Έπρεπε να βρεθώ κοντά στα 600 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα για
να δω ότι υπάρχει και η… Ελληνική Ελλάδα.
Η Ελλάδα, που δεν λυγίζει από τα
μνημόνια και τους εναγκαλισμούς των εταίρων μας. Η Ελλάδα που θυμάται ακόμα, ότι υπήρξαν κάποιοι ήρωες, που
θυσιάστηκαν κάποτε και αυτούς πρέπει να τους θυμόμαστε και να τους τιμούμε.
Βρέθηκα λοιπόν στο Κιλκίς, τις ημέρες που εορτάζονταν τα «Ελευθέρια», δηλαδή η απελευθέρωση της πόλεως από τους Βουλγάρους, την 21η Ιουνίου του
1913, κατά τον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο.
Το πρωί της 21ης Ιουνίου και ενώ έκανα την πρωινή βόλτα μου, άκουσα κάτι που είχα χρόνια να ακούσω. Η Στρατιωτική Μουσική του Γ΄ Σώματος Στρατού και Τμήμα Στρατού, απέδιδαν τιμές στην επαιρόμενη σημαία.
Το συγκλονιστικό όμως δεν ήταν τόσο αυτό καθαυτό το γεγονός της επάρσεως. Το συγκλονιστικό ήταν ότι αυτοί που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο σημείο και που με κάποια ειρωνεία αποκαλούμε «απλοί άνθρωποι του λαού», στάθηκαν προσοχή και απέδωσαν με τον τρόπο αυτό τις οφειλόμενες τιμές στο ιερό μας σύμβολο (και όχι σε κάποιο «πανί», όπως το χαρακτήρισε, χωρίς ουδεμία συνέπεια, μεροκαματιάρης γόνος πολιτικής δυναστείας).
Το πρωί της 21ης Ιουνίου και ενώ έκανα την πρωινή βόλτα μου, άκουσα κάτι που είχα χρόνια να ακούσω. Η Στρατιωτική Μουσική του Γ΄ Σώματος Στρατού και Τμήμα Στρατού, απέδιδαν τιμές στην επαιρόμενη σημαία.
Το συγκλονιστικό όμως δεν ήταν τόσο αυτό καθαυτό το γεγονός της επάρσεως. Το συγκλονιστικό ήταν ότι αυτοί που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο σημείο και που με κάποια ειρωνεία αποκαλούμε «απλοί άνθρωποι του λαού», στάθηκαν προσοχή και απέδωσαν με τον τρόπο αυτό τις οφειλόμενες τιμές στο ιερό μας σύμβολο (και όχι σε κάποιο «πανί», όπως το χαρακτήρισε, χωρίς ουδεμία συνέπεια, μεροκαματιάρης γόνος πολιτικής δυναστείας).
Μετά την δοξολογία, ακολούθησε Επιμνημόσυνη
Δέηση πάνω στον λόφο, στην είσοδο της πόλεως, εκεί που έχει ανεγερθεί το Ηρώο της Μάχης Κιλκίς-Λαχανά, αποτέλεσμα της οποίας
ήταν η απελευθέρωση του Κιλκίς, αλλά
και της ευρύτερης περιοχής. Εκεί, την παράσταση έκλεψαν οι δύο στρατιώτες
παραστάτες του Μνημείου, με το άψογο παρουσιαστικό τους.
Της Δεήσεως, ακολούθησε ξενάγηση στο Πολεμικό Μουσείο και η σχετική ενημέρωση από νεαρό Υπολοχαγό της 71ης Αεροματαφερομένης Ταξιαρχίας. Στο Μουσείο, ζήσαμε μία σκηνή που δύσκολα θα ξεχάσουμε. Μπροστά στα απάρτια της στολής του Συνταγματάρχου Αντωνίου Καμπάνη, που μαζί με άλλους 8 Διοικητές Μονάδων και Συνταγμάτων εφονεύθη στην, ίσως, φονικότερη Μάχη της σύγχρονης ιστορίας μας, η Υπουργός Μακεδονίας – Θράκης κυρία Μαρία Κόλλια - Τσαρουχά, έκανε ευλαβικά το σταυρό της και φίλησε την βιτρίνα που φιλοξενούσε τα ιερά κειμήλια, και εμφανώς συγκινημένη προέτρεψε και τον Υπολοχαγό να κάνει το ίδιο. Αν αυτό δεν είναι η Ελλάδα που αντιστέκεται, τότε τι είναι;
Και ήλθε η σειρά της παρελάσεως στον καθιερωμένο χώρο, που βρίσκεται μπροστά από τη Στρατιωτική Λέσχη.
Της Δεήσεως, ακολούθησε ξενάγηση στο Πολεμικό Μουσείο και η σχετική ενημέρωση από νεαρό Υπολοχαγό της 71ης Αεροματαφερομένης Ταξιαρχίας. Στο Μουσείο, ζήσαμε μία σκηνή που δύσκολα θα ξεχάσουμε. Μπροστά στα απάρτια της στολής του Συνταγματάρχου Αντωνίου Καμπάνη, που μαζί με άλλους 8 Διοικητές Μονάδων και Συνταγμάτων εφονεύθη στην, ίσως, φονικότερη Μάχη της σύγχρονης ιστορίας μας, η Υπουργός Μακεδονίας – Θράκης κυρία Μαρία Κόλλια - Τσαρουχά, έκανε ευλαβικά το σταυρό της και φίλησε την βιτρίνα που φιλοξενούσε τα ιερά κειμήλια, και εμφανώς συγκινημένη προέτρεψε και τον Υπολοχαγό να κάνει το ίδιο. Αν αυτό δεν είναι η Ελλάδα που αντιστέκεται, τότε τι είναι;
Και ήλθε η σειρά της παρελάσεως στον καθιερωμένο χώρο, που βρίσκεται μπροστά από τη Στρατιωτική Λέσχη.
Τα στρατιωτικά τμήματα που συμμετείχαν στην
παρέλαση ανήκαν στην 71 Αεροματαφερομένη
Ταξιαρχία «Πόντος». Είναι ένας από τους πλέον επιλέκτους
Σχηματισμούς του Στρατού μας, με το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τα κόκκινα μπερέ. Οι σχηματισμοί άψογοι,
ο συγχρονισμός τέλειος και ο ενθουσιασμός και τα ρίγη συγκινήσεως που
προκάλεσαν σε όλον σχεδόν το πληθυσμό του Κιλκίς
που έσπευσε να τους θαυμάσει, αναμενόμενα. Στην άψογη εικόνα των τμημάτων
βέβαια απεικονίζεται και η δουλειά, που γίνεται από τον Διοικητή της (έναν
«μπαρουτοκαπνισμένο» ΟΥΚά, με άπειρα «πηδήματα» αλεξιπτωτιστού καταδρομέα),
τον Υποδιοικητή, αλλά και όλα τα στελέχη της Ταξιαρχίας.
Όλα τα παραπάνω, έχουν να κάνουν με το Ηθικό που ανέβηκε στα ύψη.
Όλα τα παραπάνω, έχουν να κάνουν με το Ηθικό που ανέβηκε στα ύψη.
Βλέποντας την εξέδρα των επισήμων να είναι στο ίδιο ύψος με το οδόστρωμα, κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Βρήκα λοιπόν κάποιον που ασχολείται χρόνια με
τα των παρελάσεων και τον ρώτησα σχετικά. Αφού μου διευκρίνισε, πράγμα που
γνώριζα, ότι η εξέδρα είναι αρμοδιότητα του Δήμου, μου ανέφερε τα εξής νόστιμα:
Την 28η Οκτωβρίου του 2014, η εξέδρα ήταν υπερυψωμένη (περίπου 1 μέτρο από το έδαφος) και χώραγε περίπου 60 άτομα.
Την 25η Μαρτίου 2015 (είχαμε ήδη πρώτη φορά Αριστερά…), η εξέδρα καταργείται και στην θέση της τοποθετείται τέντα για 5 άτομα, στο ύψος του πεζοδρομίου. Προφανώς για να είναι πιο κοντά στον λαό!!!....
Την 21η Ιουνίου 2015, τοποθετείται τέντα, επίσης στο ύψος του πεζοδρομίου, για περίπου 30 άτομα.
Παρατηρώντας κάποιος όλα αυτά τα σκαμπανεβάσματα και δοθέντος ότι από τα 5 άτομα που φιλοξενούσε η τέντα στις 25 Μαρτίου ανεβήκαμε στα 30, άρα υπάρχει μία αυξητική τάση, μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι κάποτε θα ξαναφθάσουμε στην (χουντική άραγε;…) αρχική μορφή (υπερυψωμένη κ.λπ.).
Εκεί που δεν πρόκειται ποτέ να φθάσουμε, είναι το δυσθεώρητο ύψος της βλακείας της «πρώτης φορά αριστερά», που νομίζει ότι όλα τα προβλήματα του Ελληνικού Λαού, αρχίζουν και τελειώνουν στο ύψος της εξέδρας.
Την 28η Οκτωβρίου του 2014, η εξέδρα ήταν υπερυψωμένη (περίπου 1 μέτρο από το έδαφος) και χώραγε περίπου 60 άτομα.
Την 25η Μαρτίου 2015 (είχαμε ήδη πρώτη φορά Αριστερά…), η εξέδρα καταργείται και στην θέση της τοποθετείται τέντα για 5 άτομα, στο ύψος του πεζοδρομίου. Προφανώς για να είναι πιο κοντά στον λαό!!!....
Την 21η Ιουνίου 2015, τοποθετείται τέντα, επίσης στο ύψος του πεζοδρομίου, για περίπου 30 άτομα.
Παρατηρώντας κάποιος όλα αυτά τα σκαμπανεβάσματα και δοθέντος ότι από τα 5 άτομα που φιλοξενούσε η τέντα στις 25 Μαρτίου ανεβήκαμε στα 30, άρα υπάρχει μία αυξητική τάση, μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι κάποτε θα ξαναφθάσουμε στην (χουντική άραγε;…) αρχική μορφή (υπερυψωμένη κ.λπ.).
Εκεί που δεν πρόκειται ποτέ να φθάσουμε, είναι το δυσθεώρητο ύψος της βλακείας της «πρώτης φορά αριστερά», που νομίζει ότι όλα τα προβλήματα του Ελληνικού Λαού, αρχίζουν και τελειώνουν στο ύψος της εξέδρας.
Ο Χρήστος Μπολώσης είναι
υποστράτηγος ε.α.
