Πρίν από καιρό, έβαζα κάθε μέρα ένα
τραγούδι που επέλεγα, ξεκινώντας από ξένα τραγούδια της ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ
’60. Ακολούθησαν ελληνικά της ίδιας περιόδου.
Τώρα, εγκαινιάζω την δημοσίευση από την συλλογή μου καθημερινά, ρεμπέτικα τραγούδια στις
παλαιότερες εκτελέσεις που βρίσκω, τραγούδια που πολύ πιθανό να μην γνωρίζουν
και οι λάτρεις του είδους. Ελπίζω να σας αρέσουν.
Σήμερα έχουμε το «Αφ’ ότου εγεννήθηκα»
1940, Μάρκος Βαμβακάρης
«δεχόμαστε
και παραγγελιές!»
Αφότου εγεννήθηκα, φωτιά με
τριγυρίζει
αν μ' έκαιγε θα γλίτωνα, μ'
αυτή με βασανίζει
αν μ' έκαιγε θα γλίτωνα, μ'
αυτή με βασανίζει
αφότου εγεννήθηκα, φωτιά με
τριγυρίζει
στον κόσμο αυτόν με βάσανα περνάω
ο καημένος
μα και σ' αυτόν τον έρωτα
εβγήκα γελασμένος
μα και σ' αυτόν τον έρωτα
εβγήκα γελασμένος
στον κόσμο αυτόν με βάσανα
περνάω ο καημένος
αγάπησα και νόμιζα πως θα
'βρω τη χαρά μου
μα 'μένα εμεγάλωσε ο πόνος
στην καρδιά μου
μα 'μένα εμεγάλωσε ο πόνος
στην καρδιά μου
αγάπησα και νόμιζα πως θα
'βρω τη χαρά μου
γι' αυτό το ρίχνω στο κρασί
για να ξεχνώ λιγάκι
αυτή που μου 'δινε φιλιά μα
ήτανε φαρμάκι
αυτή που μου 'δινε φιλιά μα
ήτανε φαρμάκι
γι' αυτό το ρίχνω στο κρασί
για να ξεχνώ λιγάκι
