Τι λέμε?
Ο εχθρός του εχθρού μου
είναι φίλος μου ?
Ο φίλος του εχθρού μου
είναι εχθρός μου ?
Ο εχθρός του φίλου μου
είναι φίλος ή εχθρός μου ?
Ο φίλος του φίλου μου
τελικά μήπως δεν είναι φίλος μου αλλά εχθρός μου ?
Μου φαίνεται ότι μπερδεύτηκα.
Οι εχθροί που είναι φίλοι
όταν είναι εχθροί των φίλων των εχθρών, μήπως είναι φίλιοι?
Και εάν είναι αυτοί φίλοι,
τότε τι είναι οι φίλοι που όταν δεν είναι φίλοι είναι εχθροί των φίλων αλλά και
των εχθρών των φίλων ?
Τελικά, μήπως όλοι οι φίλοι είναι εχθροί και όλοι οι εχθροί φίλοι ?
defencenet.gr
Η προέλαση των τζιχαντιστών του ISIS στο Ιράκ, οι ευκαιρίες που δίνει η
όλη κατάσταση στις ΗΠΑ και τον Μπαράκ Ομπάμα για να πετύχει ένα
διπλωματικό
αριστούργημα οικοδομώντας σχέσεις με διάρκεια με το Ιράν, αλλά και η διακοπή της ροής ρωσικού φυσικού αερίου
προς την Ουκρανία βρίσκονται στο επίκεντρο του γερμανικού Τύπου, όπως αναφέρει
η Deutsche
Welle.
Την κατάσταση στο Ιράκ σχολιάζει η Frankfurter Rundschau:
«Η προέλαση των τζιχαντιστών στο Ιράκ είναι άκρως
επικίνδυνη για την περιοχή μεταξύ Μεσογείου και κεντρικής Ασίας. Γιατί έχει τη
δυναμική να συμπαρασύρει στη σύγκρουση το Ιράν. Αυτό δεν θα ήταν απαραίτητα
κακό εάν συνδέονταν με μια συνεργασία μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης που θα
είχε στόχο την σταθεροποίηση του Ιράκ. Το εάν γίνει αυτό όμως είναι κάθε άλλο
παρά βέβαιο. Σε περίπτωση που το Ιράν προσπαθήσει να θέσει υπό τον έλεγχό του
τμήματα της γειτονικής χώρας, θα προέκυπτε η επόμενη εστία κρίσης».
Το ενδεχόμενο απευθείας συνομιλιών μεταξύ
Ιράν και ΗΠΑ σχολιάζει η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου: «(…) Εδώ
και χρόνια ο Ομπάμα
προσπαθεί να βελτιώσει τις σχέσεις με το Ιράν. Για μεγάλο διάστημα αυτό δεν
ήταν εφικτό, εντούτοις από τη στιγμή που ανέλαβε την προεδρία ο μετριοπαθής και
λογικός Ροχανί, οι
σχέσεις έχουν γίνει πιο ζεστές. Αρκετοί πολιτικοί στην Ουάσιγκτον που
ασχολούνται με θέματα εξωτερικής πολιτικής πιστεύουν ότι για τις ΗΠΑ το Ιράν
είναι ένας καλύτερος σύμμαχος από την φονταμενταλιστική Σαουδική Αραβία. Θα
ήταν ένα πραγματικό διπλωματικό αριστούργημα εάν ο Ομπάμα αξιοποιούσε την κρίση
στο Ιράκ για να οικοδομήσει μια διαρκή συμμαχία με το Ιράν».
Στην κατάσταση στην Ουκρανία μετά τη
διακοπή της ροής ρωσικού φυσικού αερίου αναφέρεται η Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Οι διαπραγματεύσεις για την προμήθεια φυσικού
αερίου είναι ένα διαφορετικό μέτωπο από τη μάχη της Μόσχας κατά του ουκρανικού
δημοκρατικού κινήματος (…). Γι’ αυτό και είναι ορθή η στήριξη που προσφέρει η
ΕΕ στην Ουκρανία στη διαμάχη για το αέριο. Αυτό όμως δεν θα πρέπει να
αποτελέσει λευκή επιταγή για την νέα ουκρανική ηγεσία. Ειδικά στο πεδίο της
ενέργειας θα πρέπει να αποδείξει ότι εννοεί σοβαρά τις υποσχέσεις της περί
διαφάνειας και καταπολέμησης της διαφθοράς. Εάν δεν υπάρξει συμφωνία με τη
Μόσχα πριν το χειμώνα, τότε η διαμάχη για το αέριο ενδέχεται να πλήξει και την
ΕΕ. Η προθυμία της ΕΕ να βοηθήσει μελλοντικά την Ουκρανία, εξαρτάται λοιπόν από
την διάθεση της κυβέρνησης του Κιέβου να αποδείξει ότι θέλει να είναι ένα
σοβαρός εταίρος».
Η Tageszeitung
επισημαίνει: «Η Ρωσία καλύπτει το 1/3 των ενεργειακών
αναγκών της ΕΕ. Πρόκειται για μια τεράστια εξάρτηση που όμως μπορεί να
λειτουργήσει και εφησυχαστικά καθώς πιέζει ώστε να επικρατήσει και στις δυο
πλευρές η λογική. Το να πιστεύει κανείς ότι η βεβιασμένη ανάπτυξη τεχνολογιών
υγροποιημένου φυσικού αερίου ή ακόμη χειρότερα, η ραγδαία ανάπτυξη του fracking
μπορούν να μειώσουν αυτή την εξάρτηση, είναι μια ψευδαίσθηση. Επιπλέον, τα
αποθέματα φυσικού αερίου της Ευρώπης είναι σχετικά μικρά, της Ρωσίας τεράστια.
Θα πρέπει να αντιμετωπίσει κανείς την εξάρτηση ως ευκαιρία. Η Gasprom
χρειάζεται την ευρωπαϊκή αγορά».
