Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Υποφέρω
πολύ όταν είμαι μόνος
Στο
ρυθμό της ζωής ανεμίζει το χθες
Ξανανιώνουν
οι στεναγμοί και ο πόνος
Οι
ακτίνες του ήλιου γίναν στερνές
Χελιδόνια
πετούν την χαρά συμβολίζουν
Τα
ζητάω να΄ ρθουν λιγοστές να μου δώσουν
Ελπίδες
κρυφές για να μου ψιθυρίσουν
Μαθήματα
αντοχής που θα με σώσουν.
Μονάχος
κάθομαι και μετρώ τις ημέρες
Σκόρπιο
το χάδι την σιωπή μου πλακώνει
Πλησιάζει
η καρδιά που θα μου δώσει το τέλος
Στο
μαρτύριο αυτό που την ψυχή μου ματώνει.
