http://www.makthes.gr/
Του Μπάμπη Μπίκα
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥ
Ανά την Ευρώπη αυτές τις μέρες το κυρίαρχο ζήτημα είναι οι εκλογές που διεξάγονται στις 28 χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ανάδειξη του νέου ευρωκοινοβουλίου με τα 751 μέλη του και κατ’ επέκταση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (για πρώτη φορά).
Πρόκειται για μια εκλογική διαδικασία σε πανευρωπαϊκό επίπεδο (με κάποιες χώρες να έχουν ήδη ψηφίσει από την Πέμπτη, όπως η Βρετανία και η Ολλανδία), στην οποία οι κυρίαρχοι κύκλοι εξουσίας δίνουν τον χαρακτήρα της πολιτικής νομιμοποίησης των ακολουθούμενων από τις Βρυξέλλες και τις 28 κυβερνήσεις πολιτικών.
Έκδηλη είναι η ανησυχία από την άνοδο ακροδεξιών, εθνικιστικών, ξενοφοβικών, ρατσιστικών, έως και φασιστικών-νεοναζιστικών δυνάμεων. Πέραν αυτών όμως, υπάρχουν και άλλης μορφής ευρωσκεπτικιστές που δεν επιθυμούν τον χαρακτήρα των ακραίων, όπως π.χ. σε Βρετανία και Γερμανία. Στην άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος υπάρχουν οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής αριστεράς, όπως και σε εθνικό επίπεδο οι μικρότερες δυνάμεις του ριζοσπαστικού χώρου. Θα εκφράσουν ένα σημαντικό ποσοστό, με την υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα να έχει δώσει στην ομάδα της ευρωπαϊκής αριστεράς (και πέραν της λίστας Τσίπρα στην Ιταλία) ένα νέο πρόσωπο, το οποίο εκτός Ελλάδας ερμηνεύεται ως δυναμικός ριζοσπαστικός λόγος.
Γι’ αυτό και τις τελευταίες μέρες είδαμε σημαίνοντες ευρωπαίους παράγοντες, μεταξύ των οποίων οι υποψήφιοι για την Κομισιόν από τους δύο μεγάλους πολιτικούς σχηματισμούς, την κεντροδεξιά και κεντροαριστερά, Γιούνκερ και Σουλτς αντίστοιχα, να καλούν σε συμμετοχή και αποδοκιμασία των εξτρεμιστών - στους οποίους τοποθετούν τόσο ακροδεξιούς όσο και αριστερούς κομμουνιστές. Μεταξύ των δύο κυρίαρχων μέχρι τώρα -τόσο στις Βρυξέλλες όσο και σε εθνικά επίπεδα- Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις οι πρώτοι έχουν σαφές προβάδισμα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Μόνο που αυτό δεν σημαίνει και πολλά για τον υποψήφιο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για την Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, αφού η επιλογή της Προοδευτικής Συμμαχίας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Μάρτιν Σουλτς έχει περισσότερες επιλογές συμμαχίας με άλλες πολιτικές δυνάμεις στο ευρωκοινοβούλιο και τελικά αναμένεται να είναι αυτός που θα επικρατήσει.
Η τελευταία θητεία του ευρωκοινοβουλίου σημαδεύτηκε από τη χρηματοοικονομική κρίση στην ΕΕ και την κρίση χρέους σε ευρωπαϊκές χώρες, που κλυδώνισαν το όποιο ευρωπαϊκό οικοδόμημα αλλά και τους κυρίαρχους θεσμούς. Η ανησυχία ευρωπαίων παραγόντων τους οδηγεί σε σκέψεις υπέρβασης, όχι φυσικά προς διεύρυνση των δημοκρατικών διαδικασιών ούτε προς όφελος των εργαζομένων, οι οποίοι έχουν γίνει τα μόνα θύματα αυτής της κρίσης. Αντίθετα αυτό που απεργάζονται είναι διαδικασίες συγκέντρωσης εξουσιών και μείωσης των εθνικών κυριαρχιών των επιμέρους χωρών-μελών της ΕΕ, δηλαδή μια κατ’ εξαίρεση ομοσπονδία. Χαρακτηριστικά το BBC θεωρεί αυτό το ζήτημα θεμελιώδες, όπως επίσης μεγάλα ανοιχτά ζητήματα θεωρεί την ανεργία, την ενέργεια, τους μετανάστες.
Ένα άλλο ζήτημα που προβάλλεται και επαναλαμβάνεται ως επωδός σε όλες τις σχετικές συζητήσεις μέσα και έξω από την ευρωπαϊκή ήπειρο είναι αυτό της κυριαρχίας της Γερμανίας πάνω στις κρίσιμες αποφάσεις των ευρωπαϊκών κέντρων εξουσίας. Οι Βρυξέλλες μπορεί να είναι το επίσημο κέντρο, αλλά το Βερολίνο είναι αυτό που αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα στην ΕΕ και φυσικά επισημαίνεται από πολλούς αναλυτές, ιδιαίτερα αυτές τις μέρες. Άλλωστε ενδεικτική είναι και η φράση-ερώτημα πολλών: Προς μια γερμανική Ευρώπη;
Ευρωκοινοβούλιο και διαχείριση της κρίσης
Πολλοί υποστηρίζουν ότι το ευρωκοινοβούλιο υπήρξε παρατηρητής των εξελίξεων και αναγκάστηκε να παραχωρήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων. Αυτοί βεβαίως είχαν τις δικές τους δυσκολίες να συμφωνήσουν σε κοινή γραμμή, ιδιαίτερα στο ζήτημα της τραπεζικής ένωσης. Ο Ζοζέφ Ντολ, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, της μεγαλύτερης πολιτικής ομάδας του ευρωκοινοβουλίου, παραδέχεται ότι η Ευρώπη δεν ήταν προετοιμασμένη για μια τόσο οδυνηρή κρίση.
Από την άλλη πλευρά του ευρωπολιτικού φάσματος, η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο Στρασβούργο Γκάμπι Τσίμερ εξηγεί: «Το ότι στο τέλος της κοινοβουλευτικής περιόδου επήλθε συμφωνία για την τραπεζική ένωση είναι σημαντικό από τη μια πλευρά, αλλά από την άλλη είναι λυπηρό ότι σε πολλές πτυχές της τραπεζικής ένωσης δεν είχαμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι υπερμεγέθεις τράπεζες παραμένουν, όπως παραμένει και η ευθύνη των φορολογουμένων για συστημικές τράπεζες». Μια «παράπλευρη» απώλεια της κρίσης ήταν, σύμφωνα με την Γκάμπι Τσίμερ, η μείωση, για πρώτη φορά, του πλαισίου για τη χρηματοδότηση του κοινοτικού προϋπολογισμού στην περίοδο 2014-2020 («δημοσιονομικές προοπτικές»). Φαίνεται ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να πείσουν τους ψηφοφόρους για την ανάγκη αυξημένης χρηματοδότησης σε μια Ένωση με αυξημένες αρμοδιότητες.
Προβληματίζει η χαμηλή συμμετοχή
- Περίπου 400 εκατομμύρια πολίτες ψηφίζουν στις ευρωεκλογές που διεξάγονται σε τέσσερις μέρες στις 28 χώρες-μέλη της ΕΕ. Στη Βρετανία και την Ολλανδία οι ψηφοφόροι προσήλθαν στις κάλπες για τις ευρωεκλογές την Πέμπτη, στην Ιρλανδία την Παρασκευή, ενώ στη Σλοβακία, τη Μάλτα και τη Λιθουανία προσέρχονται το Σάββατο. Στην Τσεχία οι ψηφοφόροι είχαν τη δυνατότητα να ασκήσουν το δικαίωμά τους τόσο στις 23 όσο και στις 24 Μαΐου. Οι υπόλοιπες 21 χώρες ψηφίζουν την Κυριακή.
- Στη Βρετανία, η οποία στέλνει στο ευρωκοινοβούλιο 73 από τους 751 ευρωβουλευτές, πολλές δημοσκοπήσεις εμφανίζουν το ξενοφοβικό Κόμμα της Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP) να προηγείται. Σύμφωνα τις δημοσκοπήσεις, το UKIP και το Εργατικό Κόμμα συγκεντρώνουν το ίδιο ποσοστό, 27%, αλλά το πρώτο προηγείται μεταξύ των ψηφοφόρων που απάντησαν ότι θα πάνε σίγουρα να ψηφίσουν. Το Συντηρητικό Κόμμα του Ντέιβιντ Κάμερον ακολουθεί με 23%.
- Στην Ολλανδία, τα κόμματα υπέρ και κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης εμφανίζονται να δίνουν μάχη στήθος με στήθος. Το κεντρώο φιλοευρωπαϊκό κόμμα D66 και το αντιμεταναστευτικό PVV αναμένεται να συγκεντρώσουν τα μεγαλύτερα ποσοστά, με τις δημοσκοπήσεις να τους δίνουν από πέντε έδρες στο καθένα από τις 26 συνολικά έδρες που διαθέτει η χώρα στην Ευρωβουλή. Το κόμμα των Φιλελευθέρων VVD του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε εκτιμάται ότι θα διατηρήσει τις τρεις έδρες του, ενώ οι εταίροι του στον κυβερνητικό συνασπισμό, οι σοσιαλδημοκράτες PvdA, αναμένεται να υποστούν απώλειες.
- Στη Γερμανία, σχεδόν 70 χρόνια μετά τη συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας, ένα ακροδεξιό κόμμα το οποίο συγγενεύει ιδεολογικά με τους εθνικοσοσιαλιστές του Αδόλφου Χίτλερ μοιάζει έτοιμο να εκλέξει βουλευτές στο ευρωκοινοβούλιο για πρώτη φορά στην ιστορία, χάρη στην τροποποίηση του εκλογικού νόμου. Το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα (NPD) περιγράφεται ως «ρατσιστικό», «αντισημιτικό» και εμφορούμενο από μια τάση «αναθεωρητισμού» της ιστορίας, ενώ βάζει στην καρδιά του προεκλογικού του προγράμματος το αίτημα να σταματήσει η μαζική μετανάστευση.
- Στη Βουλγαρία, το Σοσιαλιστικό Κόμμα προηγείται του κόμματος GERB με μικρή διαφορά, όπως προκύπτει από την τελευταία δημοσκόπηση. Τρίτη δύναμη παραμένει το Κίνημα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών, ενώ τέταρτη δύναμη αναδεικνύεται το κόμμα «Η Βουλγαρία χωρίς λογοκρισία» του δημοσιογράφου Νικολάι Μπαρέκοφ, ο οποίος είναι γνωστός για τις έντονες επικρίσεις του απέναντι στην κυβέρνηση του GERB (2005-2013) και τον επικεφαλής της, Μπόικο Μπορίσοφ.
- Στην Ιταλία, δεκατέσσερα εκατομμύρια πολίτες παρέμεναν αναποφάσιστοι μέχρι δύο μέρες πριν τις κάλπες. Πρόκειται για το 30,2% των εχόντων δικαίωμα ψήφου. Πάντως η εκλογική μάχη άναψε τις τελευταίες μέρες. Ο επικεφαλής του Κινήματος Πέντε Αστέρων Μπέπε Γκρίλο είπε ότι «ο πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι βρίσκεται σε απόγνωση, προσπαθεί να στηριχθεί στις πλατείες και στις δημόσιες ομιλίες» αλλά στην πραγματικότητα «ζει τις τελευταίες ημέρες της Πομπηίας». Η απάντηση του ιταλού πρωθυπουργού ήταν ότι «την ερχόμενη Κυριακή θα ζήσουμε ένα ντέρμπι ανάμεσα σε όσους επικαλούνται τον τρόμο και σε όσους θέλουν την αλλαγή».
- Στη Σλοβακία αναμένεται να καταγραφεί και πάλι το μικρότερο ποσοστό συμμετοχής στις ευρωεκλογές, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, που αναφέρουν ότι μόλις το 15% των ψηφοφόρων αναμένεται να προσέλθει στις κάλπες.
- Το 43% των Ισπανών δεν σκοπεύει να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα στις ευρωεκλογές, σύμφωνα με τελευταίο γκάλοπ της ισπανικής εφημερίδας «Ελ Παΐς».
- Περίπου 60.000 Τουρκοκύπριοι που κατέχουν ταυτότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας θα σπεύσουν σήμερα στις κάλπες των ευρωεκλογών για πρώτη φορά. Οι ψηφοφόροι όμως πρέπει να μεταβούν στην Κυπριακή Δημοκρατία, καθώς δεν θα στηθούν κάλπες στα κατεχόμενα. Επίσης για πρώτη φορά θα υπάρξουν τουρκοκύπριοι υποψήφιοι και συγκεκριμένα ο ανεξάρτητος Σενέρ Λεβέντ, ο Οσμάν Ζορμπά και ο Μεχμέτ Μπιριντζί με το «Σοσιαλιστικό Κόμμα Κύπρου» (KSP), και οι Ντενίζ Μπιριντζί και Αλέβ Τουγμπέρκ στον συνδυασμό «Δημοκρατική Ριζοσπαστική Αριστερή Συνεργασία» (ΔΡΑΣυ).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥ
Ανά την Ευρώπη αυτές τις μέρες το κυρίαρχο ζήτημα είναι οι εκλογές που διεξάγονται στις 28 χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ανάδειξη του νέου ευρωκοινοβουλίου με τα 751 μέλη του και κατ’ επέκταση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (για πρώτη φορά).
Πρόκειται για μια εκλογική διαδικασία σε πανευρωπαϊκό επίπεδο (με κάποιες χώρες να έχουν ήδη ψηφίσει από την Πέμπτη, όπως η Βρετανία και η Ολλανδία), στην οποία οι κυρίαρχοι κύκλοι εξουσίας δίνουν τον χαρακτήρα της πολιτικής νομιμοποίησης των ακολουθούμενων από τις Βρυξέλλες και τις 28 κυβερνήσεις πολιτικών.
Έκδηλη είναι η ανησυχία από την άνοδο ακροδεξιών, εθνικιστικών, ξενοφοβικών, ρατσιστικών, έως και φασιστικών-νεοναζιστικών δυνάμεων. Πέραν αυτών όμως, υπάρχουν και άλλης μορφής ευρωσκεπτικιστές που δεν επιθυμούν τον χαρακτήρα των ακραίων, όπως π.χ. σε Βρετανία και Γερμανία. Στην άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος υπάρχουν οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής αριστεράς, όπως και σε εθνικό επίπεδο οι μικρότερες δυνάμεις του ριζοσπαστικού χώρου. Θα εκφράσουν ένα σημαντικό ποσοστό, με την υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα να έχει δώσει στην ομάδα της ευρωπαϊκής αριστεράς (και πέραν της λίστας Τσίπρα στην Ιταλία) ένα νέο πρόσωπο, το οποίο εκτός Ελλάδας ερμηνεύεται ως δυναμικός ριζοσπαστικός λόγος.
Γι’ αυτό και τις τελευταίες μέρες είδαμε σημαίνοντες ευρωπαίους παράγοντες, μεταξύ των οποίων οι υποψήφιοι για την Κομισιόν από τους δύο μεγάλους πολιτικούς σχηματισμούς, την κεντροδεξιά και κεντροαριστερά, Γιούνκερ και Σουλτς αντίστοιχα, να καλούν σε συμμετοχή και αποδοκιμασία των εξτρεμιστών - στους οποίους τοποθετούν τόσο ακροδεξιούς όσο και αριστερούς κομμουνιστές. Μεταξύ των δύο κυρίαρχων μέχρι τώρα -τόσο στις Βρυξέλλες όσο και σε εθνικά επίπεδα- Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις οι πρώτοι έχουν σαφές προβάδισμα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Μόνο που αυτό δεν σημαίνει και πολλά για τον υποψήφιο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για την Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, αφού η επιλογή της Προοδευτικής Συμμαχίας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Μάρτιν Σουλτς έχει περισσότερες επιλογές συμμαχίας με άλλες πολιτικές δυνάμεις στο ευρωκοινοβούλιο και τελικά αναμένεται να είναι αυτός που θα επικρατήσει.
Η τελευταία θητεία του ευρωκοινοβουλίου σημαδεύτηκε από τη χρηματοοικονομική κρίση στην ΕΕ και την κρίση χρέους σε ευρωπαϊκές χώρες, που κλυδώνισαν το όποιο ευρωπαϊκό οικοδόμημα αλλά και τους κυρίαρχους θεσμούς. Η ανησυχία ευρωπαίων παραγόντων τους οδηγεί σε σκέψεις υπέρβασης, όχι φυσικά προς διεύρυνση των δημοκρατικών διαδικασιών ούτε προς όφελος των εργαζομένων, οι οποίοι έχουν γίνει τα μόνα θύματα αυτής της κρίσης. Αντίθετα αυτό που απεργάζονται είναι διαδικασίες συγκέντρωσης εξουσιών και μείωσης των εθνικών κυριαρχιών των επιμέρους χωρών-μελών της ΕΕ, δηλαδή μια κατ’ εξαίρεση ομοσπονδία. Χαρακτηριστικά το BBC θεωρεί αυτό το ζήτημα θεμελιώδες, όπως επίσης μεγάλα ανοιχτά ζητήματα θεωρεί την ανεργία, την ενέργεια, τους μετανάστες.
Ένα άλλο ζήτημα που προβάλλεται και επαναλαμβάνεται ως επωδός σε όλες τις σχετικές συζητήσεις μέσα και έξω από την ευρωπαϊκή ήπειρο είναι αυτό της κυριαρχίας της Γερμανίας πάνω στις κρίσιμες αποφάσεις των ευρωπαϊκών κέντρων εξουσίας. Οι Βρυξέλλες μπορεί να είναι το επίσημο κέντρο, αλλά το Βερολίνο είναι αυτό που αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα στην ΕΕ και φυσικά επισημαίνεται από πολλούς αναλυτές, ιδιαίτερα αυτές τις μέρες. Άλλωστε ενδεικτική είναι και η φράση-ερώτημα πολλών: Προς μια γερμανική Ευρώπη;
Ευρωκοινοβούλιο και διαχείριση της κρίσης
Πολλοί υποστηρίζουν ότι το ευρωκοινοβούλιο υπήρξε παρατηρητής των εξελίξεων και αναγκάστηκε να παραχωρήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων. Αυτοί βεβαίως είχαν τις δικές τους δυσκολίες να συμφωνήσουν σε κοινή γραμμή, ιδιαίτερα στο ζήτημα της τραπεζικής ένωσης. Ο Ζοζέφ Ντολ, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, της μεγαλύτερης πολιτικής ομάδας του ευρωκοινοβουλίου, παραδέχεται ότι η Ευρώπη δεν ήταν προετοιμασμένη για μια τόσο οδυνηρή κρίση.
Από την άλλη πλευρά του ευρωπολιτικού φάσματος, η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο Στρασβούργο Γκάμπι Τσίμερ εξηγεί: «Το ότι στο τέλος της κοινοβουλευτικής περιόδου επήλθε συμφωνία για την τραπεζική ένωση είναι σημαντικό από τη μια πλευρά, αλλά από την άλλη είναι λυπηρό ότι σε πολλές πτυχές της τραπεζικής ένωσης δεν είχαμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι υπερμεγέθεις τράπεζες παραμένουν, όπως παραμένει και η ευθύνη των φορολογουμένων για συστημικές τράπεζες». Μια «παράπλευρη» απώλεια της κρίσης ήταν, σύμφωνα με την Γκάμπι Τσίμερ, η μείωση, για πρώτη φορά, του πλαισίου για τη χρηματοδότηση του κοινοτικού προϋπολογισμού στην περίοδο 2014-2020 («δημοσιονομικές προοπτικές»). Φαίνεται ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να πείσουν τους ψηφοφόρους για την ανάγκη αυξημένης χρηματοδότησης σε μια Ένωση με αυξημένες αρμοδιότητες.
Προβληματίζει η χαμηλή συμμετοχή
- Περίπου 400 εκατομμύρια πολίτες ψηφίζουν στις ευρωεκλογές που διεξάγονται σε τέσσερις μέρες στις 28 χώρες-μέλη της ΕΕ. Στη Βρετανία και την Ολλανδία οι ψηφοφόροι προσήλθαν στις κάλπες για τις ευρωεκλογές την Πέμπτη, στην Ιρλανδία την Παρασκευή, ενώ στη Σλοβακία, τη Μάλτα και τη Λιθουανία προσέρχονται το Σάββατο. Στην Τσεχία οι ψηφοφόροι είχαν τη δυνατότητα να ασκήσουν το δικαίωμά τους τόσο στις 23 όσο και στις 24 Μαΐου. Οι υπόλοιπες 21 χώρες ψηφίζουν την Κυριακή.
- Στη Βρετανία, η οποία στέλνει στο ευρωκοινοβούλιο 73 από τους 751 ευρωβουλευτές, πολλές δημοσκοπήσεις εμφανίζουν το ξενοφοβικό Κόμμα της Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP) να προηγείται. Σύμφωνα τις δημοσκοπήσεις, το UKIP και το Εργατικό Κόμμα συγκεντρώνουν το ίδιο ποσοστό, 27%, αλλά το πρώτο προηγείται μεταξύ των ψηφοφόρων που απάντησαν ότι θα πάνε σίγουρα να ψηφίσουν. Το Συντηρητικό Κόμμα του Ντέιβιντ Κάμερον ακολουθεί με 23%.
- Στην Ολλανδία, τα κόμματα υπέρ και κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης εμφανίζονται να δίνουν μάχη στήθος με στήθος. Το κεντρώο φιλοευρωπαϊκό κόμμα D66 και το αντιμεταναστευτικό PVV αναμένεται να συγκεντρώσουν τα μεγαλύτερα ποσοστά, με τις δημοσκοπήσεις να τους δίνουν από πέντε έδρες στο καθένα από τις 26 συνολικά έδρες που διαθέτει η χώρα στην Ευρωβουλή. Το κόμμα των Φιλελευθέρων VVD του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε εκτιμάται ότι θα διατηρήσει τις τρεις έδρες του, ενώ οι εταίροι του στον κυβερνητικό συνασπισμό, οι σοσιαλδημοκράτες PvdA, αναμένεται να υποστούν απώλειες.
- Στη Γερμανία, σχεδόν 70 χρόνια μετά τη συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας, ένα ακροδεξιό κόμμα το οποίο συγγενεύει ιδεολογικά με τους εθνικοσοσιαλιστές του Αδόλφου Χίτλερ μοιάζει έτοιμο να εκλέξει βουλευτές στο ευρωκοινοβούλιο για πρώτη φορά στην ιστορία, χάρη στην τροποποίηση του εκλογικού νόμου. Το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα (NPD) περιγράφεται ως «ρατσιστικό», «αντισημιτικό» και εμφορούμενο από μια τάση «αναθεωρητισμού» της ιστορίας, ενώ βάζει στην καρδιά του προεκλογικού του προγράμματος το αίτημα να σταματήσει η μαζική μετανάστευση.
- Στη Βουλγαρία, το Σοσιαλιστικό Κόμμα προηγείται του κόμματος GERB με μικρή διαφορά, όπως προκύπτει από την τελευταία δημοσκόπηση. Τρίτη δύναμη παραμένει το Κίνημα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών, ενώ τέταρτη δύναμη αναδεικνύεται το κόμμα «Η Βουλγαρία χωρίς λογοκρισία» του δημοσιογράφου Νικολάι Μπαρέκοφ, ο οποίος είναι γνωστός για τις έντονες επικρίσεις του απέναντι στην κυβέρνηση του GERB (2005-2013) και τον επικεφαλής της, Μπόικο Μπορίσοφ.
- Στην Ιταλία, δεκατέσσερα εκατομμύρια πολίτες παρέμεναν αναποφάσιστοι μέχρι δύο μέρες πριν τις κάλπες. Πρόκειται για το 30,2% των εχόντων δικαίωμα ψήφου. Πάντως η εκλογική μάχη άναψε τις τελευταίες μέρες. Ο επικεφαλής του Κινήματος Πέντε Αστέρων Μπέπε Γκρίλο είπε ότι «ο πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι βρίσκεται σε απόγνωση, προσπαθεί να στηριχθεί στις πλατείες και στις δημόσιες ομιλίες» αλλά στην πραγματικότητα «ζει τις τελευταίες ημέρες της Πομπηίας». Η απάντηση του ιταλού πρωθυπουργού ήταν ότι «την ερχόμενη Κυριακή θα ζήσουμε ένα ντέρμπι ανάμεσα σε όσους επικαλούνται τον τρόμο και σε όσους θέλουν την αλλαγή».
- Στη Σλοβακία αναμένεται να καταγραφεί και πάλι το μικρότερο ποσοστό συμμετοχής στις ευρωεκλογές, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, που αναφέρουν ότι μόλις το 15% των ψηφοφόρων αναμένεται να προσέλθει στις κάλπες.
- Το 43% των Ισπανών δεν σκοπεύει να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα στις ευρωεκλογές, σύμφωνα με τελευταίο γκάλοπ της ισπανικής εφημερίδας «Ελ Παΐς».
- Περίπου 60.000 Τουρκοκύπριοι που κατέχουν ταυτότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας θα σπεύσουν σήμερα στις κάλπες των ευρωεκλογών για πρώτη φορά. Οι ψηφοφόροι όμως πρέπει να μεταβούν στην Κυπριακή Δημοκρατία, καθώς δεν θα στηθούν κάλπες στα κατεχόμενα. Επίσης για πρώτη φορά θα υπάρξουν τουρκοκύπριοι υποψήφιοι και συγκεκριμένα ο ανεξάρτητος Σενέρ Λεβέντ, ο Οσμάν Ζορμπά και ο Μεχμέτ Μπιριντζί με το «Σοσιαλιστικό Κόμμα Κύπρου» (KSP), και οι Ντενίζ Μπιριντζί και Αλέβ Τουγμπέρκ στον συνδυασμό «Δημοκρατική Ριζοσπαστική Αριστερή Συνεργασία» (ΔΡΑΣυ).
