Του Ταγματάρχη Διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΤΣΑΝΗ (από το
Σιδηρόκαστρο Σερρών), που "έπεσε" ηρωϊκά μαχόμενος την 21η Ιουλίου 1974 στον Αγιο Ιλαρίωνα της
Κύπρου υπερασπιζόμενος την Κερύνεια, όπου αντιμετώπιζε υπερπολλαπλάσιους
Τούρκους εισβολείς !
Το Γεγονός
γνωστοποίησε η φίλη Λίνα Κατσάνη, θυγατέρα του Ηρωα με το εξής κείμενό της
:
"Σαράντα
έξι χρόνια πέρασαν για να φτάσει η ώρα της επιστροφής σου πατέρα. Άφησες το
αίμα και την σάρκα σου εκεί στον Άγιο Ιλαρίωνα σύμβολο παντοτινό της λεβεντιάς,
της τιμής και της γαλανόλευκης. Τα ιερά οστά σου δαφνοστεφανωμένε πατέρα μου
ταυτοποιήθηκαν. Σε περιμένουμε."
21 Ιουλίου 1974 : Μόλις ένα 24ωρο μετά
την τουρκική εισβολή στην Κύπρο ο Ελληνισμός ζει δύσκολες στιγμές. Από την Εθνική Τραγωδία δεν
έμεινε αλώβητος και ο Αθλητισμός. Η Οικογένεια του Ηρακλή Θεσσαλονίκης θρηνεί ένα δικό της παιδί, τον παλιό
σπρίντερ, Γιώργο
Κατσάνη, ο οποίος έπεσε ηρωικά μαχόμενος στον Άγιο Ιλαρίωνα, ως
Διοικητής της 33ης Μοίρας Καταδρομών
Ως ελάχιστη
ένδειξη τιμής στον ηρωισμό που επέδειξε ο παλιός αθλητής του, ο Ηρακλής χάρισε το όνομά του στο κλειστό γυμναστήριο
το οποίο χρησιμοποιεί ως έδρα η ομάδα του Βόλεϊ, στις εγκαταστάσεις των
Χορτατζήδων. Το γνωστό μας, πλέον, "Κατσάνειο" οφείλει την ονομασία του σ' αυτόν τον
Ηρωα του Ελληνικού Εθνους, ο οποίος δεν δίστασε να δώσει τη ζωή του για τα
ιδανικά της Πατρίδας.
Επίσης, "Στρατόπεδο Γεωργίου Κατσάνη" ονομάστηκε και ο
χώρος Εκπαίδευσης των "Ειδικών Δυνάμεων"
στη Ρεντίνα Θεσσαλονίκης
Διατηρώ στο Αρχείο μου ενα συγκλονιστικό
Κείμενο-Αναφορά του υπασπιστή του Γεωργίου Κατσάνη, που περιγράφει τη Δραματική Μάχη και τις επικές
προσπάθειες που κατέβαλαν οι άνδρες του γύρω από τον Διοικητή τους, τον οποίο
ελάτρευαν :
" Η μάχη κράτησε για άλλες δυό ώρες.
Απλώς αμυνόμασταν με στόχο τη σωτηρία μας από τα συνεχή και καταιγιστικά πυρά
των Τούρκων. Δεν μπορέσαμε να προχωρήσουμε προς το σημείο όπου βρισκόταν το
νεκρό σώμα του Διοικητή μας. Έτσι, ακολουθήσαμε κι εμείς τα τμήματα που άρχισαν
εν τω μεταξύ να οπισθοχωρούν. Όσο περνούσε ο χρόνος κι απομακρυνόμασταν,
αρχίζαμε να συνειδητοποιούμε, τι ακριβώς είχε συμβεί. Ο γενναίος πολεμιστής που
μας καθοδηγούσε όλο το βράδυ, ο άξιος Διοικητής μας, δεν ήταν μαζί μας πια. Ο
αείμνηστος Γεώργιος Κατσάνης πέρασε την πύλη των Αθανάτων. Πίστεψε στην
Ελευθερία της Κύπρου κι έχυσε το αίμα του. Γι’ αυτό, αιώνια θα σ’ ευγνωμονούμε.
Σου χρωστάμε την Κερύνεια ελεύθερη. Το σπουδαιότερο, οφείλουμε την Ταφή σου.
Συγχώρησέ μας για την εγκατάλειψη του άψυχου κορμιού σου. Σ’ αφήσαμε ψηλά στον
Πενταδάκτυλο, ανάμεσα στις άγριες κορφές του «Αγίου Ιλαρίωνα», στα χέρια των
Τούρκων. Πίστεψέ μας, πραγματικά προσπαθήσαμε, μα δεν τα καταφέραμε. Φάνηκες
κατά πολύ ανώτερός μας. Ελπίζουμε η ψυχή σου να μας συγχωρέσει. Αιωνία ας είναι
η μνήμη σου ! "
Βαθειά συγκινημένος, Νίκος Μουρατίδης, 22-1-2020.
