Νικόλαος
Ζαρκάδας Υποστράτηγος ε.α.
Φεβρουάριος 2019. Συμπληρώθηκαν εβδομήντα χρόνια από την αποφράδα εκείνη νύχτα της
11/12
Φεβρουαρίου 1949, κατά
την οποία οι ξενοκίνητες ανταρτικές δυνάμεις οργάνωσαν, προσπάθησαν, επεδίωξαν
και ενήργησαν σφοδρές και αλλεπάλληλες επιθετικές ενέργειες το διήμερο 12 και 13 Φεβρουαρίου για την κατάληψη της πόλης της Φλώρινας, προκειμένου να εγκαταστήσουν σ’
αυτή την λεγόμενη “Ψευτοκυβέρνηση του
βουνού”.
Η πόλη της Φλώρινας
δεν καταλήφθηκε χάρις στην πρωτοβουλία και αποφασιστικότητα του Διοικητού της ΙΙ (2ας) Μεραρχίας να παραμείνει και
υπερασπιστεί την πόλη, παρά τον μικρόν αριθμό δυνάμεων που διέθετε.
Κατά την διάρκεια του αδελφοκτόνου
ανταρτοπολέμου {1946 – 1949} πολλές προσπάθειες και επιθετικές ενέργειες έγιναν εκ μέρους των
ανταρτικών δυνάμεων για την κατάληψη κάποιας απομακρυσμένης πόλης ή κωμόπολης,
όπως της Κόνιτσας, του Καρπενησίου, της Νάουσας κ.λπ., χωρίς όμως να επιτύχουν το σκοπό τους.
Στα μέσα του εικοστού αιώνα και μετά το
τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου,
αδυσώπητος μαίνεται ο εμφύλιος πόλεμος στην ταραγμένη και σπαρασσόμενη μικρή
Ελλάδα. Η γη της ματώνει, ο ελληνισμός ψυχορραγεί και αμέτρητες οι καταστροφές
με τις πυρπολήσεις κατοικιών, την ερήμωση της υπαίθρου και τις εκτελέσεις
πολιτών.
Η Ε.Α.Α.Σ. κάθε χρόνο αποτίει φόρο μνήμης,
τιμής και ευγνωμοσύνης στους πεσόντες αξιωματικούς και οπλίτες και στους
αγνοουμένους κατά την φονικότατη μάχη της Φλώρινας,
αναπέμπει μια απλή και απέριττη επιμνημόσυνη θρησκευτική δέηση και καταθέτει
δάφνινο στεφάνι τόσον στο στρατιωτικό νεκροταφείο της πόλης όσο και στο ηρώο
του χωριού Πρώτη.
Για όλους τους πεσόντες και αγνοουμένους,
κατά τον τριετή εμφύλιο πόλεμο του αδελφοκτόνου σπαραγμού, που άφησαν τη ζωή
τους σε κάποιο πεδίο μάχης, ο εορτασμός είναι καθήκον και υποχρέωση μνήμης για
τον ηρωισμό τους, την αυτοθυσία και την αυταπάρνησή τους, με τα οποία
υπερασπίστηκαν την ελευθερία, την ανεξαρτησία, την ακεραιότητα και την
δημοκρατία της Πατρίδας μας.
Σήμερα, δεν θέλουμε να ξύσουμε πληγές ή να
ανασκαλέψουμε τις φρικτές μνήμες του παρελθόντος, αλλά να ξεπεράσουμε την
γραμμή του αίματος, του μίσους και του διχασμού των ελλήνων και να
αντιμετωπίσουμε την ταραχώδη εκείνη περίοδο ως ένα μακρινό και διευκρινισμένο
παρελθόν. Είναι ανάγκη και υποχρέωσή μας να παύσει να συντηρείται ως μέρος του
πολιτικού λόγου, να γίνεται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης ή να
χρησιμοποιείται για ιδιοτελείς σκοπούς προς την κατεύθυνση αρπαγής της
εξουσίας.
Πολλά χρόνια τώρα η προπαγάνδα και η
πολιτική σκοπιμότητα ωθούν στη βία και δημιουργούν μια στρεβλή ανάγνωση της
ιστορίας από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας, όπως καταδεικνύεται από τα
συνθήματα και τις συμπεριφορές των ατόμων.
Πάντως,
το άστρο της μάχης της Φλώρινας δεν έσβησε, δεν χάθηκε, εξακολουθεί να ρίχνει
το φως του πάνω στην ευλογημένη μας Πατρίδα και μας δείχνει το δρόμο να
προχωρήσουμε με μεγαλύτερη δύναμη και αυτοπεποίθηση προς το μέλλον.
