεχών, της κομμουνιστικής συνιστώσας, και θα καταλάβετε...

    Αν “νικήσαμε”, είναι μονάχα επειδή... δεν χάσαμε. Και η μόνη ελπίδα ώστε αυτή την “μη ήττα” (θυμάστε τις θριαμβικές ιαχές του Αντρέα για το “μη πόλεμος”;) να την εκμεταλλευθούμε σωστά και παραγωγικά (και δη μέσα στο ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο των τεσσάρων μηνών... αναστολής εκτελέσεως που εξασφαλίσαμε...), συνίσταται στο να μιλήσει επιτέλους η κυβέρνηση στην κοινωνία την γλώσσα της αλήθειας, να εξηγήσει με ρεαλισμό στον κόσμο (το μισοεπιχείρισε με το διάγγελμά του ο κ. Τσίπρας, αλλά ύστερα από τις εσωκομματικές αντιδράσεις το ξανάριξε στους επικοινωνισμούς...) ότι καταφέραμε το καλύτερο δυνατόν υπό τις συγκεκριμένες συγκυρίες, ότι τα δύσκολα (τα πολύ δύσκολα...) είναι μπροστά. Ότι χρειάζονται ακόμη θυσίες, αλλαγή νοοτροπίας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, ότι οι... ρυτιδιασμένες μεταρρυθμίσεις που δεν τόλμησαν να ξεκινήσουν καν οι προηγούμενοι, είναι πιεστική ανάγκη να δρομολογηθούν τώρα, μέσα στις επόμενες 120 μέρες “ανάσας” που μας δόθηκαν, για ν' αρχίσει... μετά από αυτές η σκληρή διαπραγμάτευση. Και στις  120 αυτές κρίσιμες μέρες ΚΑΜΜΙΑ απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί από την Ελλάδα, αν δεν συζητηθεί, αξιολογηθεί και κοστολογηθεί προηγουμένως από την “τρόικα”. Συγγνώμην, από τους “θεσμούς”....

    Όχι πως η νέα κυβέρνηση δεν πέτυχε τίποτε απολύτως. Κάποιες ισχνές χαραμάδες μισάνοιξαν (και απομένει στην σκληρή δουλειά μας να διευρυνθούν σε ρεαλιστική και μετρήσιμη βάση...), ο υπό εξέταση  επανυπολογισμός του ποσοστού του πρωτογενούς πλεονάσματος επί του ΑΕΠ, που θ' αποδεσμεύσει πόρους για ανάπτυξη (αν αποκτήσουμε εθνικό αναπτυξιακό-παραγωγικό εθνικό σχέδιο) είναι σημαντικός παράγοντας. Και το βασικότερο: ο λαός, ακόμη κι' αυτός που δεν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, “σηκώθηκε λίγο ψηλότερα...”, απέκτησε κάποια αισιοδοξία και περηφάνια. Που η αξία τους, θα εκτιμηθεί στο βραχυμεσοπρόθεσμο μέλλον. Στο οποίο και προεκλογικές εξαγγελίες και “δεσμεύσεις” θα προσγειωθούν στην πραγματικότητα, και μέτρα θα χρειασθεί, το πιθανότερο, να ληφθούν... Τώρα, λοιπόν, που η κυβέρνηση απολαμβάνει πρωτόγνωρης ανοχής και στήριξης, είναι η ώρα ο κ. Τσίπρας να μιλήσει την γλώσσα της αλήθειας, να σημάνει την “ανασύνταξη”.

    Το “πρόγραμμα Θεσσαλονίκης”, μάλλον θα... κατέβει λίγο κατά την Θήβα. Οι αυξήσεις των συντάξεων, του κατώτατου μισθού, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, θα... ξεχειλώσουν κάπως χρονικά. Ο ΦΠΑ, παραμένει στο... ύψος του (πανηγυρίζουμε γιατί... δεν αυξήθηκε!), οι “ριζοσπαστικές” φιλολαϊκές δεσμεύσεις (“με τα πρώτα νομοσχέδια...”) παραπέμπονται στις καλένδες, μετά το 4ημηνο (που θα αξιολογηθούμε με βάση το... υπάρχον πρόγραμμα!). Οι σοβαροί και νοήμονες στο κυβερνητικό σχήμα, αντιλαμβάνονται πως “τώρα αρχίζουν τα δύσκολα”. Και καλούνται  ν' αντιμετωπίσουν και να διαχειριστούν τον κυριότερο , δυνάμει, αντίπαλό τους: την εσωκομματική, ιδεοληπτική (πλην συνεπή με τις ιδεοληψίες της...) αντιπολίτευση, που πιστεύει ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, τον ψήφισαν για να... καβαλήσει το θωρηκτό Ποτέμκιν και να καταλάβει τα θερινά ανάκτορα...

    Και ο χρόνος, είναι πολύτιμος-και εν ανεπαρκεία...  

Βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ στην Ζωή: Μην ακούς τον Τσίπρα, θέλουμε βουλευτικά αυτοκίνητα

ΣΕΜΝΑ και ΤΑΠΕΙΝΑ, συντρόφια, έτσι?

ΣΕΜΝΑ και ΤΑΠΕΙΝΑ…..

Δεν έχετε 4-5 χιλιάδες να πάρετε ένα μεταχειρισμένο αυτοκινητάκι?

Εκτός και εάν κολλήσατε ‘’νομενκλατουρισμό’’… και αρχίσατε να ονειρεύεστε Μερσεντές και BMW

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

    Φαίνεται ότι τα κοινοβουλευτικά προνόμια, όπως τα αυτοκίνητα και η φύλαξη από αστυνομικούς, τα οποία ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι καταργεί ή περιορίζει, απασχολούν ιδιαίτερα τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

    Σύμφωνα με πληροφορίες, κατά την συνεδρίαση της ΚΟ του κόμματος, που συγκάλεσε η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, αρκετοί βουλευτές εμφανίστηκαν ιδιαίτερα ενοχλημένοι με τις προθέσεις του κ. Τσίπρα να καταργήσει τα βουλευτικά αυτοκίνητα και να περιορίσει την αστυνομική συνοδεία.

    «Το βουλευτικό αυτοκίνητο είναι εργαλείο δουλειάς. Δεν έχουμε όλοι την πολυτέλεια να πάρουμε ιδιωτικό ΙΧ. Μην ακούσεις τον Πρωθυπουργό» ήταν μερικές από τις τοποθετήσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.

    Επιχειρηματολόγησαν δε πως θα αναγκαστούν να μετακινούνται με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς σε διαφορετική περίπτωση. ΓΙΑΤΙ, ΤΟΣΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ?????????

    Κάποιοι, ζήτησαν να μην υπάρξει οριζόντια κατάργηση των βουλευτικών αυτοκινήτων και να μπουν οικονομικά κριτήρια.

    Επιπλέον, αρκετοί διαμαρτυρήθηκαν για την απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του πολίτη Γιάννη Πανούση να αποσύρει τον έναν από τους δύο αστυνομικούς που δικαιούνταν, κατόπιν της σχετικής εξαγγελίας του Πρωθυπουργού στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.

    Και εκεί ζήτησαν την συνδρομή της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Η πρόεδρος της Βουλής άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να μειωθεί το κονδύλι για τα βουλευτικά αυτοκίνητα, όμως φέρεται να υποσχέθηκε ότι θα τα διατηρήσουν καθώς η κλήρωση θα γίνει κανονικά.

    Η πρόεδρος της Βουλής έκανε... φροντιστήρια στους περίπου 60 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που προσήλθαν (που δεν υπουργοποιήθηκαν) για τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Ενώ δεν άφησε ασχολίαστο και το γεγονός ότι πρώην Πρωθυπουργοί και πρόεδροι της Βουλής καταλαμβάνουν μεγάλο χώρο στο κτίριο της Βουλής. Οπως αποκάλυψε μόνο τα γραφεία των πρώην πρωθυπουργών Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου, είναι συνολικού εμβαδού 200 τ.μ. (!) εξαγγέλλοντας ότι θα προχωρήσει σε αναμόρφωση των χώρων του κτιρίου.

Ελληνικές Παροιμίες (5)

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://www.gnomikologikon.gr

Άνθρωπος

Ο άνθρωπος ό,τι μπορεί κι ο Θεός ό,τι θέλει.

Όσο βαραίνει ένας άνθρωπος, δε βαραίνει ο κόσμος όλος.

Καλό & Κακό

Κάθε κακό θυμίζεται, κάθε καλό ξεχνιέται.

Για τον παρά κολάζεσαι, με τον παρά κι αγιάζεις.

Κάμεις καλό, κάμεις κακό, θα ’ρθει γυρεύοντάς σε.

Συνείδηση

Τι κι αν σε δέρνουν δεκατρείς, αν δε σε δέρνει ο νους σου.

Ζωή

Καλή ζωή, κακή διαθήκη.

Η κακή ζωή του χάρου μοιάζει.

Και με τα χίλια βάσανα, πάλι η ζωή γλυκιά ‘ναι.

Ντύσου, γδύσου, συλλογίσου, φάγε, πιέ, χέσε, κοιμήσου.

Θάνατος

Ο γέρος πάει ή από πέσιμο ή από χέσιμο.

Απόθανε να σ’ αγαπώ και ζε να μη σε θέλω.

Όπου πεθαίνουνε πολλοί, θάνατο δε φοβάσαι.

Εις του θανάτου τις πληγές, βοτάνια δε χωρούνε.

Ο Χάρος φίλους και εχθρούς σ' ένα τραπέζι σμίγει.

Να σου πει ο παπάς στ’ αυτί κι ο διάκος στο κεφάλι.

Προλήψεις

Άμα δεις λαγόν εμπρός σου, τρεις φορές καν’ το σταυρό σου.

Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια σου μην κόψεις, την Κυριακή να μη λουσθείς, αν θέλεις να προκόψεις.

Κενό

Ο άδειος ο τενεκές κάνει το μεγαλύτερο θόρυβο.

Προσευχή

Χωρίς κουπιά και άρμενα, Αϊ-Νικόλα βόηθα.

Παράδεισος

Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο.

Μοναχός σου μήτε στον παράδεισο.

Διάβολος

Έβαλε ο διάολος την ουρά του.

Ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια.

Ο θεός οικονομάει κι ο διάολος τα χαλάει.

Όποιος διάβολο αγόρασε, διάβολο πουλάει.

Θέλω ν’ αγιάσω κι ο διάβολος δεν μ’ αφήνει.

Τάξε στην Παναγιά κερί, του διάβολου λιβάνι.

Του άγιου άναβε ένα κερί και του διαβόλου δέκα.

Απ’ του διαβόλου το μαντρί, μήτε ‘ρίφι μήτε αρνί.

Δουλειά δεν είχε ο διάολος κι έδερνε τα παιδιά του.

Μήτε το διάολο να δεις, μήτε το σταυρό σου να κάνεις.

Όποιος τρώει με το διάβολο, πρέπει να ‘χει μακρύ κουτάλι.

Όταν ο διάολος μας δίνει το στάρι, ο διάολος μας παίρνει το σακί.

Όποιος στην ξέρα περπατεί και θάλασσα γυρεύει, ο διάβολος οπίσω του κουκιά του μαγειρεύει.

«ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΙΣΠΡΑΞΕΤΕ ΤΑ ΔΙΣ. ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ»

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

     «Δεν είναι η αξιοπρέπεια που βγάζει τον κόσμο από τη μιζέρια. Είναι τα λεφτά. Αν πλήρωναν όσους φόρους θα έπρεπε να πληρώνουν οι πολυεθνικές εταιρίες στην Ελλάδα, ίσως να μη χρειαζόταν να έχουμε ΕΝΦΙΑ ή ο ΦΠΑ να ήταν 18%, ή τα προνοιακά επιδόματα να έφταναν για να ζήσει κάποιος. Δεν είναι η αξιοπρέπεια που βγάζει τον κόσμο από τη μιζέρια. Είναι τα λεφτά.»

    Αυτά δεν είναι λόγια κάποιου μέλους της αριστερής πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε κάποιου μέλους του ΚΚΕ που ονειρεύεται μια Ελλάδα έξω από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ενωση.

    Είναι τα λόγια του Άγη Βερούτη, που ήταν μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Δράσης και επιχειρηματίας που έχει εργαστεί σε πολυεθνικές και γνωρίζει ως insider τον τρόπο που λειτουργούν. Και προτείνει τον τρόπο που θα μπορούσε να τερματιστεί η φοροδιαφυγή των πολυεθνικών εξασφαλίζοντας δισ. εσόδων για το Δημόσιο, «αντί να κυνηγάει τους τυροπιτάδες για το ΦΠΑ της τυρόπιτας του ανέργου, και τα περίπτερα, ή αντί να ανεβάσει το ΦΠΑ που θα κοστίσει μερικές δεκάδες χιλιάδες θέσεις ανεργίας ακόμη».

    Όπως σημειώνει ο κ. Βερούτης το να λέμε ότι θα ζητήσουμε τη βοήθεια και τη συνδρομή των χωρών που επωφελούνται από την παράνομη εξαγωγή αφορολόγητων κερδών από την Ελλάδα, για να βρούμε αυτή τη φοροδιαφυγή, είναι σχεδόν όσο αστείες ήταν οι ως τώρα προσπάθειες προσδιορισμού της πραγματικής κερδοφορίας των πολυεθνικών στην Ελλάδα. Μοιάζει σαν ολόκληρα κράτη και ενώσεις κρατών όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση να μη θέλουν να διαταράξουν τα καρτέλ των μέγα-φοροφυγάδων.

    Αν η σημερινή κυβέρνηση θέλει να πατάξει την φοροδιαφυγή των πολυεθνικών, γίνεται αρκεί να επιλέξει να διαταράξει τις ενδοομιλικές συναλλαγές φοροδιαφυγής, τις τριγωνικές συναλλαγές, που καταστρέφουν τις ανταγωνίστριες μικρές εταιρείες που δεν φοροδιαφεύγουν και γι αυτό έχουν λιγότερα κέρδη για να επενδύσουν στην πρόοδο της δραστηριότητάς τους.

    Πώς μπορεί το κράτος να ελέγξει και να σταματήσει τη φοροδιαφυγή των πολυεθνικών; Πρώτα πρέπει να εντοπίσει πώς γίνεται.

    Σύμφωνα πάντα με τον κ. Βερούτη, όλα ξεκινούν και τελειώνουν στην τιμή πώλησης των προϊόντων από τις πολυεθνικές εταιρίες. Αν η τιμή πώληση του προϊόντος από τη μητρική στη θυγατρική γίνεται σε πολύ υψηλή τιμή η θυγατρική στην Ελλάδα δεν εμφανίζει κέρδη και δεν φορολογείται ενώ η μητρική της παρουσιάζει μεγάλο περιθώριο κέρδους από τις πωλήσεις της στην ελληνική θυγατρική. Ουσιαστικά μεταφέρει τα κέρδη της στη μητρική χωρίς να φορολογείται για αυτά, αφού εμφανίζονται ως κόστος.

    Το ζητούμενο είναι να προσδιορίσει τις φορολογικές αρχές το πραγματικό μικτό κέρδος. Όπως λέει ο κ. Βερούτης « η Ελληνική κυβέρνηση έχει εμπειρία στην συλλογή τιμών πώλησης από άλλες ευρωπαϊκές αγορές, για τον καθορισμό των τιμών των φαρμάκων της "λίστας" με βάση τις 3 χαμηλότερες τιμές ανά την Ευρώπη. Αυτός ο ίδιος μηχανισμός μπορεί να επεκταθεί για τον προσδιορισμό της πραγματικής κερδοφορίας μιας πολυεθνικής σε οποιαδήποτε εθνική αγορά. Απλά με την παρακολούθηση της χαμηλότερης τιμής πώλησης στην Ευρώπη, οι ελληνικές φορολογικές αρχές μπορούν με βεβαιότητα να προσδιορίσουν το ελάχιστο Μικτό Κέρδος ενός προϊόντος που πωλείται από μια πολυεθνική εταιρία στην Ελληνική αγορά.Κατόπιν, με βάση τα έξοδα θα προσδιορίζεται η πραγματική κερδοφορία της πολυεθνικής.»

    Πώς όμως μπορεί να καταφέρνει η πολυεθνική να παραμένει ανταγωνιστική στο ράφι, παρά την υψηλή τιμή αγοράς από τη μητρική της;

    «Οι πολυεθνικές μπορούν να παίζουν με την τιμή αγοράς και την δικαιολογούν με αυξημένη τιμή πώλησης στο ράφι, επειδή τους παίρνει λόγω "στημένης" αγοράς στο ράφι με την δημιουργία Καρτέλ.Τα καρτέλ δεν είναι τίποτε άλλο από την παράνομη συνεννόηση ανάμεσα σε ανταγωνιστές με δεσπόζουσα θέση, για να κρατήσουν έξω από την αγορά τους μικρούς ανταγωνιστές, εμποδίζοντας τους μεταπωλητές από το να συμπεριλάβουν τα προϊόντα των μικρών στο ράφι, με απειλή να αποσύρουν τα προϊόντα τους από τον συγκεκριμένο λιανοπωλητή, ή δίνοντάς του kick-backs που ο μικρός δεν μπορεί να δώσει γιατί πληρώνει τους φόρους του κανονικά.»

    Αν το ράφι άνοιγε στον ανταγωνισμό, θα αναγκάζονταν να πουλήσουν φθηνότερα, άρα η τελική λιανική τιμή τους να πλησιάσει την αυξημένη transfer price (λόγω παράνομης εξαγωγής αφορολόγητων κερδών) άρα και να εντοπιστούν ευκολότερα χωρίς τον έλεγχο των τιμών εξωτερικού.

    Για παράδειγμα, μια πολυεθνική με 500 εκατομμύρια τζίρο, πριν λίγα χρόνια δήλωνε κέρδη 1%-2% στην ελληνική αγορά, όμως τα κύρια προϊόντα της είχαν τιμή πώλησης διπλάσια στην Ελλάδα από όση είχαν στις βορειοευρωπαϊκές χώρες.

    Αν στη Γερμανία πχ ένα πακέτο βρεφικές πάνες, πωλούνταν προς 8,5 ευρώ προ ΦΠΑ και στην Ελλάδα προς 17 ευρώ, τότε ήταν αυτονόητο ότι το μικτό περιθώριο κέρδους στην Ελλάδα ήταν αυξημένο κατά 8,5 ευρώ ανά μονάδα.

    Τι μπορούν όμως να κάνουν οι Ελληνικές φορολογικές αρχές;

    Για κάθε προϊοντικό κωδικό (Stock Keeping Unit: SKU) με μεγαλύτερο από κάποιο τζίρο οι Ελληνικές φορολογικές αρχές θα μπορούσαν να ζητήσουν από κάθε πολυεθνική εταιρία που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, να καταθέτει κάθε χρόνο την κατώτατη τιμή πώλησης στην Ευρώπη. Η σχετική ευρωπαϊκή νομοθεσία anti-dumping εξασφαλίζει ότι η τιμή αυτή δεν περιέχει ζημίες, και άρα είναι πραγματικά πάνω από το κόστος.

    Η αρχή του Παρέττο εξασφαλίζει ότι με το 20% των κωδικών θα καλύπτει τουλάχιστον το 80% του τζίρου της κάθε πολυεθνικής εταιρίας. Μετά από αυτό, ο πρόχειρος υπολογισμός της πραγματικής κερδοφορίας είναι πολύ εύκολος. Μπορεί φυσικά κάποιος να είναι ακόμα πιο ακριβής στον προσδιορισμό των πραγματικών κερδών ανά χώρα (και άρα της φορολογικής υποχρέωσης), αν ζητήσει και πάρει την μέση τιμή πώλησης κάθε προϊόντος πολυεθνικής παγκοσμίως, το μερίδιο του προϊόντος στον τζίρο της, και την δημόσια δηλωμένη κερδοφορία των πολυεθνικών προς τους μετόχους τους. Αυτό ίσως θα ήθελε 600-1000 άτομα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο για να τελειώνει το καρουσέλ της φοροδιαφυγής των πολυεθνικών.

     Δεν φαίνεται βέβαια ως τώρα, να ενδιαφέρεται κανείς να κάνει αυτούς τους απλούς υπολογισμούς, ούτε στην Ελλάδα, ούτε στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις οποίες καταλήγουν για να  φορολογηθούν τα ελληνικά κέρδη χωρίς όμως να έχουν πληρώσει τον αναλογούντα φόρο στην Ελλάδα.

     Στον 21ο αιώνα, με τα απείρων δυνατοτήτων συστήματα ERP που διαθέτουν όλες ανεξαιρέτως οι πολυεθνικές εταιρίες, και τις δυνατότητες που δίνουν τα λογιστικά φύλλα όπως το Excel, θα ήταν ζήτημα μερικών εβδομάδων για μια μικρή ομάδα 15-20 ικανών ατόμων στο ΥΠΟΙΚ για να προσδιορίσουν με ακρίβεια 90% την πραγματική κερδοφορία των πολυεθνικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας είτε απευθείας, είτε μέσω αντιπροσώπων, κάθε χρόνο.

     Με τον παραπάνω τρόπο η φοροδιαφυγή τους θα λάβει άδοξο τέλος, όπως φυσικά και το κίνητρο για την τριγωνική τιμολόγηση και τα kick-backs σε λογαριασμούς του εξωτερικού για τις μεγάλες εταιρίες της λιανικής που τα διαθέτουν στην ελληνική αγορά.

     Αν το ύψος των εισαγωγών προϊόντων πολυεθνικών στην Ελλάδα είναι 20-30 δις ευρώ ετησίως, ίσως να βρίσκεται παραπάνω από μισός ΕΝΦΙΑ κρυμμένος σε φοροδιαφυγή μέσα εκεί, ή ίσως και 2 ΕΝΦΙΑ.