Αναμφισβήτητο παραμένει το γεγονός ότι
είναι ασύλληπτη η φαιδρότητα και αστείρευτο το θράσος όλων αυτών που έχοντας
εξασφαλισμένη τη βουλευτική τους ασυλία για όλες τις αθλιότητες που, δια των
πράξεων και των παραλείψεών τους, έχουν διαπράξει στο παρελθόν, βρίσκονται στο
απυρόβλητο της τακτικής «δικαιοσύνης» (sic).
Ανάξια λόγου, είναι όλα αυτά τα παράσιτα
του κακού που έχουν ευδοκιμήσει σε σκοτεινά υπόγεια κομματικών μηχανισμών και
τώρα ζητούν εξεταστικές επιτροπές, κρεμάλες και λαιμητόμους,
για να κερδίσουν τα δέκα λεπτά της δημοσιότητας που αναλογούν στις θλιβερές
υπάρξεις τους και δεν είναι ν' απορεί κανείς μαζί τους. Διαπιστωμένος
ποικιλοτρόπως και πέραν αμφιβολίας ο πολιτικός τους αβδηριτισμός όσο
διαγνωσμένη είναι και η αναπηρία της χωλής μας Τηλεδημοκρατίας
που τους επωάζει και τους αναπαράγει με τη σέσουλα.
Δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί κανείς με
το μπουκέτο των ανοησιών με τις οποίες μας βομβάρδισαν τις τελευταίες μέρες και
ώρες οι εθνικοί ολετήρες και τα μίσθαρνα όργανά τους∙ μόνο να σταθούμε σ' ένα
από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα: αυτό της κρητικής οχιάς που
σύριξε: «Από τη σημερινή
“Καθημερινή” προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις δόλου από πλευράς Βαρουφάκη. Μήπως
ήρθε η ώρα της δικαιοσύνης?”
Αξίζει να σταθούμε σε αυτήν, απλώς και
μόνον επειδή το φιδίσιο θράσος της, συνειρμικά μας θυμίζει ότι μέσα σε όλην
αυτήν την αναμπουμπούλα, αυτό που μεταξύ άλλων πολλών έχει μείνει πίσω και
καθυστερεί αδικαιολόγητα, είναι η κλήτευση του κεντρικού τραπεζίτη στην αρμόδια
επιτροπή της Βουλής, προκειμένου να δώσει εξηγήσεις αναφορικά με τον κατάπτυστο
συμβιβασμό που ως δοτός «υπουργός»
οικονομικών είχε συνομολογήσει με την Siemens.
O ένας συνειρμός φέρνει τον άλλον και έτσι
θυμόμαστε ότι λίγο μετά την ανακοίνωση του ελληνικού δημοψηφίσματος, ένας
δημοσιογράφος είχε ρωτήσει τον εκπρόσωπο Τύπου του γερμανικού υπουργείου
οικονομικών, εάν η Γερμανία είχε Plan Β
στην περίπτωση που θα εδρομολογείτο GRexit.
Ο εκπρόσωπος είχε απαντήσει λακωνικά, όπως αρμόζει σε τέτοιες περιπτώσεις: «Τι ρωτάτε? Είμαστε μία σοβαρή
κυβέρνηση κι ένα σοβαρό υπουργείο».
Στα καθ' ημάς τώρα, σε ένα κρεσέντο
γελοιότητας, όλοι λιθοβολούν τον κ. Βαρουφάκη
επειδή προσπάθησε κι αυτός να μιμηθεί τον Γερμανό ομόλογό του και να παραστήσει
ότι ηγήθηκε κι αυτός ενός σοβαρού υπουργείου, συμμετέχοντας κι αυτός σε μια
σοβαρή κυβέρνηση...
Αναμφισβήτητα, εναλλακτικά σχέδια, όχι
μόνον δικαιούται, αλλά και υποχρεούται να έχει
ένα υπουργείο Οικονομικών, ειδικά όταν
έχει να διαχειριστεί ανώμαλες καταστάσεις και (συν)εταίρους με ιδιοσυγκρασία
μαφιόζων...
Όμως άλλο είναι το ζήτημα να καταστρώνει κανείς εναλλακτικά σχέδια
κι άλλο να τα κάνει βούκινο όπως
επέλεξε να κάνει ο δικός μας, για να μας θυμίσει για πολλοστή φορά τον θυμόσοφο
λαό μας και τους σαράντα πέντε Γιάν(ν)ηδες
μ’ ενός κοκόρου γνώση.
Άβυσσος οι ψυχές ορισμένων εκ των
συντελεστών της Ελληνικής Τηλεδημοκρατίας
κι αλίμονο και τρισαλίμονο σε όλους εμάς τους υπηκόους...
Επί της ουσίας: η Ιστορία θα κρίνει αν
έκανε το καθήκον του ο κ. Βαρουφάκης ή
όχι. Πολλοί, καθόλου άδικα, θεωρούμε περισσότερο πιθανό ότι έκανε απλώς την
πλάκα του, αλλά αυτά δεν κρίνονται ούτε από εξεταστικές επιτροπές ούτε από
ειδικά δικαστήρια. Το σημαντικότερο, λοιπόν, που οφείλουμε οι πάντες να
καταλάβουμε αυτή τη στιγμή, είναι ότι μόνο χάνουμε πολύτιμο χρόνο, ασχολούμενοι
μετ΄ επιτάσεως με το περίφημο εναλλακτικό σχέδιο. Ένα σχέδιο που επαξίως θα
μπορούσε να ονομαστεί «Πλαν –Μπι»
όχι ως εναλλακτικό αλλά από την αλυσιτέλια της μπαρούφας που δι’ αυτού εκόμισε
ο εμπνευστής του∙ αλλά αυτή είναι μόνο μια άποψη, άνευ σημασίας πλέον, αφού
ιδιοφυές ή αλυσιτελές, το περιβόητο αυτό σχέδιο έμεινα στα
χαρτιά ανεφάρμοστο, χωρίς να έχει πλέον καμία πρακτική σημασία η συζήτηση γύρω
από αυτό... Πάμε τώρα γι' άλλα κι ας στραφούμε επιτέλους στα σοβαρά και στα
δύσκολα που ανοίγονται μπροστά μας, μετά την, ανομολόγητη ακόμα, εθνική ήττα.
Ας πάμε, επιτέλους, παρακάτω, διότι τα
ζητήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία είναι πιεστικά και ακανθώδη
–κι αν το κατεστημένο σύστημα κι οι νεόδμητοι δορυφόροι του έχουν βαλθεί να
λιθοβολούν τον γελωτοποιό για να αποτρέπουν την προσοχή του πόπολου από το
γεγονός ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός, αυτό δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ
ακόμα, έτσι που το τέθριππο θ’ αρχίσει
οσονούπω να καλπάζει.
