Παρατηρώντας τα ποσοστά αποχής σε άλλες
ευρωπαϊκές χώρες, διαβάζεις κάτι απίστευτα νούμερα: η αποχή ανήλθε στην Σλοβακία στο 87%, στην Τσεχία 80,5%, στην Πορτογαλία 65,5%, στην Βρετανία 64%, στην Ολλανδία 63%, στην Ισπανία 55,3%, στην Γερμανία 52%, στην Αυστρία 55%, στην Πολωνία 77%, στην Ουγγαρία 71%, στην Κροατία 76%, στην Σλοβενία 79%, στην Ρουμανία 65%, στην Λετονία 70%, στην Σουηδία και στην Ιρλανδία 49%, στην Κύπρο 58%. Από το σύνολο
των 28 κρατών – μελών της ΕΕ η αποχή ξεπέρασε το 50% στις 20 από αυτές!
Μικρότερα όμως ήταν τα ποσοστά αποχής που καταγράφηκαν στις ευρωεκλογές του 2014 στην Ελλάδα, ακόμα και συγκριτικά με τις αντίστοιχες του 2009, καθώς σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, προσήλθε στα εκλογικά τμήματα το 58,22% των ψηφοφόρων, όταν το 2009 είχε ψηφίσει το σημαντικά μικρότερο 52,54% του εκλογικού σώματος.
Δεν είναι εντελώς ηλίθιοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, ούτε εμείς οι Έλληνες, άλλωστε, είμαστε εντελώς ηλίθιοι!
Όλοι ξέραμε από την αρχή, ότι από αυτές τις ευρωπαϊκές εκλογές δεν επρόκειτο να κριθεί τίποτα σ' αυτήν την άθλια Ευρώπη, έτσι όπως την κατάντησαν κάτω από τη μύτη μας.
Όλοι ξέραμε από την αρχή ότι δεν έχει καμιά σπουδαία σημασία ποιοι και πόσοι από την κάθε παράταξη θα πάνε στην Ευρωβουλή για τα σούρτα-φέρτα τους και το υπέροχο πάρτι που θα ζήσουν οι εκλεκτοί μας για την επόμενη πενταετία, από τις Βρυξέλλες στο Στρασβούργο και τούμπαλιν.
Όχι, καμία σπουδαία σημασία για τις δικές μας ζωές, μόνο για τις ζωές αυτών που τιμήσαμε με την ψήφο μας∙ τις δικές τους τις ζωές και τις ζωές των συμβούλων τους και των άλλων παρατρεχάμενων.
Διακοσμητικό όργανο είναι και η Ευρωπαϊκή Βουλή, κάτι σαν τη δική μας Βουλή τα τελευταία χρόνια, κακή η ώρα! Όλα γίνονται στην Ευρώπη, ας το πούμε απλοϊκά για να καταλαβαινόμαστε, με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, όπως γίνεται η διακυβέρνηση τούτον τον καιρό και στην Ελλάδα. Άλλο ένα άχρηστο όργανο είναι και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έτσι όπως λειτουργεί.
Γιατί, λοιπόν, εμείς –σε σχέση με τον μέσο Ευρωπαίο- πήγαμε στις κάλπες με μεγαλύτερη ζέση -και πολύ περισσότεροι απ’ ό,τι είχαμε πάει πριν πέντε χρόνια?
Μα για να στείλουμε το μήνυμα, δεν πήγαμε? Μάλιστα κύριε! Και το στείλαμε το μήνυμα…
Και οι αγιογδύτες που υποτίθεται ότι πήραν το μήνυμα, πανηγυρίζουν! Άπαντες!
Πανηγυρίζει ο δικτατορίσκος που παριστάνει τον Πρωθυπουργό, επειδή δεν καταποντίστηκε από τον σαθρό του θρόνο!
Πανηγυρίζει ο παρασυνταγματολόγος παρά τω «Πρωθυπουργώ», επειδή προς το παρόν γλυτώνει το ειδικό δικαστήριο.
Πανηγυρίζει και η αξιωματική αντιπολίτευση που αν κι έδωσε κι αυτή, όπως και οι άλλοι, δημοψηφισματικό χαρακτήρα στις εκλογές αυτές και μας παρέσυρε στις κάλπες, στην πραγματικότητα πήρε λιγότερες ψήφους από όσες είχε πάρει πριν δύο χρόνια! Και τι χρόνια, ε? Πέτρινα χρόνια! Χρόνια κατοχής!
Κι όλοι αναρωτιόμαστε: τι πανηγυρίζουν? Επειδή πήραν και κατανόησαν το μήνυμα? Αλλά είπαμε: τα καλύτερα μηνύματα γράφονται στους τοίχους!
Μικρότερα όμως ήταν τα ποσοστά αποχής που καταγράφηκαν στις ευρωεκλογές του 2014 στην Ελλάδα, ακόμα και συγκριτικά με τις αντίστοιχες του 2009, καθώς σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, προσήλθε στα εκλογικά τμήματα το 58,22% των ψηφοφόρων, όταν το 2009 είχε ψηφίσει το σημαντικά μικρότερο 52,54% του εκλογικού σώματος.
Δεν είναι εντελώς ηλίθιοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, ούτε εμείς οι Έλληνες, άλλωστε, είμαστε εντελώς ηλίθιοι!
Όλοι ξέραμε από την αρχή, ότι από αυτές τις ευρωπαϊκές εκλογές δεν επρόκειτο να κριθεί τίποτα σ' αυτήν την άθλια Ευρώπη, έτσι όπως την κατάντησαν κάτω από τη μύτη μας.
Όλοι ξέραμε από την αρχή ότι δεν έχει καμιά σπουδαία σημασία ποιοι και πόσοι από την κάθε παράταξη θα πάνε στην Ευρωβουλή για τα σούρτα-φέρτα τους και το υπέροχο πάρτι που θα ζήσουν οι εκλεκτοί μας για την επόμενη πενταετία, από τις Βρυξέλλες στο Στρασβούργο και τούμπαλιν.
Όχι, καμία σπουδαία σημασία για τις δικές μας ζωές, μόνο για τις ζωές αυτών που τιμήσαμε με την ψήφο μας∙ τις δικές τους τις ζωές και τις ζωές των συμβούλων τους και των άλλων παρατρεχάμενων.
Διακοσμητικό όργανο είναι και η Ευρωπαϊκή Βουλή, κάτι σαν τη δική μας Βουλή τα τελευταία χρόνια, κακή η ώρα! Όλα γίνονται στην Ευρώπη, ας το πούμε απλοϊκά για να καταλαβαινόμαστε, με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, όπως γίνεται η διακυβέρνηση τούτον τον καιρό και στην Ελλάδα. Άλλο ένα άχρηστο όργανο είναι και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έτσι όπως λειτουργεί.
Γιατί, λοιπόν, εμείς –σε σχέση με τον μέσο Ευρωπαίο- πήγαμε στις κάλπες με μεγαλύτερη ζέση -και πολύ περισσότεροι απ’ ό,τι είχαμε πάει πριν πέντε χρόνια?
Μα για να στείλουμε το μήνυμα, δεν πήγαμε? Μάλιστα κύριε! Και το στείλαμε το μήνυμα…
Και οι αγιογδύτες που υποτίθεται ότι πήραν το μήνυμα, πανηγυρίζουν! Άπαντες!
Πανηγυρίζει ο δικτατορίσκος που παριστάνει τον Πρωθυπουργό, επειδή δεν καταποντίστηκε από τον σαθρό του θρόνο!
Πανηγυρίζει ο παρασυνταγματολόγος παρά τω «Πρωθυπουργώ», επειδή προς το παρόν γλυτώνει το ειδικό δικαστήριο.
Πανηγυρίζει και η αξιωματική αντιπολίτευση που αν κι έδωσε κι αυτή, όπως και οι άλλοι, δημοψηφισματικό χαρακτήρα στις εκλογές αυτές και μας παρέσυρε στις κάλπες, στην πραγματικότητα πήρε λιγότερες ψήφους από όσες είχε πάρει πριν δύο χρόνια! Και τι χρόνια, ε? Πέτρινα χρόνια! Χρόνια κατοχής!
Κι όλοι αναρωτιόμαστε: τι πανηγυρίζουν? Επειδή πήραν και κατανόησαν το μήνυμα? Αλλά είπαμε: τα καλύτερα μηνύματα γράφονται στους τοίχους!
Η Παναγιά η Εμποροπανηγυριώτισσα,
μεγάλη η χάρη της, να βάλει το χέρι της!
