Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Είναι
φορές που ο χρόνος με τρομάζει
Νιώθω
αλήθεια ένοχος, όταν αυτός δεν λογαριάζει
Κατρακυλά
μέσα στο ατέλειωτο παρόν
Έχει
ξεφύγει από το παλιό το παρελθόν.
Είναι
φορές που τρέχω να προφθάσω
Τον
κίνδυνο, το άγνωστο να ξεπεράσω
Μέσα
σε αυτόν χιλιόμετρα μετράω
Κάθε
πρωί στην ώρα μου ξυπνάω.
Μα,
με τον χρόνο φίλος θέλω πια να γίνω
Μέσα
στα ίχνη του να ζω να περπατώ
Να
γίνω η σκιά του το παρόν πάντα να δίνω
Τον
χρόνο δεν τον ξεγελάμε του λέμε ευχαριστώ.
Με
τον χρόνο αναμετρώ το κάθε τι
Που
κρύβει προσδοκία στην ασήμαντη στιγμή
Προσφορά
μεγάλη στον άνθρωπο δοσμένη
Ο
χρόνος με το παρόν και με το μέλλον μας δένει.
