ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης Αντγος ε.α. Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε.

            Επειδή το μεταναστευτικό πρόβλημα της Ελλάδος, προ πολλού έχει περάσει τα όρια αντοχής της, σοβαρά ανησυχεί πλέον όλο τον Ελληνικό Λαό. Αφορμή για το κείμενο αυτό και τις προτάσεις απετέλεσε μια επίσκεψη Ελλήνων τουριστών στην νήσο Ψέριμο. Κουβέντα με τον καπετάν Αντώνη Βεζυρόπουλο, ήρωα του νησιού, συγκρατείστε το όνομά του, κάποια μέρα θα γίνει άγαλμα και θα μπει στα σχολικά βιβλία και τον παπα-Μανώλη τον θρύλο του νησιού, που πήγαινε για το βιβλίο Γκίνες, ένα μικροκαμωμένο παπαδάκι και δεινό της θάλασσας. Αυτοί οι άνθρωποι στα ακριτικά νησιά μας είναι από άλλη στόφα, δεν εξηγείται αλλιώς ο αγώνας τους με τη θάλασσα, η αγάπη για το νησί τους και προ παντός η ανθρωπιά τους.

            Η συζήτηση στο καφενείο της κυρα-Κατερίνας, έφθασε στην σημερινή τραγική κατάσταση με τους μετανάστες, το τεράστιο αυτό πρόβλημα για τους Έλληνες, ιδίως των νήσων, και γι’ αυτούς τους ίδιους τους δυστυχείς, που από ανάγκη μεταναστεύουν.

            Τότε, ένα κρυφό δάκρυ κυλάει στο μάγουλο του παπα-Μανώλη. Λέει: Χθες βράδυ βάρεσε πάλι συναγερμός, ναι, λέμε κάτι ακούσαμε για λαθρομεναστάστες. Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, τους λυπάται κανείς. Βγαίνουν στην πίσω μεριά του νησιού, στον Μαραθώνα, νηστικοί, εξαθλιωμένοι. Μπορείς να τους αφήσεις να πεθάνουν; Δεν μπορείς. Όλη την νύκτα τρέχαμε να τους περιθάλψουμε, να τους ταΐσουμε και να τους προσφέρουμε έστω μια στοιχειώδη φιλοξενία.

            Με τον παπα-Μανώλη χωρίσαμε στις Μυρτιές της Καλύμνου. Καθώς απομακρύνονταν ο άγνωστος αυτός ήρωας-ανθρωπιστής, η ψυχή μας έβγαλε από τα βάθη της, μια απέλπιδα κραυγή: που είναι το άθλιο κομματικό Αθηναϊκό Ελληνικό Κράτος;

            Από τα μέχρι σήμερα γνωστά στοιχεία περί μεταναστευτικής πολιτικής της χώρας μας, τίποτε το σοβαρό δεν υπάρχει που να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των μεταναστών, στο σύνολό του. Αυτή την στιγμή το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι όλοι οι μετανάστες μεταφέρονται στην χαβούζα που λέγεται πάλαι ποτέ Αθήναι. Ηκούσθη δε σ’ ερώτηση δημοσιογράφου, προς υπεύθυνο Κυβερνητικό όργανο, ότι οι μετανάστες μένουν στα παγκάκια των κήπων της Αθήνας και στο γρασίδι αυτών, απήντησε: «Δεν μένουν εκεί απλά λιάζονται…». Τι μακαριώτης και τι αθλιότης των υπευθύνων της Χώρας μας, για το σοβαρό αυτό θέμα;

            Πληροφορούμεθα ότι, προωθείται νομοσχέδιο για την ιθαγένεια των λαθρομεταναστών, χωρίς να ψηφισθεί στην Βουλή, Νόμος για την μεταναστευτική πολιτική των λαθρομεταναστών που εισέρχονται κατά εκατοντάδες στην Ελλάδα.

            Παρά την κρίσιμη οικονομική κατάσταση που διέρχεται η χώρα μας και την κρίση στις σχέσεις με τους εταίρους, η Κυβέρνηση προωθεί Νομοσχέδιο «Περί Ιθαγένειας των μεταναστών», άστοχο, επικίνδυνο και αδικαιολόγητο για τα Ελληνικά δεδομένα. Επίσης, το κυοφορούμενο νομοσχέδιο σκόπιμα δεν έχει λάβει την δημοσιότητα που θα έπρεπε. Το εν λόγω νομοσχέδιο έρχεται ως φυσική συνέχεια των διεθνιστικών οραμάτων με τα οποία εμφορούνται πολλά στελέχη της αριστερόστροφης διανόησης του Κυβερνώντος κόμματος (Παγκοσμιοποίηση, πολυπολιτισμικότητα, παγκόσμια διακυβέρνηση κ.λπ.). Δυστυχώς! με τον τρόπο αυτόν προωθούν ακουσίως ή ίσως και εκουσίως, τα επεκτατικά σχέδια των Υπερδυνάμεων, την παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση κάποιων κύκλων και στην ουσία ταυτόχρονα υπονομεύουν τα ομοιογενή Έθνη-Κράτη, όπως η Ελλάς, που αποτελούν αναχώματα και εμπόδια στην εν λόγω επέκταση.

            Με την εθνική πολιτική των ανοικτών συνόρων, οι μετανάστες πλέον εισέρχονται κατά χιλιάδες. Εάν στο γεγονός αυτό προστεθεί το οξύ δημογραφικό πρόβλημα και οι βλέψεις των γειτόνων κρατών (ιδίως μουσουλμάνων), τίθεται το ερώτημα, εάν θα υπάρχει βιολογική συνέχεια του Ελληνισμού. Μόνο αφελείς ή δόλιοι δεν αντιλαμβάνονται τι σημαίνουν οργανωμένες και μη αφομοιώσιμες μειονότητες εντός του Ελληνικού Εδάφους (όρα Κοσσυφοπέδιο).

            Γίνεται έκκληση από τους σκεπτόμενους Έλληνες, για άλλη μια φορά, προς τους πολιτικούς της πατρίδος μας της διεθνοποιημένης διανόησης, προτού εκστομίσουν ύβρεις περί «ρατσισμού» ή «Εθνοκεντρισμού», ν’ αναλογισθούν πόσο βλάπτουν την χώρα μας, όταν στηρίζουν θέσεις όπως το νόμιμο δικαίωμα του συλλογικού εθνολογικού, γλωσσικού και πολιτισμικού αυτοπροσδιορισμού κάθε διακριτής κοινωνικής ομάδος εντός του Ελληνικού εδάφους. Εκτός εάν η αριστεία του Ελληνικού πολιτισμού είναι αντιδημοκρατική ή ρατσιστική και θα πρέπει σταδιακά να ισοπεδωθεί προκειμένου να έλθει στο ίδιο επίπεδο με άλλους πολιτισμούς.

            Εις ότι δε αφορά τον νόμο, που προωθεί η Κυβέρνηση προς ψήφιση και προτού καταστεί η χώρα μας, τόπος προορισμού των ανά τον πλανήτη κατατρεγμένων, καλόν θα ήτο οι κ.κ. Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, να ρίξουν μια ματιά στον αντίστοιχο νόμο της Ελβετίας, της Γερμανίας, της Ιρλανδίας, της Δανίας κ.λπ. και τότε οι νοήμονες, θα προτιμήσουν να κόψουν τα χέρια τους παρά να τον ψηφίσουν.

            Λίγα λόγια περί ιθαγένειας: Αυτός που κατέχει την Ελληνική Ιθαγένεια σημαίνει αυτόβουλη και αυτονόητη υπηρεσία και συνεισφορά, στην εθνική και κοινωνική συνοχή της Ελλάδος, την Δημοκρατία, την γλώσσα, τον Πολιτισμό, τα ήθη και έθιμα, την Ιστορία, τα εθνικά όνειρα και την αγάπη προς την Πατρίδα. Εάν αυτό δεν συμβαίνει, τότε μιλάμε για εποχικούς εργάτες ή περιφερόμενους μετανάστες ή οτιδήποτε άλλο εκτός από Έλληνες πολίτες. Υπάρχουν περιπτώσεις που ξένοι εγκαθίστανται μονίμως στην Ελληνική επικράτεια και υπό ορισμένες συνθήκες αποκτούν την Ελληνική υπηκοότητα, ουδέποτε όμως την Ελληνική Ιθαγένεια.

            ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

ΠΡΩΤΟΝ: Είναι αλήθεια το αίσθημα της φιλοξενίας είναι πολύ ανεπτυγμένο στον Ελληνικό λαό, από την αρχαιότητα ακόμη. Είμαστε η μοναδική χώρα που είχαμε θεό της φιλοξενίας, από την μυθολογική ακόμη ύπαρξη του Ελληνικού έθνους (Ξένιος Δίας). Άρα με το μεγάλο αυτό πρόβλημα των μεταναστών, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις δυνατότητας φιλοξενίας ΜΟΝΟ, αυτό είναι το βασικό στοιχείο, διότι μετά το πέρας των πολέμων στις Πατρίδες των δυστυχισμένων αυτών ανθρώπων, πρέπει να γυρίσουν πίσω σ’ αυτές, όπου! θα πρέπει τα πολιτισμένα και οικονομικά εύρωστα Κράτη να τους βοηθήσουν ν’ αναστυλώσουν τις εστίες των.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Με την οικονομική προ παντός υποστήριξη της Ευρώπης σ’ όλες τις ελληνικές πόλεις της Ελληνικής Επικράτειας θα πρέπει να δημιουργηθούν κέντρα υποδοχής και διαβιώσεως των ανθρώπων αυτών. Τα κέντρα αυτά πρέπει να οργανωθούν με προσωπικό Διοίκησης, Υποστήριξης, Διοικητικής Μέριμνας, Υγειονομικής περίθαλψης και ασφάλειας. Προς τούτο μπορούν να χρησιμοποιηθούν στρατόπεδα κατάλληλα διασκευασμένα για ανθρώπινη παραμονή οικογενειών, μέσα στην Ελληνική Κοινωνία.

ΤΡΙΤΟΝ: Η αποστολή της χώρας μας θα πρέπει να περιορίζεται απολύτως στην φιλοξενία μέχρις ότου δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για επαναπατρισμό των φιλοξενούμενων στην χώρα των.

            Έναντι αυτής της ανάγκης και της ανθρωπιστικής ακόμη υποχρέωσης, τι κάνουμε; τίποτε, με φαιδρές και αλλοπρόσαλλες δηλώσεις υπευθύνων, ακροβατούμε επικίνδυνα, συσσωρεύοντας τον όγκο των μεταναστών στην Αθήνα, με τις πολύ επικίνδυνες συνέπειες και γι’ αυτούς αλλά πολύ περισσότερο για τον Ελληνικό Λαό.

«Αγωνίστηκα μια ολόκληρη ζωή για να φτιάξω έναν Κόσμο, στον οποίο δυστυχώς δεν θα ήθελα ποτέ να ζήσω»

(Jean Paul Sartre)