Ζούμε μέσα σε ένα χρόνο πέντε εκλογικές διαδικασίες. Ευρωεκλογές, Πρόεδρος Δημοκρατίας, εθνικές
εκλογές, δημοψήφισμα
και πάλι εθνικές εκλογές.
Αιχμάλωτοι στη ρήση ότι η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, πηγαίνουμε από αδιέξοδο
σε αδιέξοδο. Μέσα σε πέντε χρόνια, η χώρα έχει αλλάξει πέντε πρωθυπουργούς και
οκτώ υπουργούς οικονομικών. Σε αντίθεση με άλλες δημοκρατικές και πλουσιότερες,
προς το παρόν τουλάχιστον, Ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Βρετανία
και η Γερμανία, που πορεύθηκαν την ίδια πενταετία
με τον ίδιο πρωθυπουργό και τον ίδιο υπουργό οικονομικών.
Σε όλο αυτό το διάστημα, αλλεπάλληλα πακέτα
φοροεπιδρομών, περικοπών και υφεσιακών μέτρων βαφτίστηκαν «μεταρρυθμίσεις». Όχι μόνο δεν έγινε τίποτα για να
εκτοξευθεί η ανάπτυξη, αλλά εξακολουθούμε να ανεχόμαστε ιδεοληψίες, ερασιτεχνισμούς
και αγκυλώσεις που την διώχνουν. Δεν
συζητάμε για το πώς θα στρώσει ο τόπος, ούτε για το πώς θα ζήσουμε δικαιοσύνη
και προκοπή. Αντί να συμφωνήσουμε στα απαραίτητα για να ξαναγίνει η Ελλάδα
τόπος προσέλκυσης των πιο επινοητικών, ικανών, παραγωγικών ανθρώπων και
επιχειρήσεων, παρακολουθούμε αποσβολωμένοι κάθε
κοινωνικό και πολιτικό περιθώριο να παίρνει «τη σειρά
του» στη Βουλή και το δημόσιο χώρο.
Παρακολουθούμε ένα εσμό ανεπάγγελτων να καθορίζουν το παρόν και το μέλλον της
χώρας, να κανονίζουν εμάς και τα παιδιά μας, να ορίζουν με τη δική τους
μικρότητα, ιδιοτέλεια και αβουλία το κοινό μέλλον.
Δεν έχω λοιπόν να προτείνω ούτε συγκεκριμένο
κόμμα, ούτε συγκεκριμένο πρόσωπο. Θα καταγράψω όμως τα «3 συν 1 θέλω», διευκρινίζοντας πως θα
ψηφίσω και θα υποστηρίξω οποιαδήποτε πολιτική συσπείρωση τα καταστήσει δική της
άμεση προτεραιότητα:
Θέλω
σταθερή και αποτελεσματική διακυβέρνηση, αν όχι καθαρά προεδρικό
σύστημα.
Θέλω
εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια και όχι κάθε τρεις και λίγο.
Θέλω
βουλευτές που δεν θα είναι και υπουργοί για να «περνάνε» τους
νόμους.
Θέλω
πρωθυπουργό και υπουργούς που πολιτικό κόστος θα λογίζουν το κόστος
του πολίτη και όχι του πολιτικού.
Θέλω
κυβερνήσεις που δεν θα έχουν λόγο να νοιάζονται για τίποτ' άλλο παρά
μόνο για το πώς θα κάνουν τη ζωή όλων καλύτερη, πώς θα κάνουν το εκάστοτε
κυβερνητικό πρόγραμμα πράξη.
Θέλω
βουλευτές αξιοπρεπείς και ανεξαρτήτους που να εκλέγονται για δύο, το
πολύ τρεις θητείες και να έχουν δουλειές που να μπορούν και να πρέπει να
συνεχίζουν.
Θέλω
υπουργούς-πολίτες που επειδή θα υπόκεινται στη δικαιοσύνη όπως όλοι
μας και θα έχουν το ηθικό βάρος να κυβερνούν.
Θέλω
υπουργούς που δεν θα μπορούν να είναι υποψήφιοι βουλευτές, άρα δεν
θα έχουν λόγο να νοιάζονται πώς θα ξαναεκλεγούν αυτοί και το κόμμα τους. Με
λίγα λόγια, θέλω κυβερνήτες που όχι μόνο να μη μπορούν να κλέψουν ατιμώρητοι,
αλλά και να μη μπορούν να σπαταλούν δημόσιους πόρους και δυνατότητες για να ωφελήσουν
αυτούς ή το κόμμα τους.
Θέλω,
επιτέλους, να ξεκλειδώσουμε τις αξίες του τόπου και να διώξουμε την εικόνα της
ερήμου από τον παράδεισο. Ξεκινώντας με ένα σταθερό, απλό και
παγκόσμια ελκυστικό φορολογικό σύστημα που να κάνει την Ελλάδα τόπο προσέλκυσης
τουλάχιστον διακοσίων δικσεκατομμυρίων άμεσων ξένων επενδύσεων μέχρι το 2020.
Τα παραπάνω και έχουν μελετηθεί και δεν
είναι θεωρίες. Έρευνα της Metron Analysis που δημοσίευσε η Κυριακάτικη
Ελευθεροτυπία τον Μάρτιο του 2013
απέδειξε ότι περισσότεροι από 70 στους 100 συμπολίτες μας θα ψήφιζαν ναι,
θεωρώντας τα ως πρωταρχικής σημασίας για την βελτίωση της καθημερινότητάς τους.
Τα παραπάνω μπορούν να γίνουν μέσα στο
2015, χωρίς να κατεβάσει το κράτος ρολλά ούτε λεπτό. Και δεν τα θέλω γιατί,
απλά, «τα θέλω». Τα χρειαζόμαστε για να
αποκτήσουμε το «+1». Για να αποκτήσουμε, επιτέλους:
Παιδεία
που να μας εφοδιάζει διαρκώς με γνώση και αυτοπεποίθηση,που να προσελκύει ως
καθηγητές και φοιτητές ό,τι καλύτερο υπάρχει διεθνώς και να το διδάσκει αεί
διδασκόμενη σε όσο περισσότερες γλώσσες.
Διοίκηση
έξυπνη, επιστημονική, αποτελεσματική και φιλική προς αυτούς που την
πληρώνουν.
Δικαιοσύνη
ανεξάρτητη, που να μην εξαρτάται από την πολιτική εξουσία και να δικάζει με
αντίληψη, γρήγορα και δίκαια.
Και αυτά, όχι μόνο για λόγους δημοκρατίας,
δικαιοσύνης και ανθρωπισμού. Τα
χρειαζόμαστε για να ζήσουμε. Τα χρειαζόμαστε για να υπάρχουν
και να έχουμε δουλειές. Τα έχουμε ανάγκη ώστε ο καθένας, από εμάς να μπορεί να
πληρώνει τους λογαριασμούς του και να μην πνίγεται στην απελπισία και τα χρέη. Προσδοκώντας ταυτόχρονα, ανάλογα με την αξία,
την εργατικότητα και τα ρίσκα μας, να αποταμιεύουμε, να επενδύουμε, να
δημιουργούμε, να μοιραζόμαστε και να αφήνουμε φεύγοντας ευημερία.
Είναι καιρός, μετά από τόσα χρόνια που μόνο
και να μετράς κουράζεσαι, να μπορέσουμε να απολαμβάνουμε στην Ελλάδα την
απόδοση της δουλειάς, του κόπου, της επένδυσης και του ρίσκου που κάθε πολίτης
οιασδήποτε ευνομούμενης και φιλοπρόοδης χώρας απολαμβάνει στον τόπο του.
Θα στηρίξω οποιονδήποτε έχει ή κάνει τα
παραπάνω κτήμα. Οποιονδήποτε από αυτούς που τα αποδέχονται σαν πρώτη και
απόλυτη προτεραιότητα. Οποιονδήποτε δεσμευθεί ότι θα επιδιώξει και στηρίξει τη
σχετική απαραίτητη συνταγματική διόρθωση με ένα ουσιαστικό δημοψήφισμα, πριν το
τέλος του χρόνου, παράλληλα με την τρέχουσα διακυβέρνηση. Οποιονδήποτε με
πείσει με το παράδειγμα, την πορεία και τη συνέπειά του ότι είναι κατάλληλος.
Δεν αναζητώ ηγέτη, αλλά δέσμευση σε συγκεκριμένες προτεραιότητες. Δεν μπορεί να αρκεστούμε σε ακόμα μία ψήφο
διαμαρτυρίας. Ο τόπος, χρειάζεται πρόταση και συνεργασία εξουσίας, λογικής και
ευημερίας.
