Η σήψη του πολιτικού μας συστήματος είναι
καθολική, σκέφτομαι καθώς παρακολουθώ τους κομματοσκυλοκαυγάδες των κυβερνητικών:
Οι μεν, ορκίζονται
ακλόνητη πίστη και κυρίως δηλώνουν υποταγή στα πορίσματα μελετών για
τις επιπτώσεις της επιστροφής στη δραχμή, κατά παραγγελία σε σύμβουλους αμφίβολης ηθικής. Συγχρόνως
υποκύπτουν και στις πιο παράλογες αξιώσεις της εκδικητικής συνέλευσης των
συνδίκων της ελληνικής πτώχευσης.
Οι δε, κόβουν
τις φλέβες τους για τον ακριβώς αντίθετο λόγο και μας λένε ότι όλα
θα πάνε καλά αν απαλλαχτούμε από το ευρώ, ισχυριζόμενοι ότι θα απαλλαχτούμε
μαζί κι από τον βραχνά, τρομάρα τους. Όλα θα πάνε καλά, μας λένε, χωρίς να
εξηγούν περισσότερα κι ας μας έχουν τυλίξει όλους μας, μαζί με το δημόσιο χρέος
μας σε μια κόλα χαρτί που γράφει πάνω-πάνω: «Αγγλικό Δίκαιο» -κι
όταν στην Ελλάδα σήμερα δεν παράγεται ούτε
βίδα!
Τις προάλλες στην παραλία, κρυφάκουγα ένα
τεχνίτη που μιλούσε στο τηλέφωνο και παραπονιόταν ότι με τα capital controls, έχει
παγώσει η εισαγωγή βιδών και επειδή δεν είχε απόθεμα, δεν μπορούσε να μοντάρει
και να εκτελέσει μια παραγγελία του. Ούτε βίδα, βρε! Ούτε
βίδα δεν παράγομε και αυτοί μας υπόσχονται βίο ανθόσπαρτο στα λουλουδιασμένα
λιβάδια του εθνικού νομίσματος.
Η Πρόεδρος
της Βουλής προσπαθεί με ατελέσφορα τερτίπια να καθυστερήσει το αναπόφευκτο, δίνοντας
αφορμές επί των τυπικών, αντί για να χρησιμοποιεί τη θεσμική της δύναμη
προκειμένου να παράξει καλό έργο επί των ουσιωδών, καλώντας τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας να καταθέσει για τα ανομήματά
του με τη Siemens ή
προσκαλώντας στην Ελλάδα, αφού δεν τολμά να πράξει το αυτονόητο κανείς άλλος,
τον Ερβέ Φαλτσιανί, τον άνθρωπο που
ισχυρίζεται ότι είναι σε θέση να αποκαλύψει τα μυστικά που κρύβει η λίστα Λαγκάρντ και που, όπως ρητά και
κατηγορηματικά δηλώνει, τα γνωρίζει απ’ έξω κι ανακατωτά.
Πολλοί
ασχολούμαστε ακόμα με τον «μάγο» –αλλά
βέβαια ούτε να τον προσκυνάς αξίζει τον κόπο ούτε, βέβαια, να τον ρίξεις και
στην πυρά, έτσι καταφανώς ψεύτικος που είναι…
Κανείς, αλλά κανείς δεν φαίνεται να θέλει ή
να μπορεί να καταλάβει ότι ήρθε η ώρα και η
στιγμή που πρέπει να μάθομε και να ψαρεύομε…
Η σήψη του πολιτικού μας συστήματος είναι
καθολική, σκέφτομαι, καθώς παρακολουθώ και τους άλλους:
Ένας συρφετός από ηθικά εξωνημένα και
πολιτικά εξοφλημένα ράκη: παρασυνταγματολόγοι που
υιοθετούν ρητορική που θα έκανε μέχρι και τον Αδόλφο Χίτλερ να ζηλέψει∙
άλλοι, από το ίδιο απαίσιο σινάφι, που αν
και υπόλογοι της εθνικής
καταστροφής, επιμένουν να κουνούν με θράσος το δάχτυλο∙ δίπλα νεόκοποι σωτήρες και κατά τα φαινόμενα υπάλληλοι
ύποπτων για κατάχρηση ολιγαρχών∙ παραδίπλα γερασμένοι και φαλακροί μυστακοφόροι “ρέιντζερς” που
κάνουν τεμενάδες στο τοτέμ του ψευδοκουτσαβακισμού κι από πίσω ανάξιες θυγατέρες ενδόξων πατεράδων∙
τέτοιοι, όλοι αυτοί του εσμού, που
σε διχάζουν ανάμεσα στο να σκάσεις στα γέλια με την αστειότητα των θλιβερών
τους υπάρξεων και στο να βάλεις τα κλάματα που τέτοια πολιτικά σκύβαλα είναι
επιφορτισμένα με την διαχείριση των κοινών μας πραγμάτων. Αυτό είναι το συνταγματικό μας τόξο κι άντε να
διανοηθείς ν’ ασχοληθείς με το αριστερό ή το δεξί εξτρέμ του ετοιμόρροπου αυτού πολιτικού συστήματος, χωρίς να
κινδυνεύεις να πάθεις κανένα εγκεφαλικό επεισόδιο από τα πολλά, μέχρι δακρύων
γέλια!
Η σήψη του πολιτικού μας συστήματος είναι
καθολική, σκέφτομαι καθώς βλέπω το, “Made
in Germany”, τέθριππο ν’
αρχίζει να καλπάζει και να επιταχύνει, μ’ όλους εμάς δεμένους πισθάγκωνα από
πίσω του∙ και το ξέρουμε όλοι μας πολύ καλά, κι οι αριστεροί, κι οι δεξιοί κι
όλοι εμείς οι υπόλοιποι, ότι εφόσον δεν βρεθούν τάχιστα τα πολιτικά, τα
κοινωνικά και τα οικονομικά ισοδύναμα που θα απαλύνουν κάπως τον πόνο των
βασανιστηρίων που σε λίγο θα αρχίσουν να γίνονται αισθητά στο πετσί της
κοινωνίας μας, το
καζάνι που βράζει, αργά ή γρήγορα θα σκάσει.
Από πάνω από τα κεφάλια
μας επικρεμάμενοι σαν τη δαμόκλειο σπάθη, οι «θεσμοί»∙ που δεν
νοιώθουν την παραμικρή ανάγκη να απολογηθούν για τις αστοχίες μιας
πενταετίας πειραματισμών στου κασίδη του ραγιά το κεφάλι και για τις
λανθασμένες εκτιμήσεις τους∙ που κάνουν το βάρος της ελληνικής διάσωσης
των γαλλογερμανικών τραπεζών, όλο και επαχθέστερο. Ούτε υπάρχει από ελληνικής
πλευράς ουδείς να τους εγκαλέσει, τους «θεσμούς», για την
ανυπολόγιστη καταστροφή που έχουν προκαλέσει οι
οικτρές αποτυχίες τους στον πυρήνα της κοινωνίας μας.
Ακόμα χειρότερα, που ενώ με τις εντολές που
δίνουν και με τις απαιτήσεις τους, οι «θεσμοί», δεν έχουν αφήσει απαραβίαστο άρθρο
για άρθρο αυτών που αποτελούν τον λεγόμενο πυρήνα του ελληνικού Συντάγματος, κωφεύουν στις αυθαιρεσίες της ανεξέλεγκτης ελληνικής δικαιοσύνης, με
μοναδική και μανιακή προσήλωση στην
εκτέλεση ενός προγράμματος που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εξολόθρευση
των μικροαγροτών, των μικροεπαγγελματιών, των επισφαλώς ημιαπασχολούμενων και
των άνεργων νέων, των ανήμπορων και γονατισμένων συνταξιούχων και των
αναξιοπαθούντων, των ασθενών που αργοπεθαίνουν μέσα στα καταρρέοντα από την
υποχρηματοδότηση, δημόσια νοσοκομεία μας…
Η οικονομική κατοχή βρίσκεται σε εξέλιξη∙
κι όλοι εμείς, κακόψυχoι, ιδιοτελείς και συμφεροντολόγοι, αδερφοφάδες
σωστοί, κατά που είναι η συνήθεια της κακίας μας ράτσας, βγάζομε ο ένας το μάτι
του αλλουνού –κι ο λύκος στην
αναμπουμπούλα χαίρεται.
