Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Στο
όνομά σου η ζωή μου, ξαναγράφει ιστορίες
Αγωνίες
της ψυχής μου, πονεμένα μυστικά
Ξεθαρρέψαν
μες τον χρόνο, για να δώσουν ευκαιρίες
Να
καλπάσουν στη πορεία, ανεβαίνοντας σκαλιά.
Κάνω
βόλτες μακριά σου, βλέποντας σκιές σαν τείχη
Τρεμοσβήνουν
στο σκοτάδι, το φεγγάρι τα χλομιάζει
Μια
μορφή που ξεχωρίζει, την ψευδαίσθηση μου σμίγει
Δεν
αφήνει να περάσω, κάτι άλλο θα κοιτάζει.
Μες
το όνομά σου, κυνηγάω την χαρά
Δραπετεύω
από τον καημό και συμφορά
Ιστορίες
κρυφές μου, γλυκά παραμύθια
Έλα
στα όνειρά μου, να σου πω την πάσα αλήθεια.
Στο
όνομα σου πια χαμένος, οι σκιές πεσμένη αυλαία
Στης
ζωής το πεπρωμένο, διεξόδους θα ζητάς
Τ΄
όνομα σου θείο δώρο, για τον άλλο βασιλέα
Απόμακρη
στον κόσμο σου, νύχτας χρώματα κοιτάς
