Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Ήταν οι ώρες δύσκολες αφόρητη η
αγωνία
Δεν μπορούσα να πιστέψω τις
κόκκινες γραμμές
Ήρθε ή συμφωνία, η οργή του
χρόνου, τι ειρωνεία
Νικημένοι και ηττημένοι σε βάθος
οι ρωγμές.
Νικήσαμε τον χωρισμό,
περιμένουμε τον λογαριασμό
Κρατώ μακριά τις σκέψεις μου
από τις καταιγίδες
Μπορεί να κυκλοφορώ, αλλά ζω
μέσα μου τον στεναγμό
Που γκρεμίζει κάθε όνειρα και
ελπίδες.
Απεγνωσμένα προσπαθώ την
δικαίωση να αισθανθώ
Έκοψα του δένδρου το καρπό,
στυφό, χωρίς να ωριμάσει
Μόχθοι και αγώνες πάλι, μεγάλο
το φορτίο που να κρατηθώ
Με τρομάζει ο χρόνος που δεν
μπορεί να ξαποστάσει.
Η φλόγα της αισιοδοξίας θα
παραμείνει πεισματική
Θα ανάψουν τα λαμπάκια της
σωτηρίας
Το λευκό περιστέρι από την
τέφρα θα αναστηθεί
Θα πάρει μπρός η μηχανή της
ευημερίας.
