«Από αριστερή οικογένεια»…

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://www.makthes.gr

του Γιώργου Σκαμπαρδώνη
    Ο γραμματέας-νεολαίος του ΣΥΡΙΖΑ διόρισε όλο το σόι του, με τη δικαιολογία ότι κατάγεται από αριστερή οικογένεια και ο παππούς του ήταν, λέει, αντάρτης και μάλιστα δικαστής, από εκείνους των λαϊκών δικαστηρίων που συχνά εκτελούσαν κόσμο χωρίς καμία ουσιώδη νομική διαδικασία. Άρα εγώ, που ο πατέρας μου ήταν κομμουνιστής, η μάνα μου βασιλόφρων και ο παππούς μου βενιζελικός-κεντρώος, δικαιούμουν να διοριστώ σε οποιαδήποτε κυβέρνηση είχε βγει στο παρελθόν, αφού από άποψη συγγενική-παρελθόντος είχα καλυμμένη όλη την γκάμα. Πώς και δεν το εκμεταλλεύτηκα, πώς δεν σκέφτηκα, όπως ο Συριζαίος, ότι υπάρχει ανάστροφη οικογενειακή ευθύνη, άρα, αν ένας μπατζανάκης μου της μιας ή της άλλης πλευράς έσφαζε αντίπαλους Έλληνες στον εμφύλιο, όχι μόνο δεν έπρεπε να τιμωρηθεί, αλλά το σόι του ολάκερο να έχει εξασφαλισμένες θέσεις στο δημόσιο για τις επόμενες πέντε γενιές;

    Η μετεμφυλιακή και μεταπολιτευτική στρέβλωση της Ιστορίας από τη μία πλευρά και η υπερμυθοποίηση των καπεταναραίων από την άλλη δημιούργησαν νεολαίους με τέτοια μυαλά. Όμως ακόμη και σοβαροί άνθρωποι που τα τελευταία χρόνια πάνε να κάνουνε λίγη κριτική την ίδια ώρα σπεύδουν να απολογηθούν, δηλώνοντας ότι δεν πρέπει να τους παρεξηγήσουμε, εφόσον κατάγονται “από αριστερή οικογένεια”. Τι θα πει αυτό ποτέ δεν το κατάλαβα. Αναφέροντας κάτι τέτοιο είναι σαν να επικροτούν το μετεμφυλιακό κράτος, το οποίο σε τσουβάλιαζε, επειδή κάποιος ξάδερφός σου από αφέλεια συνήθως ή από συγκυρία πήγε στο ΕΑΜ ή στον ΕΛΑΣ, άρα έπρεπε να την πληρώνει εσαεί όλη η φαμίλια. Είναι σαν να λέμε πως εκείνο το κράτος είχε δίκιο. Ή ότι και ο Στάλιν είχε δίκιο που εξαφάνιζε όλη τη φύτρα μιας οικογένειας, αν ο ένας από αυτήν ήταν Τροτσκιστής ή είχε πει κανένα ανέκδοτο κατά του Πατερούλη. Αυτή είναι η λογική, που, αν τη δεις ανάποδα, είναι μιας άλλης, οικτρής μορφής οικογενειοκρατία, πέραν του ότι αφαιρεί οποιαδήποτε τιμιότητα και ανιδιοτέλεια από τον όποιον “αγωνιστή” της μιας ή της άλλης πλευράς, εφόσον η πολιτική στάση εκείνου ορίζει θετικά ή δολοφονικά τη μοίρα των επόμενων της φαμίλιας.

    Πρόκειται για τερατώδη συλλογισμό. Κι όμως κάποιοι συνεχίζουν να διατυπώνουν καμαρώνοντας αυτόν τον ψευδο-ηρωικό κομπασμό: “Είμαι από αριστερή οικογένεια…”. Τι λες, ρε φίλε. Μας ψάρωσες τώρα.

Το ερώτημα είναι πρώτον τι εννοούμε “οικογένεια”, διότι οι περισσότερες είναι και ήταν άστα να πάνε, και δεύτερον τι εννοούμε “αριστερή”, λέξη που, αν το ψάξεις, δεν εννοεί τίποτε, καμιά γνώση του τι σημαίνει μαρξισμός-λενινισμός και τα συναφή παρά τυχαία συνήθως εμπλοκή στη μία παράταξη του εμφυλίου, που καθόλου αριστερή δεν ήταν με την όντως έννοια του όρου, εκτός αν ταυτίζουμε την Αριστερά με τον Ζαχαριαδισμό, τον Βλαντά και τον Γούσια. Τότε εντάξει, συμφωνούμε.

    Ο εξωραϊσμός, η μυθοποίηση και η κατοπινή πασοκική ανεκτικότητα δημιούργησαν αυτές τις ιδιοτελώς αφελείς και φαιδρές θεωρίες. Συνέβαλε φυσικά τα μάλα και η αδιαφορία της Δεξιάς για τη μάχη των ιδεών, που θεώρησε ότι κυβερνάς μόνο με τα λεφτά, αφήνοντας τα μυαλά των ανθρώπων στο έλεος των επιτήδειων. Και ιδού το αποτέλεσμα. Λίγο πολύ όλη η ιστορία των τελευταίων ετών είναι συνέπεια αυτής της σύγχυσης και αυτής της αφαιρετικής στρέβλωσης, που κυριαρχεί ακόμη και σε μία εποχή όπου το μόνο που όντως ισχύει ως σύνθημα είναι το “ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και Λάκης Γαβαλάς”.

    Γι’ αυτό και ο πρόσφατος νεοελληνικός πολιτικός βίος δεν είναι κατά βάσιν παρά ποικιλίες της γραφικότητας. Διότι ο λαϊκισμός παράγει κυρίως γραφικότητα. Κάθε σοβαρή συζήτηση αποκλείεται και επιτρέπονται μόνο η πολεμική, η κοκορομαχία, τα αυθαίρετα κλισέ, ο αταβισμός, ο ανορθολογισμός και το ό,τι θυμάμαι χαίρομαι. Και η άρνηση. Η άρνηση να διαβάσουμε -υπάρχουν ένα σωρό πακτωμένα μυαλά, που αρνούνται, ας πούμε, να διαβάσουνε το βιβλίο των Μαρατζίδη-Καλύβα “Εμφύλια πάθη”. Γιατί; Διότι ξέρουνε ότι θα τους χαλάσει τις προτηγανισμένες θεωρίες περί “αριστερής” ή “δεξιάς” οικογένειας. Ναι, αλλά διάβασέ το απλώς, ρε φίλε. Δεν σου ζητάνε να γίνεις και τρανσέξουαλ.