«Ο Ερντογάν ζήτησε από τον Τσίπρα την αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού από τα νησιά του Αιγαίου!»

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

https://vimasaronikou.wordpress.com

 Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής
Πηγή «Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!»
    Μία αναίτια συνάντηση του Τσίπρα με τον Ερντογάν οδηγεί σε δραματικές εξελίξεις στο Αιγαίο, στα ελληνοτουρκικά και το δικαίωμα της Ελλάδας στην υπεράσπιση ελληνικού εδάφους…

    Μια ώρα και δέκα λεπτά «κόστισε» στον πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξη Τσίπρα, η συνάντησή του με τον τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατά την οποία συζητήθηκαν σύμφωνα με τα όσα ανακοινώθηκαν, η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, το μεταναστευτικό, το θέμα της βίζας των Τούρκων πολιτών που επισκέπτονται χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, την Θράκη(;;;!!!) και το γνωστό θέμα των οκτώ τούρκων στρατιωτικών, ενώ δευτερόλεπτα μάλλον χρειάστηκαν για να ζητήσει ο Ερντογάν την «πλήρη υλοποίηση της συνθήκης της Λοζάνης»…

    Από ελληνικής πλευράς στη συγκεκριμένη συνάντηση συμμετείχαν ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Νίκος Παππάς, και ο γ.γ. του Υπουργείου Εξωτερικών για θέματα διεθνούς οικονομικής συνεργασίας Γιώργος Τσίπρας. Από τουρκικής πλευράς στη συνάντηση συμμετείχαν ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου και άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι.

    Αν και ο πραγματικός χρόνος (επειδή υπήρχε εκατέρωθεν μετάφραση της «συζήτησης») της ελληνοτουρκικής συνάντησης ήταν λιγότερο από 35 λεπτά, η συνάντηση έγινε στο περιθώριο του Belt and Road Forum for International Cooperation που διοργανώνει η κινεζική κυβέρνηση, στο ξενοδοχείο “Four Seasons” και αποτέλεσε το πρώτο βήμα μιας νέας «εθνικής πολιτικής», όπως την βλέπει ο Αλέξης Τσίπρας»! Μιας «εθνικής πολιτικής» που ξεκινά σε έδαφος τρίτης χώρας και που δημιουργεί ένα πλήθος ερωτημάτων, παράλληλα όμως και ένα πλήθος αναδυόμενων εθνικών κινδύνων. Κι αυτό, επειδή είναι δεδομένο πως η ικανότητα διαχείρισης «ευαίσθητων θεμάτων» από την πλευρά του κ. Τσίπρα κινείται «επιτυχώς» μόνο σε κομματικά πλαίσια, δηλαδή μεταξύ της κοινοβουλευτικής του ομάδας και της κυβέρνησής του, ενώ στο «πεδίο» των εθνικών θεμάτων, η διαχείριση της σημερινής κυβέρνησης χαρακτηρίζεται από «επικίνδυνη» έως «καταστροφική»…

    Γιατί, όμως, η ελληνική κυβέρνηση συναντήθηκε με τον Ταγίπ Ερντογάν στο Πεκίνο; Τι ήταν εκείνο το γεγονός ή ο (ξένος;) «παράγοντας» που «εκβίασε» αυτή τη συνάντηση; Γιατί ο κ. Τσίπρας δέχθηκε να συναντηθεί με τον Ερντογάν, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως θα υπάρξει μια αναίτια και παράλογη «κατάθεση προτάσεων – απαιτήσεων» της τουρκικής πλευράς προς την Ελλάδα, «προσφέροντας» ουσιαστικά ουσιώδη «όπλα» στην διαχείριση της τουρκικής εσωτερικής πολιτικής, η οποία εντείνει τον τουρκικό εθνικισμό έναντι όλων των γειτονικών με την Τουρκία χωρών και ιδιαίτερα κατά της Ελλάδας;

    Όταν γίνονται συναντήσεις τέτοιου επιπέδου, υπάρχει μια κοινά αποδεκτή ατζέντα στη βάση της οποίας συζητούν οι δύο (κάποιες φορές και περισσότερες) πλευρές. Φυσιολογικά, λοιπόν, διερωτόμαστε:
       α. Ποια η σκοπιμότητα δημιουργίας αυτής της ατζέντας που πρότεινε η ελληνική πλευρά…;
       β. Ποια θέματα έθεσε η ελληνική πλευρά και ποια η Τουρκία;
       γ. Τι απαντήσεις έδωσε ο κ. Ερντογάν σε θέματα που του έθεσε ο κ. Τσίπρας;

    Γιατί ο κ. Τσίπρας μίλησε για την Θράκη; Ποιοι λόγοι (ή σκοπιμότητες) επέτρεψαν τη συζήτηση για την Θράκη; Τι ακριβώς του έθεσε ο κ. Ερντογάν για την Θράκη, ο οποίος «αναγνωρίζει» τους μουσουλμάνους της Θράκης ως Τούρκους, παραβιάζοντας τη συνθήκη της Λοζάνης, αλλά και δημιουργώντας εντάσεις με την Ελλάδα; Μήπως η Θράκη αποτελεί για τον κ. Τσίπρα «ψηφοδόχο» από την οποία έχει τη δυνατότητα να «εισπράξει» εκλογικά οφέλη μέσω μιας προσυμφωνημένης win-win πολιτικής με τον κ. Ερντογάν;   Διερωτόμαστε εάν ο κ. Τσίπρας έθεσε θέμα λειτουργίας του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, το οποίο λειτουργεί ως «στρατηγείο» επιχειρήσεων (ψυχολογικών και όχι μόνο) εντός του ελληνικού εδάφους, και σχεδόν πάντα κατά παράβαση των κανόνων λειτουργίας διπλωματικών αρχών…;

    Γιατί ο κ. Τσίπρας μίλησε για την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, η οποία αντιμετωπίζεται λίαν αρνητικά από όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά κράτη, πλην της Γερμανίας; Μήπως ο κ. Τσίπρας παίζει τον «λαγό» της κυρίας Μέρκελ, η οποία επιθυμεί να αλλάξει (να επιβάλει) ή και να δημιουργήσει ρήγμα στις αποφάσεις των ευρωπαίων για την σχέση της Ευρώπης με την Τουρκία;

    Γιατί ο κ. Τσίπρας ανέχθηκε την από την τουρκική πλευρά κατάθεση αίτησης επιστροφής των οκτώ τούρκων στρατιωτικών, από τη στιγμή που η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει ήδη αποφασίσει την μη επιστροφή τους; Ή, μήπως, αυτή η επιλογή ήταν «επίδειξη δύναμης» του Αλέξη Τσίπρα, προς το εσωτερικό της Ελλάδας;
    Γιατί δεν τέθηκε θέμα επιστροφής των δύο τούρκων κομάντος, ή άλλων μεμονωμένων περιπτώσεων τούρκων που ζήτησαν άσυλο στην Ελλάδα; Να υποθέσουμε πως όλοι αυτοί συνεχίζουν να παραμένουν στην Ελλάδα ή, μήπως, έχουν επιστραφεί σιωπηλά στην Τουρκία, κατά παράβαση της Δικαιοσύνης που προέταξε στον κ. Ερντογάν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, ξεχνώντας να του υπενθυμίσει πως θα έπρεπε η Τουρκία να απευθυνθεί πρώτα από όλους στην κ. Μέρκελ, αφού περισσότεροι από 300 τούρκοι στρατιωτικοί έχουν πάρει άσυλο στην Γερμανία…!

    Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας συζήτησε για το «μεταναστευτικό» – προσφυγικό, αλλά και το θέμα της βίζας των Τούρκων πολιτών που επισκέπτονται χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη στιγμή που τα συγκεκριμένα θέματα συζητούνται μεταξύ των Βρυξελλών και της Άγκυρας;
    Ήθελε, άραγε, ο κ. Τσίπρας, να προχωρήσει σε μια κίνηση «ένδειξης καλής φιλίας» προς τον απαιτητικό Ταγίπ Ερντογάν, ή θέλησε να συζητήσει το θέμα του εγκλωβισμού της Ελλάδας από την Ευρώπη, η οποία αναγνωρίζοντας τους πολυπληθείς κινδύνους του «μεταναστευτικού» έχει «σφραγίσει» τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας, ουσιαστικά έχει θέσει την Ελλάδα εκτός γεωγραφικών ορίων της Ευρώπης και την έχει εγκαταλείψει στις ό,ποιες διαθέσεις του τούρκου «σουλτάνου», ο οποίος συχνά αρέσκεται να αναφέρεται σε «αύξηση του αριθμού των μεταναστών από την Τουρκία προς την Ευρώπη» (δηλαδή προς την Ελλάδα…) απειλώντας –εμμέσως πλην σαφώς- την Ευρώπη και, κυρίως, την Ελλάδα, με αλλοίωση των δημογραφικών στοιχείων, αλλά και με πιθανή είσοδο εξτρεμιστικών ισλαμιστικών ομάδων;
    Να θεωρήσουμε πως η συζήτηση του κ. Τσίπρα σχετικά με το «μεταναστευτικό» αφορά σιωπηλή και έμμεση αναγνώριση της ευρωπαϊκής εγκατάλειψης (μετά τα τσιτάτα του Αυγούστου 2015, στα οποία ο κ. Καμμένος διεμήνυε προς όλες τις κατευθύνσεις πως «το προσφυγικό είναι πρόβλημα της Ευρώπης και όχι της Ελλάδας», μέχρις ότου Αλβανία, Σκόπια και Βουλγαρία, «σφράγισαν» τα νότια σύνορά τους με εντολή των Βρυξελλών) και ταυτόχρονη κυβερνητική σιωπηλή και έμμεση αναγνώριση – αποδοχή πως η Ελλάδα βρίσκεται στο έλεος των τουρκικών διαθέσεων περί της διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών;

    Και στο σημείο που σταματούν τα δύσκολα ερωτήματα, ήρθε και η δήλωση – ανακοίνωση (ή απαίτηση;) του τούρκου προέδρου, Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος ζήτησε την «πλήρη υλοποίηση της συνθήκης της Λοζάνης», μετατρέποντας τη συνάντηση σε εφιάλτη. Μια δήλωση του τούρκου προέδρου, η οποία βρίσκεται σε πλήρη αντιδιαστολή με τα όσα μέχρι σήμερα δήλωνε ο κ. Ερντογάν, ο οποίος θεωρούσε τη συνθήκη της Λοζάνης αρνητική για την Τουρκία και «προδότες» όσους τούρκους την υπέγραψαν…
    Χωρίς να γνωρίζουμε εάν η συγκεκριμένη δήλωση του τούρκου προέδρου ήταν εντός της προσυμφωνημένης ατζέντας της συνάντησης των δύο πλευρών (θέλουμε να ελπίζουμε πως «αιφνιδίασε» την ελληνική αντιπροσωπεία παραβιάζοντας την ατζέντα που του κατέθεσε η ελληνική πλευρά), πρέπει να τονίσουμε πως η συγκεκριμένη δήλωση – αίτηση – απαίτηση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως και κακόγουστο «ανέκδοτο», αφού τέθηκε από την πλευρά της Τουρκίας, δηλαδή μιας εκ των συμβαλλομένων χωρών της συνθήκης της Λοζάνης, η οποία όμως παραβίασε στο σύνολό της την συγκεκριμένη συνθήκη, καθιστώντας την αυτομάτως πλήρως αναξιόπιστη ως χώρα, η οποία δεν σέβεται τις αναγνωρισμένες από την ίδια διεθνείς της υποχρεώσεις, πόσο δε μάλλον τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις διακρατικές της σχέσεις με την Ελλάδα…! Παραδόξως, αυτήν ακριβώς την δήλωση του Ερντογάν, κάποια ελληνικά ΜΜΕ την χαρακτήρισαν ως «δήλωση αίνιγμα»!!!

    Τι ζήτησε, όμως, πραγματικά, ο τούρκος «σουλτάνος», από τον Αλέξη Τσίπρα μέσω της συγκεκριμένης του δήλωσης για τη συνθήκη της Λοζάνης;
         Ουσιαστικά ζήτησε (ή απαίτησε;) την αποστρατικοποίηση όλων των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.

         Ζήτησε την πλήρη κατάρρευση της άμυνας της Ελλάδας, προκειμένου να ικανοποιήσει τους ό,ποιους μελλοντικούς του πολιτικούς, γεωπολιτικούς και γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς.

         Ζήτησε – απαίτησε την τουρκική συγκυριαρχία επί του Αιγαίου και την ελληνικότητα των νησιών ελέω της τουρκικής βούλησης…!

    Και όμως, οι θέσεις αυτές της Τουρκίας δεν εμφανίστηκαν σήμερα. Εντελώς αυθαίρετα, η Τουρκία καταγγέλει την Ελλάδα ότι παραβιάζει τις Συνθήκες, για το καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου βάσει της απόφασης των «Έξι Δυνάμεων του 1914» και της Συνθήκης της Λοζάνης του 1923, με το παράρτημα της Συνθήκης που σχετίζεται με το καθεστώς των Στενών, καθώς και με την Συνθήκη των Παρισίων του 1947. Η Άγκυρα θεωρεί ότι πρέπει να είναι αποστρατικοποιημένα και στην περιοχή εφαρμογής της συνθήκης της Λοζάνης να μην διεξάγονται στρατιωτικές δραστηριότητες.
Φυσικά αυτό δεν ισχύει καθώς τα νησιά βάση της Χάρτας των Θεμελιωδών δικαιωμάτων του ΟΗΕ έχουν το δικαίωμα στην Αυτοάμυνα, όμως, δυστυχώς, ποτέ μέχρι σήμερα δεν υπήρξε ικανοποιητική απάντηση προς τον τουρκικό παραλογισμό – αναθεωρητισμό!

    Δεν γνωρίζουμε (δεν ανακοινώθηκε μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές) την ελληνική απάντηση στον παραλογισμό του «σουλτάνου». Γνωρίζουμε, όμως πως σε μια τέτοια απαίτηση η απάντηση οφείλει να μην είναι απλά αρνητική, αλλά να επεκταθεί σε επίπεδο casus belli (αιτία πολέμου) εάν η Τουρκία επαναφέρει οποτεδήποτε μια τέτοια απαίτηση. Σε πολιτικό – διακρατικό επίπεδο, οποιαδήποτε άλλη επίσημη ενέργεια από την ελληνική πλευρά καθιστά σιωπηλή αποδοχή τουρκικής ισχύος και ταυτόχρονη αποδοχή ελληνοτουρκικής συγκυριαρχίας επί του Αιγαίου.
    Ακόμη και αν (αύριο) ανακοινωθεί η δημιουργία ελληνικής στρατοχωροφυλακής (κατά τα πρότυπα της τουρκικής στρατοχωροφυλακής στην ανατολική Τουρκία που ιδρύθηκε για να αντιμετωπίσει τους Κούρδους του ΡΚΚ) στα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου, αποτελεί ατιμώρητη αποδοχή όλων των τουρκικών παραβιάσεων επί της Συνθήκης της Λοζάνης, ενώ επιπλέον αποτελεί και έμμεση αποδοχή αναγνώρισης δικαίου στην τουρκική πλευρά, δηλαδή αυτόματη μείωση της ελληνικής κυριαρχίας επί των συγκεκριμένων νησιών, αφού η απομάκρυνση του ελληνικού στρατού από αυτά αποτελεί ομολογία άρνησης υπεράσπισής τους σε οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια από την πλευρά της Τουρκίας.

    Τέλος, επειδή γνωρίζουμε πως σε τέτοιου είδους επαφές – συναντήσεις – συζητήσεις, υπάρχουν καταγεγραμμένα πρακτικά (μόνο ο Γιώργος Α. Παπανδρέου δεν ήθελε και δεν εφάρμοζε εκ μέρους του την τήρηση πρακτικών στις συναντήσεις που έκανε ως πρωθυπουργός), γιατί αυτά τα πρακτικά δεν δημοσιεύθηκαν άμεσα, ώστε να γνωρίζουν οι Έλληνες πολίτες τι συζητάει ο κ. Τσίπρας με τον τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν;

    Μετά από όλα αυτά, μπορεί, άραγε, η ελληνική κυβέρνηση μέσω του υπουργείου Εξωτερικών ή του μεγάρου Μαξίμου και του γραφείου του ίδιου του πρωθυπουργού, να ανακοινώσει τα οφέλη ή και τις ζημίες που προέκυψαν για την Ελλάδα μέσα από τη συγκεκριμένη διακρατική -ανώτατου επιπέδου- συνάντηση;

    Και αν, ο Αλέξης, ο Πάνος, το «παρεάκι» και τα άλλα παιδιά που «πορεύονται» μαζί με τον πρόεδρο του δεκαπενταμελούς, δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τα αυτονόητα ή δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν τους εθνικούς κινδύνους και να τους αποφύγουν, μπορούν τουλάχιστον να απαντήσουν στο πλέον καίριο ερώτημα; «Για ποιόν λόγο κυβερνάτε την Ελλάδα, όταν δεν είστε σε θέση να την υπερασπίσετε όπως με απόλυτη σαφήνεια το Ελληνικό Σύνταγμα επιτάσσει;»

ΥΓ: Ελπίζουμε πως η σιωπή από την πλευρά των ελληνικών ΜΜΕ, που ακολούθησε μετά την συγκεκριμένη δήλωση του τούρκου «σουλτάνου», αφορά σε περισυλλογή για την σύνταξη κατάλληλων τοποθετήσεων και όχι σε αναμονή «γραμμής» από την πλευρά του Μαξίμου ως προς την «διαχείριση» της σε ανώτατο επίπεδο τουρκικής πρόκλησης. Ελπίζουμε πως δεν θα μάθουμε από ξένα ΜΜΕ ή με «πολύ σκληρό τρόπο» το τι πραγματικά κόστισε στην Ελλάδα αυτή η τελευταία συνάντηση Τσίπρα – Ερντογάν…
ΥΓ2: Συνάντηση των πρωθυπουργών της Ελλάδας και της Τουρκίας, Αλέξη Τσίπρα και Μπιναλί Γιλντιρίμ, θα πραγματοποιηθεί τον ερχόμενο Οκτώβριο στη Θεσσαλονίκη, όπως συμφωνήθηκε στη συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο Πεκίνο. Στο πλαίσιο της προετοιμασίας θα προηγηθούν συναντήσεις των υπουργών Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά και Μεβλούτ Τσαβούσογλου και άλλων συναρμόδιων υπουργών των δύο χωρών.
ΥΓ3: Σχεδόν 12 ώρες μετά τις προκλητικές δηλώσεις του Ερντογάν για τη συνθήκη της Λοζάνης, δεν έχει υπάρξει καμία επίσημη (ή έστω και ανεπίσημη) δήλωση του κυβερνητικού εταίρου, υπουργού Εθνικής Άμυνας, Πάνου Καμμένου… Να υποθέσουμε πως ο υπουργός δεν θέλει να ενημερώσει τους έλληνες πολίτες (έστω και τους ψηφοφόρους του) για τις προσωπικές του θέσεις απέναντι στο «διάταγμα του σουλτάνου» ή να υποθέσουμε πως προσπαθεί να «ξεχαστεί το θέμα», χωρίς να αναγκαστεί ο ίδιος σε «κυβιστήσεις»;

Σημείωση: Ευχόμαστε να διαψευσθεί η πρόβλεψή μας πως η κυβέρνηση Τσίπρα θα ανατραπεί κάτω από την συμφορά νέας εθνικής καταστροφικής προδοσίας, τελειώνοντας οριστικά την «μεταπολίτευση». (Ν. Καραβαζάκης)