Μέρες ανάμεσα σε ένα λικέρ και… πεινασμένους κροκόδειλους

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://makthes.gr

Μπλιάτκας Κώστας

    Στις 28 Μαΐου 1908 γεννήθηκε στο Λονδίνο ο Ίαν Λάνκαστερ Φλέμινγκ, ο “πατέρας” του Τζέιμς Μποντ, παιδί μεγαλοαστικής οικογένειας με τίτλους ευγενείας και μεγάλη περιουσία.Οι φίλοι του παλιού σινεμά τον θυμήθηκαν καθώς η εβδομάδα που πέρασε σφραγίστηκε και από το θάνατο, στα 89 χρόνια του πια, ενός από τους πιο εμβληματικούς ηθοποιούς που είχαν τη χαρά να παίξουν το ρόλο του “πράκτορα 007”: Του Ρότζερ Μουρ.Σαν χθες θυμάμαι την ταινία του 1973 “Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν” (Live and Let Die), της οποίας η δημοφιλέστερη σκηνή είναι χωρίς άλλο εκείνη όπου ο Ρότζερ Μουρ ως Μποντ καταφέρνει να γλιτώσει από τους κροκόδειλους που τον περικύκλωσαν, τρέχοντας πάνω στις πλάτες τους…

    Μπήκα στο You Tube με τη σιγουριά ότι θα βρω αυτήν τη σκηνή σαν μνημόσυνο στον Ρότζερ της νεότητας. Και δεν έπεσα έξω: Πληκτρολόγησα “the scene where Bond runs on the crocodile’s back”… Συγκίνηση. Στην ταινία ακούγονταν το ομώνυμο τραγούδι του Πολ Μακάρτνεϊ. Ήταν στου “Φαργκάνη”; (Ξέρετε οι παλιοί, εκεί χωμένο σε μία μικρή πλατεία, στη γωνία Ιασωνίδου με Εγνατία, περιοχή Καμάρας). Ήταν τον Έσπερο; Στο θρυλικό “Έσπερο” της φοιτητικής μας μποεμίας, στην τότε Πρίγκιπος Νικολάου (σήμερα Σβώλου), που έκλεισε κι αυτός δίνοντας τη θέση του σε… πάρκιγκ, νομίζω με το ίδιο όνομα. Δεν μπορώ ακριβώς να θυμηθώ πού είδα τον Roger Moore ως 007 στον πρώτο από τους εφτά Μποντ που έπαιξε.

    Τι να πρωτοθυμηθείς; Μέρες ανάμεσα σε ένα λικέρ και… πεινασμένους κροκόδειλους.
Είχαμε μάθει απέξω τις “ατάκες” του Μποντ. Shaken, not stirred… Κούνησέ το, αλλά μην το ανακατεύεις…Η επιθυμία εκείνη του Μποντ για ένα κατάλληλα παρασκευασμένο μαρτίνι ανήκει πια στις γοητευτικές λεπτομέρειες του μύθου του σινεμά.

    Γιατί όμως ο κατάσκοπος είχε ορισμένες, πολύ συγκεκριμένες, προτιμήσεις;Το ερώτημα άντεξε στο σκοτάδι επί πολλά χρόνια. Τελικά όμως αποκαλύφθηκε το μυστικό: Ο δημιουργός του 007, Ίαν Φλέμινγκ, έφτιαχνε σιγά σιγά την προσωπικότητα του Μποντ, όπως και τα γούστα και τα ενδιαφέροντά του, δανείζοντας σε πολλές περιπτώσεις τα δικά του! Στα αρχεία -σημειωματάρια, ιδιόχειρα κείμενα του συγγραφέα κ.ά. που βρέθηκαν στα χέρια του εκδότη του Φλέμινγκ- υπάρχουν πολλές και συναρπαστικές πτυχές ενός “χαρακτήρα” που ενσάρκωσαν μεταξύ άλλων ο Σον Κόνερι, ο Ρότζερ Μουρ, ο Τίμοθι Ντάλτον, ο Πιρς Μπρόσναν και ο Ντάνιελ Κρεγκ.Έτσι λοιπόν μαθαίνουμε ότι ο Μποντ είχε αδυναμία στα ισχυρά οινοπνευματώδη αλλά όχι στα λικέρ ή στα κρασιά. Ποτέ δεν έπινε το μεσημέρι, ούτε μετά το φαγητό. Και το κυριότερο: Ένας Μποντ, όσο κι αν του αρέσει το τζιν και το μαρτίνι, ποτέ δεν επιτρέπεται να μεθύσει…Ο ίδιος ο Φλέμινγκ λάτρευε το τζιν και το βερμούτ. Στον Τζέιμς Μποντ “δάνεισε” την αγάπη του και για εξωτικά ποτά, σαν κι αυτά που έπινε στην Τζαμάικα, όπου κατέφευγε συχνά στη δεκαετία του ’50, για να γλιτώσει από το βρετανικό χειμώνα και να γράψει τα βιβλία του.Όλα αυτά θα ήταν επουσιώδη βεβαίως αν στα 1960 δεν βρισκόταν ο κατάλληλος ηθοποιός που είχε την κομψότητα και τη λεπτή υπεροψία του ήρωα του Φλέμινγκ: Ο Σον Κόνερι.

    Πράγματι, η ιστορία λέει ότι για το ρόλο του Τζέιμς Μποντ είχαν προταθεί από τους παραγωγούς ο Τζέιμς Στιούαρτ και ο Κάρι Γκραντ, ενώ και ο ίδιος ο Φλέμινγκ είχε εισηγηθεί τον Ρότζερ Μουρ ή τον Ντέιβιντ Νίβεν.Απρόσμενα -ή σοφά- ο Κόνερι έδειξε στην αρχή ανόρεχτος για το ρόλο και αρνήθηκε κάθε συζήτηση στο να τεθεί “υπό κρίσιν” και να κάνει δοκιμαστικό. Αποτέλεσμα: Έγινε Μποντ, ανέβασε τα μπάτζετ και κέρδισε μία αξιοζήλευτη καριέρα!Το ωραίο είναι πως στο “James Bond International Fun Club” έβρισκες πλήθη αφοσιωμένων οπαδών του Σον Κόνερι -κυρίως- αλλά και του Ρότζερ Μουρ και του Πιρς Μπρόσναν, που πίνουν τα λικέρ του 007 και συλλέγουν αφίσες, μοντέλα αυτοκινήτων, βιβλία και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου σχετικά με τον ήρωα του Ίαν Φλέμινγκ. Απ’ ό,τι γνωρίζουμε πάντως ουδείς χρησιμοποίησε ακόμα πεινασμένους κροκόδειλους ως “σκαλοπάτια”, για να διασχίσει μία λίμνη. Μερικές απολαύσεις είναι μόνο του Μποντ. Του Τζέιμς Μποντ.

    Σύμφωνα με την Μπριτ Έκλαντ, ένα από τα “Bond Girls” που έπαιξε δίπλα στον Μουρ στην ταινία “The Man with the Golden Gun”, ο Ρότζερ Μουρ ήταν ο καλύτερος Μποντ, διότι ήταν πιο κοντά στο “σοφιστικέ” προφίλ που φαντάστηκε ο Φλέμινγκ για τον 007.
    Μία άλλη αξέχαστη σκηνή, που δεν τη θυμάμαι στο σινεμά, αλλά από την τηλεόραση ήταν με τον Σον Κόνερι, κρυμμένο πίσω από θάμνους, να παρακολουθεί την εκτυφλωτική Ούρσουλα Άντρες να βγαίνει από τη θάλασσα, φορώντας το θρυλικό εκείνο λευκό μπικίνι. Από το “Dr No” (1962), βέβαια, την πρώτη ταινία που έφερε τον Τζέιμς Μποντ στον κινηματογράφο. Στα γυρίσματα ήταν παρών και ο Ίαν Φλέμινγκ. Εκείνη η εξωτική παραλία όπου γυρίστηκε η σκηνή ήταν κοντά στο σπίτι του. Στη διάρκεια των τελευταίων 18 χρόνων της ζωής του, ο Φλέμινγκ συνήθιζε να περνά δύο μήνες το χρόνο σε μια παραθαλάσσια κατοικία, το “Goldeneye”, στις βόρειες ακτές της Τζαμάικας. Εκεί εμπνεύστηκε τον Μποντ και εκεί έγραψε όλα τα βιβλία του. Ο Ίαν Φλέμινγκ πρόλαβε μόλις δύο από τις νουβέλες του να γίνονται ταινία: “Dr No” και “From Russia With Love”. Πέθανε σε ηλικία μόλις 56 ετών από καρδιακό το 1964, την ημέρα που ο γιος του Κάσπαρ έκλεινε τα δώδεκα χρόνια του. Κακός οιωνός. Ο Κάσπαρ αυτοκτόνησε τον Οκτώβριο του 1975, στα 23 του μόλις…