Βασίλειος Ναζλής
Τον περασμένο..... αιώνα, ήταν αδιανόητο στην ελληνική οικογένεια την ημέρα αυτή, να μην την γιορτάσει πανηγυρικά, να μη νιώσει εθνική υπερηφάνεια και ψυχική ανάταση, ενθυμούμενη τους πρόγονους μας εκείνους, που ξεσηκώθηκαν και πολέμησαν με δύναμη ψυχής τον κατακτητή.
Κάθε οικογένεια , μόλις τα παιδιά τους πήγαιναν στο νηπιαγωγείο, οι τότε μητέρες ως ιερή εθνική υποχρέωση, κατασκεύαζαν στις SINGER ραπτομηχανές τις ΕΘΝΙΚΕΣ ΣΤΟΛΕΣ.
Για τα αγόρια καθιερώμενη ήταν η φορεσιά του ένδοξου Έλληνα τσολιά και για τα κορίτσια αυτής της "Αμαλίας"!!
Χρυσές δουλειές για τα υφασματοπωλεία, οι χασέδες οι άσπροι "έφευγαν" κατά τόπια, για την τριπλή φουστανέλα, τα κόκκινα μάλλινα η τσόχινα για τα γιλέκα, οι άσπρες μάλλινες κιλότες-κάλτσες. Οι ραπτομηχανές έπαιρναν φωτιά για την κατασκευή τρίκλιτης "πλισέ" φουστανέλας. Τα γιλέκα με τα επανωμάνικα είχαν επάνω χρυσά κεντήματα, που η φαντασία και η κεντική δεινότητα των μανάδων έδιναν καλλιτεχνικά αριστουργήματα!
Τα σκουφιά-φέσια, ήταν τόσο στολισμένα, που λαμποκοπούσαν στον ήλιο,,, ως εθνικό φωτοστέφανο τιμής, με την μαύρη φούντα να ανεμίζει περήφανα στην... τιμημένη κεφαλή του παιδιού.
Απαραίτητο συνακόλουθο της στολής ήταν τα αστραφτερά κόκκινα τσαρούχια με την μεγαλοπρεπή πυκνή μαύρη φούντα στην άκρη τους. Στην μέση της γάμπας ήταν στέρεα δεμένη περίτεχνη μαύρη καλτσοδέτα,που ακολουθούσε τον αγέρωχο και εθνικά περήφανο βηματισμό των παιδιών.
Στη μέση πάντοτε δεμένο σφιχτά μαύρο χρυσοποίκιλτο ζωνάρι, όπου ζώναν τα πλαστικά σπαθιά και τις πιστόλες.
Για τα κορίτσια μοναδική φορεσιά η "Αμαλία". Μακρύς. ολόσωμος, ποδήρης σιέλ σατέν χιτώνας, με επανωγίλεκο, σκούρο μπλέ χρώματος με φούντα να κρέμεται παχνιδιάρικα στους ώμους τους. Από την άκρη των μανικιών εξείχαν χρυσοκεντημένες περιχειρίδες.
Κάθε παιδί σε κάθε σπίτι είχε την δική του ατομική φορεσιά.
Πανζουρλισμός τις μέρες αυτές και καλλιστεία φορεσιών, όπου φαινόταν η νοικοκυροσύνη των γυναικών.
Βηματισμοί εθνικής και προσωπικής υπερηφάνειας στα τότε καλντερίμια των δρόμων, συναγωνισμός σε ανδρεία όλων των "στολοφόρων".
Οι παρελαύνοντες μαθητές, με αυτές τις φορεσιές, γινόταν αντικείμενο παρατεταμένων ζητωκραυγών και χειροκροτημάτων!
Όσοι φορέσαμε τέτοιες εθνικές φορεσιές έχουμε κρατημένα όλα εκείνα τα βιώματα της παιδικής μας ηλικίας και τα διατηρούμε δυναμικά ενεργά μέσα μας.
Δυστυχώς στις μέρες μας ,αυτή η τότε γενική εθνική ανάταση με τις φορεσιές αυτές, έχει ελαττωθεί κατά πολύ και όταν τέτοιες μέρες βλέπουμε τσολιαδάκια και οι Αμαλίες τα καταχειροκροτούμε γιατί ενθυμούμαστε την παιδική μας ηλικία.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΜΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΣΟΛΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΕΚΕΙΝΩΝ.
Τον περασμένο..... αιώνα, ήταν αδιανόητο στην ελληνική οικογένεια την ημέρα αυτή, να μην την γιορτάσει πανηγυρικά, να μη νιώσει εθνική υπερηφάνεια και ψυχική ανάταση, ενθυμούμενη τους πρόγονους μας εκείνους, που ξεσηκώθηκαν και πολέμησαν με δύναμη ψυχής τον κατακτητή.
Κάθε οικογένεια , μόλις τα παιδιά τους πήγαιναν στο νηπιαγωγείο, οι τότε μητέρες ως ιερή εθνική υποχρέωση, κατασκεύαζαν στις SINGER ραπτομηχανές τις ΕΘΝΙΚΕΣ ΣΤΟΛΕΣ.
Για τα αγόρια καθιερώμενη ήταν η φορεσιά του ένδοξου Έλληνα τσολιά και για τα κορίτσια αυτής της "Αμαλίας"!!
Χρυσές δουλειές για τα υφασματοπωλεία, οι χασέδες οι άσπροι "έφευγαν" κατά τόπια, για την τριπλή φουστανέλα, τα κόκκινα μάλλινα η τσόχινα για τα γιλέκα, οι άσπρες μάλλινες κιλότες-κάλτσες. Οι ραπτομηχανές έπαιρναν φωτιά για την κατασκευή τρίκλιτης "πλισέ" φουστανέλας. Τα γιλέκα με τα επανωμάνικα είχαν επάνω χρυσά κεντήματα, που η φαντασία και η κεντική δεινότητα των μανάδων έδιναν καλλιτεχνικά αριστουργήματα!
Τα σκουφιά-φέσια, ήταν τόσο στολισμένα, που λαμποκοπούσαν στον ήλιο,,, ως εθνικό φωτοστέφανο τιμής, με την μαύρη φούντα να ανεμίζει περήφανα στην... τιμημένη κεφαλή του παιδιού.
Απαραίτητο συνακόλουθο της στολής ήταν τα αστραφτερά κόκκινα τσαρούχια με την μεγαλοπρεπή πυκνή μαύρη φούντα στην άκρη τους. Στην μέση της γάμπας ήταν στέρεα δεμένη περίτεχνη μαύρη καλτσοδέτα,που ακολουθούσε τον αγέρωχο και εθνικά περήφανο βηματισμό των παιδιών.
Στη μέση πάντοτε δεμένο σφιχτά μαύρο χρυσοποίκιλτο ζωνάρι, όπου ζώναν τα πλαστικά σπαθιά και τις πιστόλες.
Για τα κορίτσια μοναδική φορεσιά η "Αμαλία". Μακρύς. ολόσωμος, ποδήρης σιέλ σατέν χιτώνας, με επανωγίλεκο, σκούρο μπλέ χρώματος με φούντα να κρέμεται παχνιδιάρικα στους ώμους τους. Από την άκρη των μανικιών εξείχαν χρυσοκεντημένες περιχειρίδες.
Κάθε παιδί σε κάθε σπίτι είχε την δική του ατομική φορεσιά.
Πανζουρλισμός τις μέρες αυτές και καλλιστεία φορεσιών, όπου φαινόταν η νοικοκυροσύνη των γυναικών.
Βηματισμοί εθνικής και προσωπικής υπερηφάνειας στα τότε καλντερίμια των δρόμων, συναγωνισμός σε ανδρεία όλων των "στολοφόρων".
Οι παρελαύνοντες μαθητές, με αυτές τις φορεσιές, γινόταν αντικείμενο παρατεταμένων ζητωκραυγών και χειροκροτημάτων!
Όσοι φορέσαμε τέτοιες εθνικές φορεσιές έχουμε κρατημένα όλα εκείνα τα βιώματα της παιδικής μας ηλικίας και τα διατηρούμε δυναμικά ενεργά μέσα μας.
Δυστυχώς στις μέρες μας ,αυτή η τότε γενική εθνική ανάταση με τις φορεσιές αυτές, έχει ελαττωθεί κατά πολύ και όταν τέτοιες μέρες βλέπουμε τσολιαδάκια και οι Αμαλίες τα καταχειροκροτούμε γιατί ενθυμούμαστε την παιδική μας ηλικία.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΜΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΣΟΛΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΕΚΕΙΝΩΝ.
________________
Υστερόγραφο
(αφορμή πήρα από ανάλογη ανάρτηση του συντοπίτη και συγγενή εξ αγχιστείας Σωτήρη Δημηρόπουλου)
Υστερόγραφο
(αφορμή πήρα από ανάλογη ανάρτηση του συντοπίτη και συγγενή εξ αγχιστείας Σωτήρη Δημηρόπουλου)
