Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Περίεργα
χορεύεις, μες τον ρυθμό της μουσικής γλεντάς
Χίλια
μάτια πως αντέχεις, το κορμί σου όταν λυγάς
Αφορμές
για σχόλια δίνεις, έρωτα και άρωμα σκορπάς
Γι΄αυτό
και στροβιλίζεις μες τα άνθη, ποιον αλήθεια αγαπάς.
Κάθε
μια στροφή σου ημερεύεις τα εφήμερα του νου
Τα
αίματα ανεβάζεις στους θαμώνες, στα θεωρία του ουρανού
Το
τραγούδι όμως τελειώνει και το χειροκρότημα ηχεί
Αέρινο
φόρεμα λυγερή μέση, κάθε ψυχή να σε χαρεί.
Χαμόγελο
γλυκό, γύρω του θα τυλιχθώ, παράξενη βραδιά
Και
εγώ θα τρελαθώ στην σύγχυση του νου, μες την απανεμιά
Ήταν
το στέκι του Μηνά που πήγαινα το μήνα μια φορά
Λυμένα
τα αισθήματα αφέθηκαν διακριτικά.
Παράξενη
απόψε η βραδιά, τι αχόρταγη χαρά
Το
όνειρο γεμίζονταν, ο ύπνος όμως ξαγρυπνά
Το
θαύμα δεν θα γίνει, μακριά από μένα οι ουρανοί
Έφυγε
η νύχτα μέχρι την αυγή, αγιάτρευτη αυτή η πληγή.
