του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
Υπάρχει μια
σειρά γεγονότων που δείχνουν πως η χώρα έχει φτάσει στο κρίσιμο σημείο, κάτω
από το οποίο θα βιώνει έναν απόλυτο ευτελισμό.
Εδώ και χρόνια
παραβιάζεται η κυριαρχία της σε αέρα και θάλασσα και η Αθήνα προβάλλει το
επιχείρημα της στρατηγικής
ψυχραιμίας.
Οι παραβιάσεις
συνεχίστηκαν πάνω από μικρά στην αρχή νησιά, στη συνέχεια πάνω από μεγαλύτερα,
και τώρα πάνω από χερσαίο έδαφος της ηπειρωτικής χώρας. Η στρατηγική ψυχραιμία είναι το δόγμα της Αθήνας.
Στον Έβρο
αναχαιτίστηκε ένα κύμα χιλιάδων μεταναστών καθοδηγούμενων από την Τουρκία. Η
αστυνομική επιχείρηση αντιμετώπισής του ήταν επιτυχής, αλλά στον πόλεμο της
πληροφορίας η Αθήνα έχασε κατά κράτος. Την ώρα που η επιχείρηση κορυφωνόταν,
μερικές από τις πλέον «έγκυρες»,
διεθνώς, εφημερίδες εγκαλούσαν την Ελλάδα.
Και ενώ η
Ελλάδα υπερασπιζόταν το έδαφός της και το έδαφος της Ευρωπαϊκής
Ένωσης από μια εισβολή υβριδικού πολέμου, έχασε τον πόλεμο των
εντυπώσεων. Σε ευρωπαϊκές χώρες, σε μέσα ενημέρωσης και στο Ευρωκοινοβούλιο
επικρατεί η άποψη πως η Ελλάδα φέρθηκε σκαιώς ενάντια σε ανήμπορους και
κατατρεγμένους ανθρώπους. Οι δυνάμεις της, μάλιστα, σκότωσαν και έναν
μετανάστη. Η χώρα εγκαλείται στο Ευρωκοινοβούλιο να δώσει εξηγήσεις.
Το τραγικό
είναι πως πολλοί από αυτούς τους μετανάστες θα επεδίωκαν να προωθηθούν σε χώρες
των ευρωβουλευτών που εγκαλούν σήμερα την Αθήνα.
Προφανώς, οι
ευρωβουλευτές θα ήθελαν την είσοδό τους στο ευρωπαϊκό έδαφος αλλά και τη μόνιμη παραμονή τους στην Ελλάδα την οποία αντιλαμβάνονται
ως αποθήκη ψυχών για τις οποίες θα φροντίζουν με κάποια εκατομμύρια για να
έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους. Και τις πολιτικές σκοπιμότητές τους.
Καθώς η Αθήνα
επιδεικνύει στρατηγική
ψυχραιμία, το βαθύ τουρκικό κράτος ενεργοποίησε συλλόγους της χώρας του
και δυνάμεις που επηρεάζει στην κεντρική Ασία και τα Βαλκάνια για να
διεκδικήσουν με διεθνή πολιτική και νομική κινητοποίηση την Κρήτη, τα
Δωδεκάνησα, τη Δυτική Θράκη και άλλες περιοχές οι οποίες βρίσκονται στην
ελληνική επικράτεια σε μια προσπάθεια αποκάλυψης της ελληνικής ανυποληψίας.
Όσο η Αθήνα δεν
αντιδρά, η Τουρκία αποθρασύνεται. Δοκιμάζει στην αρχή, και αν δει πως δεν
υπάρχει αντίδραση κλιμακώνει τις κινήσεις της. Έτσι φθάσαμε σήμερα στο σημείο η Τουρκία να κάνει ό,τι θέλει, όπου θέλει και όποτε
θέλει, σε χώρο που η Ελλάδα, υποτίθεται, ασκεί κυριαρχία ή
κυριαρχικά
Το μόνιμο
μοτίβο της ανύπαρκτης αθηναϊκής εξωτερικής πολιτικής είναι η στρατηγική ψυχραιμία
και η μη παραγωγή Δικαίου από τις ενέργειες της Τουρκίας.
Μάλιστα. Η
Τουρκία με τις παράνομες ενέργειές της δεν παράγει Δίκαιο. Η Ελλάδα με τη μη άσκηση των δικαιωμάτων της,
συνεχίζει να έχει την κυριαρχία ή τα δικαιώματα που επικαλείται;
Οι ευθύνες του
εκμαυλισμένου, εν πολλοίς, διαχρονικά ελληνικού κράτους είναι τεράστιες.
Η πρώτη σοβαρή
ευθύνη του είναι ότι οι μηχανισμοί του δεν αντελήφθησαν που οδηγείται η διεθνής
κατάσταση, όταν στην Τουρκία ετοιμάζονταν και θεωρητικά και οικονομικά και
πολιτικά και στρατιωτικά.
Το δεύτερο
μεγάλο έγκλημα των πολιτικών του είναι η
διαφθορά τους. Ρήμαξαν τα οικονομικά της χώρας και δεν φρόντισαν,
τουλάχιστον, ούτε να την καταστήσουν ισχυρή αμυντικά. Βεβαίως, ξεπλένονται με
την κοροϊδία των «πόθεν
έσχες».
Για την
ικανότητά τους να μην έχουν αντιληφθεί, ακόμη, πως η Τουρκία δεν καταλαβαίνει
τίποτε άλλο παρά μόνο τη δύναμη της βίας και των όπλων, ας όψονται και οι
Έλληνες ψηφοφόροι για τις διαχρονικές επιλογές τους.
Η χώρα, χωρίς
αμφιβολία, πρέπει να είναι απολύτως φιλειρηνική. Αλλά απόλυτη προϋπόθεση γι αυτό είναι οι ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις.
Και παρά τα φληναφήματα που ακούγονται, αυτήν τη στιγμή δεν επιτελούν τον
αποτρεπτικό τους ρόλο, όπως φαίνεται από τα πράγματα. Ίσως να μην τις αφήνουν
να τον επιτελέσουν οι φοβισμένοι πολιτικοί. Αλλά από τη στιγμή που η Τουρκία
κλιμακώνει τις προκλήσεις της, αποτροπή δεν υπάρχει.
Για όσους κατέχουν
λίγα γυμνασιακά μαθηματικά, η Τουρκία πετυχαίνει τους στόχους της διά της
εφαρμογής του ορισμού της εφαπτομένης.
Στο παρακμιακό κλίμα και την παρακμιακή ζωή τής (επαρχιακής
νοοτροπίας) ελληνικής πρωτεύουσας, έχει συσσωρευθεί όλο το ίζημα
της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.
Ένα
πολιτικοοικονομικό και κοινωνικό κατεστημένο έχει ως κύριο ενδιαφέρον τη
γοητεία της εξουσίας, τον εύκολο και –συνήθως– διεφθαρμένο πλουτισμό
και τη λαθροβίωση από την εκμετάλλευση της κοινωνίας, και κυρίως της ελληνικής
περιφέρειας την οποία αντιμετωπίζει ως αποικία.
Αυτό το
κατεστημένο έβγαλε δεκάδες δισεκατομμύρια εκτός της χώρας την περίοδο της
κρίσης.
Το ίδιο
κατεστημένο καθώς μυρίστηκε μίζα από το ενδεχόμενο ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων, άρχισε διά των αντιπροσώπων
του να προτείνει φαραωνικούς εξοπλισμούς. Σε βαθμό που να
Από άποψη
νοοτροπίας, αν δει κανείς και την κομματική συστοίχιση και χθες, αλλά και
σήμερα, η χώρα δεν έχει μέλλον. Ο καθείς και το βόλεμά του κάτω από
την κομματική ομπρέλα. Ως κοινωνία με διαχρονικά χαρακτηριστικά
συμπεριφερθήκαμε ανάλογα και το 1920 όταν διακυβευόταν
ιστορία 3.000 χρόνων. Σήμερα δεν θα το κάνουμε;
Αλλά έστω και
με τις σημερινές ιδιαιτερότητές μας ως κοινωνίας, η λύση για να συνεχίσουμε να
υπάρχουμε είναι ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις
και πολιτικό θάρρος και αποφασιστικότητα για τη χρησιμοποίησή τους αν χρειαστεί.
Παράλληλα με μια ικανότατη διπλωματία και έναν μηχανισμό διεθνούς προβολής της
πολιτικής της χώρας. Δηλώσεις του είδους «δεν θα κάνουμε
πόλεμο ό,τι και να συμβεί», μόνο αφελείς πολιτικούς μπορεί να χαρακτηρίζουν.
Πόλεμο δεν θέλουμε.
Αλλά για να τον αποφύγουμε δεν πρέπει να τον εξορκίζουμε και θα πρέπει να
προβάλλουμε ισχυρή αποτροπή και άμυνα.
Εν κατακλείδι,
ένα μήνυμα αποφασιστικότητας στην Τουρκία πρέπει να δοθεί. Το λένε και
στρατιωτικοί και διπλωμάτες.
Διαφορετικά, καλώς ήλθαμε στη Νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Μερικοί επιτήδειοι μπορεί να αρχίσουν να εκπαιδεύονται στο ρόλο των
νεοφαναριωτών.
Διακόσια χρόνια μετά την
Ελληνική Επανάσταση.
