Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Κάθε
βράδυ στο όνειρό μου άνεμος με ταξιδεύει
Εκεί
μέσα αφημένος ψάχνω χρόνια περασμένα
Αστροφεγγιά
μπροστά μου, το φως διαφεντεύει
Τρέχω
πίσω που φυσάει στα ευτυχισμένα.
Εκεί
σμίγουν οι στιγμές της χαράς και ξενοιασιάς
Και
μια θύμηση μ΄ αφήνει της νιότης την γαλήνη
Καιρών
ελπιδοφόρων των ανθρώπων της γενιάς
Επιθυμίες
που έφερναν δώρα στη σελήνη.
Κάθε
βράδυ στο όνειρό μου δεν αντέχω το γκρίζο πάλι
Εκεί
μέσα φοβισμένος, η νύχτα αλλοφέρνει
Την
μια όψη υπάρχει κατάντια στην άλλη τα κάλλη
Σκιές
τωρινές και εφηβικές η νύχτα παραδέρνει.
Κάθε
βράδυ φεύγω μακριά η ίδια πάντα πορεία
Δεν
θα έρθει η αλλαγή, της νιότης η ομορφιά
Εικόνα
θλιβερή θα ζούμε με την φαντασία
Ένα
πέταγμα πουλιών κοιτώ σαν ζωγραφιά.
